LOGIN"เธออยากได้สมบัติมาก จนต้องยอมเสนอตัวมาเป็นนางบำเรอของฉันเลยเชียวเหรอ" เสียงหนักแน่นดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้แพงขวัญสะดุ้งจนต้องหันกลับไปมอง ก่อนจะเห็นร่างกำยำในชุดลำลองของเจ้านายหนุ่ม ที่ยืนอยู่ใกล้แค่เพียงเอื้อมมือ "คุณอรรถ!" "เธอไม่คิดว่าการลงทุนของเธอมันมีความเสี่ยงเหรอ เพราะถ้ามันผิดพลาดเธออาจจะขาดทุนย่อยยับ" "หนูไม่เข้าใจว่าคุณพูดอะไร หนูขอตัวกลับห้องนะคะ" ร่างบางหมุนตัวจะเดินจากไป แต่ถูกเจ้าของมือใหญ่คว้าเอวบางไว้ ก่อนจะกระชากเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเอง "คุณอรรถ! ปล่อยหนูนะคะ" "เธอคิดว่าเธอมีอะไรดีพอให้ฉันพิจารณาเหรอ แค่คุณสมบัติของนางบำเรอเธอยังมีไม่ครบ แล้วเธอจะเอาอะไรมาผูกมัดใจฉันให้อยู่กับเธอ ความสามารถแบบนางบำเรออ่อนหัดของเธอน่ะเหรอ เหอะ... ช่างน่าขำ" แพงขวัญจ้องหน้าเขาด้วยสายตาตัดพ้อ จนน้ำตาเอ่อไหลออกมา กิริยาวาจาที่เขาแสดงถึงการบั่นทอนคุณค่าของเธอ มันช่างสร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้แก่เธออย่างแสนสาหัส "แล้วนางบำเรอของคุณอรรถ ต้องเจนจัดถึงขนาดไหนเหรอคะ คุณถึงได้คิดว่าหนูขาดคุณสมบัติข้อนั้น"
View Moreอรรถชัยจ้องมองใบหน้าสวยของภรรยาที่จ้องหน้าเขาอย่างเย้ายวน พลางโอบอมลำท่อนแกร่งของเขาจนคับแน่นเต็มปาก ยามที่แพงขวัญทั้งดูดปลายพลางครูดฟันขาวคมไปกับท่อนกายของเขา อรรถชัยถึงกับเสียวซ่านไปกับความรัญจวนใจในครั้งนี้ แก้มนุ่มที่โอบอมท่อนแข็งถึงกับตอบเรียว เมื่อเธอพยายามดูดดื่มลำเลาของสามีจนธารเสียวซึมออกมา"อู้ว! อาส์! แพงจ๋า ที่รักจ๋า ทำไมเก่งอย่างนี้ อาส์ ซี้ด! "ด้วยความเสียวแล่นปราดเข้าหัวใจ อรรถชัยจึงเผลอสอดมือเข้าไปในกลุ่มผมดำสลวย ก่อนจะกดเข้าหาลำแกร่งเป็นจังหวะ จากนั้นก็เลื่อนมากุมใบหน้าสวยให้แหงนขึ้นมาสบตากัน พลางย่อตัวลงป้อนท่อนหรรษาเข้าปากเธออย่างเต็มคำ"อาส์! แพง...ฉันเสียวจนทนไม่ไหวแล้วที่รัก...ออส์ "อรรถชัยถึงกับกระตุกเกร็งไปทั้งร่าง เมื่อถูกลิ้นเล็กแตะรัวๆ ที่ยอดปลายแกร่งนาทีที่ธารรักพุ่งจนกระฉอกในปากอุ่น แพงขวัญก็ดูดกลืนน้ำรักของสามีลงไป"ไม่ไหวแล้วที่รัก ต้องสอดเท่านั้น"เขาว่าพลางแบกร่างบางไปทุ่มลงเตียงนุ่มเบาๆ ก่อนจะจัดการกับเสื้อผ้าที่เหลืออยู่ทั้งบนตัวเขาและเธออรรถชัยแนบตัวลงไปละเลงจูบพลางลูบไล้ไปบนร่างบางของภรรยา นาทีนี้เขาไม่อาจรอช้าอยู่ไหว ทันทีที่ร่างบางเคลิบเคลิ้มแ
"ส่งลูกๆ เข้านอนหมดแล้วใช่ไหม"อรรถชัยถาม พลางเดินมากอดและซบหน้ากับลำคอหอมกรุ่นของภรรยาอย่างหลงใหล แพงขวัญอมยิ้มพลางแอบชำเลืองมองสามีในกระจก เมื่อเขาเข้ามาซบไซ้และถูไถจมูกไปตามซอกคอของเธอ แพงขวัญรู้ได้ในทันทีว่าสามีกำลังมีความปรารถนาต่อเธอ"นอนหมดแล้วค่ะ กว่าจะหลับได้สามแสบงอแงกันใหญ่เลย""งั้น...ตอนนี้ก็ถึงเวลากล่อมสามีบ้างแล้วสิ เพราะตอนนี้ร่างกายของฉันมันกำลังงอแงเต็มทีแล้ว"แพงขวัญรับรู้ได้ถึงความแข็งขืนที่ถูไถไปกับร่องสะโพกของเธอเบาๆ เธอแอบพึงพอใจในส่วนลึกที่สามียังคงหลงใหลและปรารถนาในตัวเธอมิเสื่อมคลาย แม้ว่าเธอจะท้องลูกของเขาถึง 3คน แต่เขาก็ยังคงแสดงความต้องการต่อเธอเหมือนเดิมเช่นทุกวัน"เด็กงอแงก็แค่ให้กินนม แล้วถ้าผู้ใหญ่งอแง...