Semua Bab คลั่งสวาทผัวเด็ก: Bab 11 - Bab 20

CHAPTER 12เสียงหม้อต้มเดือดปุด ๆ ดังแว่วจากในครัว กลิ่นหอมของต้มจืดกระดูกหมูอ่อน ลอยฟุ้งไปทั่วบ้านพิรดากำลังง่วนอยู่หน้าเตา เธอก้มหน้าเป่าไอร้อนจากหม้อ ก่อนจะชิมน้ำซุปด้วยทัพพีเล็ก ๆ รสชาติกลมกล่อม ซึมลึกถึงกระดูก เค็มนิด หวานน้ำต้มผักหน่อย เป็นรสที่ลูกชายเธอชอบที่สุดบนโต๊ะเล็ก ๆ อีกมุม ข้าวต้มทรงเครื่องหม้อเล็กกำลังเดือดปุด ๆ เม็ดข้าวบานสวย มีหมูสับก้อนเล็ก ๆ และเห็ดหอม พิรดาใส่ใจแม้จะเป็นเมนูง่าย ๆไม่ต้องหรู ไม่ต้องแพง ขอแค่คนที่เธอรักกินแล้วยิ้มได้ แค่นั้นก็พอพิรดาชำเลืองมองนาฬิกา ที่จริงถ้าเป็นวันหยุด เธอจะขันอาสาดูแลลูกดูแลเรื่องอาหาร เธออยากให้แม่ของเธอมีวันหยุดพักผ่อน ไม่ต้องเหนื่อยกับลูกของเธอเกินไป“วันนี้แม่กับน้องไทต้องได้กินของอร่อย ๆ” เธอบ่นพึมพำกับตัวเองเบา ๆ พลางยิ้มจาง ๆ อย่างสุขใจติ๊งต๊อง! ติ๊งต๊อง!เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น พิรดาเช็ดมือกับผ้ากันเปื้อน ก่อนเดินออกไปที่ประตูหน้าบ้าน พอเปิดออกก็เจอกับธนา ที่ยืนอยู่กับคุณยุพา มารดาของเขา ในมือถือถุงขนมและของเล่นหลายถุง“สวัสดีค่ะ คุณแม่” พิรดายกมือไหว้อย่างมีมารยาท ที่จริงตั้งแต่เธอท้องจนคลอด แม่ของอดีตสามีเคยมาดูห

CHAPTER 14“ถ้าชอบ ก็เอาผมสิ” น้ำเสียงต่ำพร่าช่างยั่วเย้า เด็กบ้าคนนี้กำลังทำให้เธอหลงจนโงหัวไม่ขึ้น เดี๋ยวอ่อนเดี๋ยวรุก ทำเอาตั้งรับไม่ทันปลายนิ้วของเวธัสรั้งมือเล็กขึ้น สอดเข้ากับขอบเข็มขัดตัวเองอย่างจงใจให้รู้หน้าที่ พิรดาไม่ได้ขัดขืน เธอเองก็ต้องการอยู่แล้วริมฝีปากอุ่นร้อนก้มลงจูบซับไปตามลำคอขาว มือหญิงสาวสั่นเทาแต่ก็แกะหัวเข็มขัดออกจนสำเร็จ ซิปถูกรูดลงช้า ๆ“เด็กมันเ งี่ยนง่าย ป้ารู้ไหม” เวธัสกระซิบเสียงพร่า ขณะที่ปล่อยให้เธอคุกเข่าลงตรงหน้า พิรดามองเขาด้วยสายตาที่ทั้งยั่ว ทั้งท้าทาย เวธัสหอบหายใจแรง ๆ ขนาดเธอยังไม่ได้ใช้ปาก เขาก็แทบคลั่งกับสายตายั่วยวนของเธอริมฝีปากอ่อนนุ่มลากผ่านเรียวเนื้อที่แข็งขึงนั้นช้า ๆ ก่อนจะตวัดปลายลิ้นหยอกล้อหัวบานบากเบา ๆ“อึก… ป้ามันร้ายจริง ๆ นะ” เวธัสสบถต่ำ ร่างหนาแอ่นสะโพกรับสัมผัสร้อนชื้นที่กำลังดูดกลืนความอดกลั้นของเขา เสียงดูดเลียเบา ๆ ในห้องแคบทำให้ความกระสันขยับถึงขีดสุดมือหนาขยุ้มเส้นผมเธอแน่นเพื่อระบายความเสียดเสียวที่เกิดขึ้นอย่างรุนแรง ปากเล็กๆ ครอบครองแก่นกายใหญ่จนมันคับปากแทบฉีก“ดี แบบนั้นแหละ ผมชอบ” พิรดากดริมฝีปากลงลึกขึ้น ลิ้นต

