All Chapters of ACCIDENT ONE NIGHT WITH THE ZILLIONAIRE : Chapter 101 - Chapter 110

VINCENT POINT OF VIEW "Ate naman, mabuti nga po at naka uwi pa ako. Huwag ka na magalit diyan. Hindi naman kasi pwedeng pilitin ko si Ate Faye na sumama sa akin. Isa pa, biglang sumulpot ang sasakyan ni Mr. Aljur. Hindi naman pwedeng makita niya ako 'di ba? Ede umalis na lang ako. Then, look, kung hindi pa ngayon. May oras pa naman na makuha natin si Faye 'di ba? Tysaka, may ipapakita ako sa 'yo. Pwede natin gamitin, kahit hindi natin nakuha si Faye." Dinukot ko sa bulsa ko ang naliit na plastic na may lamang buhok. Buhok ni Faye. Nakuha ko ito sa kaniya, mabuti na lang talaga. Ito naman si ate, nagwawala agad ehh. Hindi muna nakikinig sa akin. Highblood agad. "Tsk! Ano na naman 'yan?" masungit na reklamo ni ate. Kung sa bagay, palagi naman 'tong masungit sa akin. "Ano ka ba ate, mag-isip ka nga diyan. Hindi 'yong puro kasungitan mo lang pinapairal mo." Muli along binigyan nang masamang tingin ni ate. "Ate! Biro lang! Biro lang!" aniya ko agad sabay atras ko. Dahil, bigla na naman

ALJUR POINT OF VIEW "Hi cousin, long time no see," my cousin smiled at me. "Hmm, long time no Anne," I said with my seriously tone. "Kuya Aljur, I miss you. Mabuti na lang nandito ka pagdating ko. Kasi kung wala, baka sa iba na naman kita hahanapin, hayts. I'm very sorry if ngayon lang ako nakabalik dito sa Philippines." Anne said with his lonely tone. Lumapit ako sa kaniya, hinimas ko ang buhok niya. Just what like I'm doing it before for her. "It's okay, as long as you're here. Matutuwa ang dad mo nito. Did you visit him?" I ask. "Hmm, ikaw ang gusto kong unang mabisita. Then, kapag makapunta ako sa bahay, hindi ako makakalabas agad. You know my dad naman ehh, kapag masobra sa excitement hindi ako pinapakawalan. But, don't worry, pupuntahan ko naman siya ehh. Pero, I want sana na kasama ka kuya Aljur, please...." Kahit paano nakakatuwa pa rin ang pinsan kong 'to. Hindi pa rin siya nagbabago."Sige, pero pagbibigyan na kita kapag matapos na Ang mga dapat kung gawin dito. Is

"Huwag kayong babalik dito, hanggat hindi niyo nakikita si Faye! Huwag na huwag na kayo magpapakita sa akin kung wala siya!" I shout deeply. Tita was crying. Sinisisi ko ang sarili ko. Dahil, ako ang magdala kay Faye sa lugar ko pero hindi ko siya na ingatan nang maayos. After that, lahat ng mga tauhan ko magalang na yumoko at umalis bitbit ang mga utos ko. Wala akong kapal na maipagmumukha kay Tita. Ngunit, kailangan ko siyang kausapin at bigyan nang pansin. Kaya naman, maayos akong lumapit sa kaniya na may lakas na pustura. Kahit nahihiya ang aking loob at nagsisisi. "I'm very sorry tita. I'll promise, I'll do my best to find Faye. I can't stand without her. Please, of your mad, hurt me, slap me. Because I know it's all my fault." Mahigpit akong napakuyom ng kamao ko na may puno nang pagsisisi. "Aljur, ano ang magagawa ng galit? Ano ang mangyayari kapag saktan kita? Kapag sampalin kita? Maibabalik ba niyan agad ang anak ko? Si Faye, gusto ko siyang bumalik, gusto ko siyang magin

Ilang oras lamang biglang dumating si Reah. Ngunit, hindi ko ito pinagtuunan nang pansin. Gayunpaman, kahit hindi ako tumingin sa kaniya. Ramdam ko pa rin ang paglapit niya sa akin. Hanggang sa dumampi ang kaniyang kamay sa likuran ko. Sa kabila ng ginawa ko sa kaniya. Nandito pa rin si Reah na handa akong damayan at tulungan. "Aljur, it's okay. Mahahanap din natin si Faye. Huwag kang mag-alala, inutusan ko na ang mga tauhan ng pamilya ko para tumulong na rin sa paghahanap." Ang kaniyang boses ay walang pinagbago. Nananatili pa rin siyang may puso. "Bakit ka ba ganyan Reah? Alam ko na nasaktan kita 'di ba? Pero, bakit pinipilit mo pa rin ang manatili sa tabi ko? Sabihin mo nga, wala ka na bang ibang gagawin? Ayaw ko rin na masira ang career mo nang dahil sa akin," malamig na wika ko sa kaniya. Habang nasa malayo naman ang tingin ko. "Ano ka ba, don't ask me like that. I know na malaki rin ang pagkukulang ko sa 'yo dati. Kaya nandito ako ngayon para bumawi. Ito naman talaga ang

SOMEONE POINT OF VIEW Ngayon ay handa na ako upang lumabas rito. Tsk! Gagawin ko ang lahat upang magbayad sila sa akin. Hindi ko kailanman makakalimuta Ang mga naganap noon. Kahit na ilang taon pa ang lumipas. "Hello ma'am, nakahanda na po ang sasakyan. Maayos na po ang lahat," aniya ng isang tauhan ko. "Ganun ba? Mabuti, dahil ito na ang tamang oras para gumanti," wika ko na may malamig ay seryosong tinig. Hindi na nagsalita ang tauhan ko. Bagkus ay yumuko lang ito nang magalang. Matapos nito, agad na akong umalis sa kwartong ito. Dala ang aking lakas loob at malakas na aura. Na sino man ay walang makakatalo sa akin. ALJUR POINT OF VIEW Nandito ako sa puntod na pinagawa ko dati. Puntod ni Faye. Lagi ko siyang kinakamusta, binibisita. At kailanman hindi ko ito pinabayaan. Kasama ko ngayon si Pepito. "Ilang taon na rin ang lumipas. Hindi mo pa rin nakakalimutan si Faye. Tanging bangkay lang niya ang nakarating sa atin noon. Hmm, nawa'y masaya si Faye kung na saan man