Semua Bab นางบำเรออ่อนหัด: Bab 21 - Bab 30

"ขึ้นรถสิ เดี๋ยวฉันจะไปส่ง""แต่ว่า..."ขณะที่แพงขวัญกำลังยืนมองใบหน้าเข้มขรึมดุดัน ที่ส่งสายตามาฟาดฟันเธอตลอดเวลาอยู่นั้น โชติรุจที่ยืนอยู่ด้านหลังก็เอ่ยทักทายเขาตามมารยาท"สวัสดีครับคุณพ่อ""พ่อมึงสิ""คุณอรรถ!"แพงขวัญถึงกับอึ้ง เมื่อเห็นอาการบึ้งตึงของเจ้านายหนุ่ม แถมยังพาลนักเลงโตใส่เพื่อนของเธออีกต่างหาก โชติรุจถึงกับหน้าเหวอเมื่อโดนเขาซัดคำพูดสุดจุกเข้าใส่"ฉันสั่งให้ขึ้นรถ ไม่ได้ยินเหรอแพง""เอ่อ...พอดีแพงจะไปกับผมครับ""ไม่ต้องเสนอหน้า และต่อไปไม่ต้องมาอีกแล้วนะ คนของฉันฉันไปรับไปส่งเองได้""คุณอรรถ!""จะเรียกทำไม ฉันบอกให้ขึ้นรถไม่ได้ยินรึไง""แพงไปก่อนนะ คุณโช"เธอหันไปลาเพื่อนด้วยอาการคอตก พอโดนเขาดุเสียงดัง เธอก็สั่นราวกับลูกนก และไม่กล้าขัดคำสั่งของเขา จึงต้องไปกับเขาอย่างว่าง่าย"โอเคครับ แพงไปเถอะเจอกันที่มหาลัยนะ"แพงขวัญจำใจต้องก้าวขึ้นไปในรถลีมูซีนสุดหรูของเจ้านาย เพราะไม่อยากทำให้เขาโมโหอีกห้องโดยสารที่เย็นฉ่ำของแอร์ภายในรถหรู เกิดความเงียบเชียบเข้าปกคลุม คนสองคนต่างก็นั่งหันหน้าออกไปนอกประตู ไม่มีการพูดคุยหรือสื่อสารใดๆ ต่อกัน จนนาทีที่อรรถชัยทนไม่ไหวจนต้องเป็นฝ่

ร่างน้อยนั่งสั่นเทา ไม่ใช่เพราะแอร์ภายในโรงหนังที่เย็นเกินไป แต่แพงขวัญกำลังตื่นเต้นกับความหรูหรา โอ่อ่า ของโรงหนังสุดหรู ที่เจ้านายหนุ่มเปิดจองแบบเป็นส่วนตัว เพื่อพาเธอมาดูหนังต่างหาก ภายในมีความมืดสลัวแต่ตกแต่งไฟให้ดูสวยงามระยิบระยับ ทั้งจอภาพและลำโพงเสียงขนาดใหญ่ก็ดูไฮเทคและราคาแพงไม่แพ้กัน ภายในโรงหนังมีเพียงเธอกับเจ้านายหนุ่มแค่สองคน เพราะเป็นโรงหนังแบบเฟิร์สคลาส ทั้งห้องจึงมีเพียงโซฟาหรูแค่ชุดเดียวสำหรับให้เธอและเจ้านายหนุ่มนั่งและนอนดูหนังแบบสบายๆ "ระบบภาพและเสียงพร้อมแล้วครับท่านประธาน มีอะไรที่ต้องการเพิ่มหรือไม่ครับ" พนักงานเอ่ยถามหลังจากที่เอาเครื่องดื่มและป๊อปคอร์นที่แพงขวัญอยากกินมาเสิร์ฟ "ไม่มีแล้ว ติดป้ายห้ามรบกวนให้ด้วย" อรรถชัยยื่นทิปให้กับพนักงาน ก่อนที่พนักงานคนนั้นจะเดินออกไป "ทำไมเขาเรียกคุณอรรถว่าท่านประธานละคะ" "นี่แพงไม่รู้เหรอ ว่ามีสามีเป็นเจ้าของห้างดัง" "สามี? " แพงขวัญทวนคำพูดของอรรถชัยด้วยอาการเขินอายจนใบหน้าร้อนฉ่าไปถึงใบหู "นั่งดีๆ สิ หนังจะฉายแล้ว" เจ้านายหนุ่มดึงร่างบางให้นั่งเอียงซบกับอกเขา เมื่อจอขนาดใหญ่กำลังเริ่มฉายภาพยนตร์ที่ตนตั้งใจพาสาว