CHAPTER 16ห้องประชุมใหญ่ของบริษัทเต็มไปด้วยบรรยากาศเคร่งเครียดและเป็นทางการ ทีมผู้บริหารระดับหัวแถวต่างนั่งประจำที่รอการประชุมร่วมกับซีอีโออาวุโสประจำไตรมาสพิรดา หัวหน้าฝ่ายการตลาดในชุดสูทก้าวเข้ามาพร้อมพรีเซนเทชันในมือ เธอเป็นหญิงสาวที่สง่างามและมั่นใจ ทุกก้าวย่างเต็มไปด้วยความหนักแน่นอย่างคนที่ผ่านศึกในสนามธุรกิจมาแล้วนักต่อนักแต่สิ่งที่ทำให้เธอชะงักไปหนึ่งจังหวะ คือภาพของชายที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามโต๊ะประชุม หัวหน้าฝ่ายขายคนใหม่ อดีตสามีที่เธอพยายามลบออกจากชีวิต แต่กลับโผล่มาในตำแหน่งสำคัญในบริษัทเดียวกับเธอ แถมยังนั่งอยู่ในที่ประชุมระดับสูงเสมือนเป็นคู่ขนานที่เธอไม่มีวันหลีกเลี่ยง“คุณพิรดา คุณธนา วันนี้ขอให้ทั้งสองฝ่ายช่วยกันพรีเซนต์แผนกลยุทธ์การรุกตลาดร่วมกันนะครับ” ซีอีโออาวุโสกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง“ค่ะ” เธอพยักหน้า แม้ภายในจะรู้สึกเหมือนถูกผลักให้กลับไปเผชิญหน้ากับอดีตที่เธอพยายามหนี แต่พิรดาก็ถอยไม่ได้เวธัสเด็กฝึกงานที่เพิ่งเข้ามาได้หนึ่งเดือน เด็กฝึกงานของแผนกเธอเอง เขากำลังนั่งไขว่ห้าง สวมสูทเรียบเนี๊ยบ สีหน้าฉายแววมั่นใจเกินกว่าตำแหน่งในนาม พิรดาขมวดคิ้วสงสัยจนอดที่เ

CHAPTER 18พิรดายืนอยู่ตรงระเบียงชั้นสิบห้ามือจับขอบเหล็กไว้แน่นเพื่อบังคับให้ตัวเองสงบ เธอหลับตาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด แต่ไม่ว่าจะทำยังไง ใบหน้าญาดาก็ยังวนเวียนในหัว จนยากที่จะสลัดมันทิ้งได้“เคยนั่งตักแล้วยังไง เคยเลือกคนอื่นไปแล้ว ยังจะมาเรียกเขาว่าเวธัสเหมือนสนิทอีก” ผู้หญิงอะไรหน้าทน เธอไม่อยากจะเชื่อว่ามีคนประเภทนี้อยู่บนโลกด้วย ทิ้งเขาไปแล้วยังกล้ากลับมาแสดงตัว ญาดากับธนาช่างเหมือนกัน สมควรจับคู่กันนะ เหมือนกันดี“หนีผมทำไม?” เสียงเข้มดังขึ้นด้านหลัง พิรดาหันไปมองก็เจอเวธัสที่ยืนหน้าเครียดมองมาที่เธอเช่นกัน ที่จริงก็ไม่ได้อยากหนีอะไร แต่จะให้ไปอยู่ฟังคนที่เคยมีอดีตแสนหวานพูดคุยกัน เธอทำไม่ได้“เปล่า พี่แค่ไม่อยากอยู่ในห้องนั้น” เธอพูดเรียบ ๆ เธอไม่มีสิทธิ์อะไรตัวเขา แค่รู้สึกมากกว่าคนที่มีสัมพันธ์สวาทแบบไม่ผูกมัด มันก็ผิดเกินไป“ป้ากำลังหึง?” พิรดาสะอึก ก่อนจะแค่นหัวเราะ“พี่เป็นใครกันล่ะ จะมีสิทธิ์อะไรไปหึงนาย?”“…” เขาไม่ตอบ แต่กลับคว้าแขนเธอดึงเข้าไปแนบอกแน่นอย่างไม่ให้ถอยหนี “ป้ามีสิทธิ์เต็มที่ เพราะป้าเป็นของผม”“ของนายงั้นเหรอ? แล้วเมื่อกี้ล่ะ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?” เธอถาม

CHAPTER 20 ห่างกันบรรยากาศในออฟฟิศที่เคยครึกครื้น กลับเงียบงันจนได้ยินแม้กระทั่งเสียงพิมพ์แป้นคีย์บอร์ดเบา ๆ พิรดาถอนหายใจออกมาแรง ๆ ในอกเต็มไปด้วยความหนักอึ้ง จนไม่รู้จะยกความรู้สึกพวกนี้ออกไปได้อย่างไรแสงจากหลอดไฟฟลูออเรสเซนต์บนเพดานยังคงส่องสว่างเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกกลับแตกต่างไปโดยสิ้นเชิง ภายในออฟฟิศไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่มีคำทักทาย ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีแม้แต่สายตาเป็นมิตรอย่างเคยมีแต่สายตาเย็นชา ลับหลังก็แอบมองเธออย่างเหยียดหยาม พิรดารู้ดีว่าสิ่งที่เคยทำมันร้ายแรง เธอให้อารมณ์ด้านมืดเอาชนะ เธอไม่รู้จักหักห้ามใจ แต่เด็กมันถูกใจ เธอก็ชอบยั่ว อารมณ์ก็เลยเตลิดเปิดเปิง“หัวหน้าทีมการตลาดกับเด็กฝึกงานเหรอ?”“ได้ตำแหน่งมาด้วยวิธีไหนกันแน่ ไปทำอะไรกับคนอื่นอีกหรือเปล่านะ”“เขาเลิกกับผัวแล้วนี่ แต่แบบนี้มันก็เกินไป…”“เวธัสก็หน้าใส ๆ ไม่นึกว่าจะกล้าเล่นของสูง…”“ของสูงอะไร คนต่ำ ๆ ชอบทำอะไรต่ำ ๆ”“ก็คงจะใช่ ฮ่า ๆ” เสียงนินทาระยะเผาขนในห้องน้ำ พิรดาพยายามข่มอารมณ์ จากที่จะเข้าห้องน้ำก่อนเข้าห้องทำงานเสียงคนนินทา ทุกสายตาที่มองอย่างเหยียดหยาม บางคนก็ดูสะใจมากด้วยซ้ำที่เธอได้เจอกับเรื่อ