Semua Bab พิษรักคุณหมอมาเฟีย: Bab 161 - Bab 170

เสียงฟ้าร้องดังสะท้านท้องฟ้า ฝนยังคงตกหนักไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง มีญ่ายืนตัวสั่นอยู่ใต้ชายคาหน้าบ้านพักตากอากาศของไรอัน ดวงตาคู่สวยทอดมองออกไปยังถนนที่เวิ้งว้างและมืดครึ้ม ทำไมเธอต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้… ลมเย็นพัดผ่านร่างจนเธออดไม่ได้ที่จะกอดตัวเองแน่นขึ้น เปลือกตากะพริบถี่ไล่หยาดน้ำฝนที่ปลิวมา

หลายวันต่อมา ช่วงนี้หมอรวิกรเงียบไปเลยจนผิดสังเกต ไม่มีการส่งข้อความมาหา แม้กระทั่งอยู่คอนโดเดียวกันยังไม่มีโอกาสเจอ อย่าว่าอย่างงี้อย่างงั้นเลย แค่รถของเขายังไม่เห็นจอดหลายวันแล้ว เขาหายไปไหน… ตั้งแต่วันนั้นที่เธอกลับจากบ้านพักอากาศ เธอก็ไม่เห็นหมอรวิกรอีกเลย เธอนั่งส่องไอจีของเขาระหว่างรอเพื่อน

หรือเธอชอบเขาแล้วจริงๆ สายตาเธอเหลือบไปมองหมอรวิกรที่กำลังนั่งคุยกับหมอมาริสาอย่างถูกคอ ภาพนั้นทำหัวใจของเธอพลันเจ็บแปลบเหมือนมีอะไรมาทิ่มแทง เธอยกแก้วขึ้นดื่มเร็วๆ รสขมของแอลกอฮอล์ไหลผ่านลำคอ ทิ้งความร้อนวูบวาบไว้ในอก แต่ถึงอย่างนั้นมันกลับไม่ได้ช่วยดับความรู้สึกบางอย่างที่กำลังคุกรุ่น เสียงเพลงด

“ทำให้ทุกคนรู้ไงว่าเธอเป็นของใคร” เสียงทุ้มต่ำเอ่ย ก่อนที่ไรอันจะกระชากแขนเล็กแล้วลากเธอออกไปโดยไม่ให้มีโอกาสได้พูดอะไรอีก “หมอปล่อยมีญ่านะ!” ธารน้ำและเฟย์มองตามอย่างอึ้งๆ ในขณะที่แม็กซ์ควินและคิรันนั่งมองอย่างสบายใจ คิรันถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ “กูบอกแล้วว่าไม่เกินห้านาที” “หึ นึกไม่ถึงว่าจะเห็น

“ไปนั่งรอก่อน” “หมอทำอะไรเหรอคะ?” “ข้าวต้ม” เขาเริ่มปิดเตาแล้วตักข้าวต้มใส่ชาม ก่อนจะยกมาวางตรงหน้ามีญ่า “กินซะ” เธอมองข้าวต้มหน้าตาน่าทานที่ส่งกลิ่นหอมอบอวล มือเล็กหยิบช้อนขึ้นมาตักชิมหนึ่งคำแล้วดวงตาก็เป็นประกาย “อร่อยเหมือนเดิมเลยค่ะ” เธอไม่เคยหวงคำชม แถมยังยกนิ้วโป้งให้เขาอีกด้วย ไรอันเหลื