เมื่อทนต่อการถูไถของบั้นท้ายอวบเด้งไม่ไหว เจ้านายหนุ่มจึงก้มลงไปจูบปากคนในอ้อมกอดอย่างดูดดื่ม ลิ้นเล็กชุ่มตวัดรัดเกี่ยวกับเรียวลิ้นของเขาอย่างล้วงลึก ก่อนอรรถชัยจะเลื่อนลงไปดูดหน้าอกอวบเด้งด้วยปากอุ่นของเขา ส่งผลให้ร่างเล็กถึงกับครวญครางออกมาเบาๆ เมื่อทั้งสองเต้าถูกเจ้านายหนุ่มตะโบมจูบลูบไล้ไม่วางมือ"อ๊ะอ๊า! "จูบก็แล้วดูดเต้าก็แล้ว แต่อรรถชัยกับยังรู้สึกไม่พอใจ เขาจึงเลื่อนมือลงไปล้วงใต้กระโปรงนักศึกษาสาว และสอดฝ่ามือเข้าไปในชั้นในตัวจิ๋ว ก่อนจะส่งนิ้วเรียวยาวเข้าไปสะกิดจุดรัญจวนใจ จนร่างบางครวญครางเสียงสั่นเครือ"อ่ะ อ๊า! อื้อ!คุณอรรถ"ร่างบางถึงกับครางกระเส่า เมื่อโดนโลมเล้าจากคนใต้ร่าง ที่อารมณ์เสียวซ่านกำลังเดือดปะทุอย่างเต็มที่ แต่แล้วทั้งสองก็ต้องหยุดชะงักอารมณ์สวาทลงทันที เมื่อดันมีบุคคลที่สามเข้ามาขัดจังหวะเร่าร้อนของทั้งสองคน"ว้าย!! เอ่อ...ริชชี่เอาโกโก้ มา...มาให้ค่ะ""ทำไมไม่รู้จักเคาะประตูละคะคุณเลขา รู้จักคำว่ามารยาทไหม"อรรถชัยหันไปมองหน้าแพงขวัญ เขานึกว่าเธอจะเขินอายที่มีคนเข้ามาเห็นจังหวะกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแบบนี้ กลับกันสาวน้อยกับอิงตัวกับอกกว้างพลางเอื้อมมือมาลูบ

หลังพายุอารมณ์รุนแรงครั้งนี้ สิ่งที่หลงเหลือคือสภาพสะบักสะบอมของคนทั้งคู่ ภายในห้องโดยสารของรถหรู รกรุงรังไปด้วยชิ้นส่วนเสื้อผ้าที่เขาฉีกทึ้งออกจากตัวเธอ เบาะนุ่มที่หุ้มเซ็ทเครื่องหนังราคาแพง เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบคาวราคี ที่เขาปล่อยเข้าไปในตัวหญิงสาวจนเอ่อล้นออกมา ร่างสองร่างตอนนี้เปลือยเปล่าไร้ซึ่งสิ่งปกปิด รถลีมูซีนคันหรูยังคงขับวนหลายรอบเพื่อรอคำสั่งจากเจ้านาย"กลับบ้าน! ""ครับ"น้ำเสียงแหบแห้งออกคำสั่งไปยังคนขับรถ ก่อนจะจัดการกับคนที่สลบในอ้อมกอด อรรถชัยหยิบเสื้อทำงานตัวใหญ่ของเขา ที่ถูกถอดออกจากร่างตอนไหนไม่รู้ขึ้นมาสวมใส่ให้ร่างเปลือยเปล่าในอ้อมกอด ก่อนจะพิงเธอไว้กับเบาะกว้างและหยิบกางเกงขึ้นมาสวม พลางหยิบเสื้อสูทตัวนอกขึ้นมาใส่ เพื่อสวมทับบดบังร่างกำยำ ที่ยอมสละเสื้อตัวในให้กับคนที่ไม่มีเสื้อผ้าใส่แม้สักชิ้นรถหรูแล่นเข้ามาจอดเทียบหน้าประตูบ้าน คนขับรถรีบวิ่งลงมาทำหน้าที่เปิดประตูด้านหลังให้เจ้านายลง เจ้านายหนุ่มก้าวลงจากรถ พลางอุ้มร่างที่ยังหมดสติไร้เรี่ยวแรงลงมาด้วย คนในบ้านที่ออกมาต้อนรับ ต่างงุนงงสงสัยกับสภาพของเจ้านายและคนในอ้อมกอด แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะเอ่ยถาม"หาญ...พรุ

"แพง!"ทันทีที่แพงขวัญลงจากเวที โชติรุจที่เห็นเธอบนเวทีเมื่อครู่ก็รีบมาหาเธอที่ด้านหลังทันที"คุณโช...มาด้วยเหรอคะ""ใช่...นี่ยังเสียดายที่ประมูลไม่ชนะ คนประมูลเยอะมากเลยนะ ไม่รู้ชอบเพชรหรือชอบคนใส่เพชร""ดูพูดเข้า แพงไม่ตลกด้วยหรอกนะ""แล้วนี่มายังไง เดี๋ยวงานเลิกกลับกับผมไหม...ผมอยากไปส่ง""ไม่ต้อง! "เสียงทรงอำนาจเอ่ยขึ้นทันทีที่เดินมาถึงห้องหลังเวที ทำให้คนที่อยู่ภายในห้องหันมามองเป็นตาเดียว"คุณอรรถ...""สวัสดีครับคุณพ่อ"อรรถชัยหันไปจ้องหน้าโชติรุจอย่างเอาเรื่อง จนโชติรุจรีบถอยไปยืนหลบอยู่ด้านหลังของแพงขวัญ"กลับบ้านเดี๋ยวนี้""แต่...งานยังไม่เลิกเลยนะคะ""ไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องใส่ใจ""มันจะเสียมารยาทค่ะ""อย่าขัดใจฉัน...มานี่""คุณอรรถคะ!"ร่างน้อยถูกเขาฉุดดึงให้เดินตาม จนโชติรุจทนไม่ได้กับพฤติกรรมของหนุ่มใหญ่ จึงดึงแขนอีกข้างของแพงขวัญเอาไว้เพื่อฉุดรั้งเธอไม่ให้อรรถชัยลากเธอไปแบบนั้น"ทำไมต้องใช้กำลังด้วยครับ แพงทำอะไรผิด""ปล่อยมือ!""ไม่ครับ...จนกว่าคุณจะบอกเหตุผลว่าทำไมต้องลากดึงแพงแรงๆ แบบนั้น ถึงคุณจะเป็นผู้ปกครองก็ไม่มีสิทธิ์ทำกับเด็กในอุปการะแบบนี้""คิดว่ารู้เรื่องของฉ