จะปลอบยังไงดีนะ" แพงขวัญหยอกเย้าสามี"จะให้ฉันกินนมเหมือนลูกๆ ได้ไหมล่ะ""ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวคุณอรรถแย่งลูกกินหมด""โธ่...แพงไม่สงสารฉันเหรอ มันแข็งเกร็งจนปวดไปหมดทั้งเลาแล้วนะทูนหัว"เขาว่าพลางซุกหน้าถูไถไปกับลำคอขาวเนียนของภรรยา อีกทั้งมือหนายังล้วงเข้ามากอบกำทรวงอกใต้เสื้อนอนตัวบาง ก่อนจะออกแรงขยำเบาๆ สร้างความเสียวซ่านให้ภรรยาสาวไม่น้อย"อื้อ! มือไ
"ยาย!""แพง...มาหาคุณผู้หญิงเร็วเข้า ฮึกๆ "แพงขวัญรีบเดินเข้าไปนั่งลงข้างเตียงและกุมมือซีดเซียวของเจ้านายสาวเอาไว้ด้วยความห่วงหา ใบหน้าหวานเริ่มน้ำตาหลั่งริน เมื่อเห็นร่างกายที่อ่อนแรงโรยราของเจ้านายสาว"หนูแพง...ฉันฝากดูแลคุณอรรถกับลูกของเราด้วย เลี้ยงตาขวัญให้ดี ให้เขามีอนาคตที่ดี บอกเขาด้วย...ว่าแม่ทิพย์คนนี้รักเขามาก"เสียงแหบแห้งที่พยายามฝืนพูดด้วยกำลังที่อ่อนแรงเต็มที ทำให้แพงขวัญบีบหัวใจจนเจ็บปวดรวดร้าว"คุณผู้หญิง ฮือๆ ""อย่าร้องไห้สิ หนูต้องเข้มแข็ง ไม่งั้นจะปกครองคนไม่ได้ ต่อไปหนูจะต้องเป็นคุณผู้หญิงของบ้านนี้แทนฉันนะ""ฮือๆ ไม่ค่ะ...ไม่มีใครแทนคุณผู้หญิงได้...ฮือๆ""แทนได้สิ...หนูแพงมีหลายอย่างที่เหมือนฉัน ถ้าเธอปราบคุณอรรถได้เรื่องอื่นๆ ก็ไม่ใช่เรื่องยาก หึๆ แค่กๆ ""คุณผู้หญิง! ""คุณทิพย์!"อรรถชัยวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาภรรยาในห้องนอน เมื่อคนรับใช้เข้าไปบอกถึงในห้องว่าอาการของทิพวรรณกำลังทรุดหนัก พอมาถึงเขาก็รีบเข้าไปประคองร่างภรรยามาซบที่อกแกร่ง พลางลูบศีรษะเธอด้วยมือที่สั่นเทา"คุณทิพย์ พี่มาแล้ว...พี่อยู่นี่แล้ว""คุณพี่...ร้องไห้อีกแล้วนะคะ ทำไมทุกคนไม่ยิ้มให้ทิพย์บ
"คุณทิพย์"อรรถชัยเดินเข้ามาสวมกอดภรรยา พลางแนบใบหน้ากับใบหน้าซีดเซียวอย่างห่วงหา เขายังรักและผูกพันกับภรรยาไม่เคยเสื่อมคลาย และเขากำลังรู้สึกแย่เพราะในวันที่เขากำลังมีความสุขที่สุดในชีวิต กับเป็นวันที่ทิพวรรณอ่อนกำลังเต็มที"คุณพี่คะ ทิพย์มีเรื่องอยากจะขอร้องคุณพี่""ได้สิ ได้ทุกอย่าง คุณทิพย์ต้องการอะไร พี่จะทำให้ทุกอย่าง ต่อให้มันยากเย็นแค่ไหน พี่ก็จะทำ"อรรถชัยพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น เมื่อรู้สึกว่าคนที่อยู่ในอ้อมกอดกำลังจะหายไป"ถ้าวันหนึ่งไม่มีทิพย์แล้ว ทิพย์อยากให้คุณพี่จดทะเบียนสมรสกับหนูแพง ลูกๆ ของเราจะได้เป็นลูกในสมรส และมีสิทธิ์ในสมบัติทุกอย่างของเราสืบไป คุณพี่ทำให้ทิพย์ได้ไหมคะ""ได้...ได้สิ ฮึกๆ "อรรถชัยถึงกับกลั้นก้อนสะอื้นที่จุกในอกเอาไว้ไม่ไหว เขากับทิพวรรณผ่านหลายสิ่งหลายอย่างมาด้วยกัน มีทั้งทุกข์และสุขร่วมกัน เธอเป็นภรรยาที่เขารักมากถ้าวันหนึ่งเธอจากไป เขาคงเสียใจเป็นที่สุด"คุณพี่อย่าร้องไห้สิคะ คุณพี่ร้องไห้แบบนี้ทิพย์ใจไม่ดีเลย อย่าทำให้ทิพย์เสียกำลังใจสิ ""พี่ขอโทษ ที่ทำตัวแย่ๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ทำให้คุณเป็นทุกข์ใจหลายครั้ง พี่ข