Semua Bab กำราบรัก: Bab 11 - Bab 20

กำราบรัก : ตอนที่ 11นินิวเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าบอดีการ์ดหนุ่ม ทำให้ใบหน้าคมคายอยู่เสมอกับหน้าท้องแบนราบของเธอพอดี ร่างบางค่อยๆนั่งลงบนตักแกร่ง แขนทั้งสองข้างคล้องคอเขาไว้อัตโนมัติ การกระทำของเธอคล้ายกับวันนั้นที่เจอเขาในผับหรู แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคืออารมณ์และแววตาของเธอ คนตรงหน้าก็ยังคงนิ่งเอาแต่จ้องไม่ละสายตา"....." นินิวมองคนตรงหน้าที่ยังคงไร้อารมณ์อย่างไปต่อไม่ถูก หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ถึงเธอผ่านการถ่ายแบบชุดว่ายน้ำกับนายแบบมาบ้าง แต่ก็ไม่เหมือนกับตอนนี้เลยสักนิด เธอไม่รู้เลยว่าคนตรงหน้าต้องการแบบไหนนิ้วเรียวยาวแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตออกจนครบทุกเม็ด ดวงตากลมโตพยายามแสดงความยั่วยวนออกไป และจัดการถอดเสื้อเชิ้ตสีดำออกจากร่างกายกำยำเผยให้เห็นแผงอกแกร่ง มัดกล้ามตามร่างกายบ่งบอกว่าเขาออกกำลังกายมาอย่างหนัก คืนนั้นเธอแทบไม่ได้สังเกตอะไรบนตัวเขาเลย"พะ พอใจหรือยัง""มีปัญญาทำให้ผัวแค่นี้เหรอไง""นะ นายไม่ใช่ผัวฉัน ก็แค่วันไนท์สแตนด์ที่หลายคนชอบทำ" นินิวเถียงกลับด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก และพูดเสียงเบาลงในประโยคสุดท้าย ทำเอาสายตาคู่นั้นจ้องเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้

กำราบรัก : ตอนที่ 13เช้าวันต่อมา"อื้อ..." ไอความเย็นจากเครื่องปรับอากาศตกกระทบผิวขาวเนียนในช่วงเช้าวันใหม่ ปลุกให้หญิงสาวที่นอนเปลือยกายอยู่บนเตียงรู้สึกตัวตื่น "อื้ออ..." ใบหน้าหวานเหยเกกับความเจ็บแสบตรงใจกลางความสาว เปลือกตาที่หนักอึ้งค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆ ดวงตากลมโตมองไปรอบห้องตัวเองไม่เห็นแม้แต่เงาผู้ชายร้ายกาจคนนั้น ภาพสุดท้ายก่อนที่เธอจะหลับไปคือเขายังเคลื่อนไหวร่างกายอย่างหนักหน่วงอยู่บนตัว และหลังจากนั้นก็ไม่รู้อะไรอีกเลย"อึก! จะ เจ็บ" แค่เพียงดันตัวเองให้ลุกขึ้น ความรู้สึกเจ็บแสบแล่นเข้ามาจนใบหน้าหวานเหยเก ดวงตากลมโตมองกลางหว่างขาตัวเองด้วยแววตาสั่นระริก คาบน้ำกามแห้งเกรอะกรังอยู่บนหน้าขาขาวเนียน กลีบกุหลาบที่บวมเปล่งจากสีชมพูกลายเป็นสีแดงช้ำ ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นเมื่อเรื่องราวต่างๆหลั่งไหลเข้ามาในสมอง แต่สุดท้ายเธอก็รีบสลัดภาพพวกนั้นออกจากหัว ก่อนจะพยุงตัวเองเข้าห้องน้ำอย่างยากลำบาก"ไอ้คนบ้า ไอ้คนหื่นกาม ไอ้คนโรคจิต" นินิวพ่นคำด่าออกมารัวๆเมื่อยืนมองสภาพตัวเองหน้ากระจกเงาภายในห้องน้ำ เธอไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาว่าคนอย่างเขาอีกแล้ว เนื้อตัวเธอมีแต่รอยแดงเป็นจ้ำๆ ผิวที่

กำราบรัก : ตอนที่ 15ควันบุหรี่ลอยขาวคลุ้งไปทั่วทั้งห้อง ไม่ได้สนใจสายตาคนตัวเล็กที่จับจ้องอยู่แม้แต่น้อย"เก็บของออกจากห้องเส็งเคร็งนี้ซะ" ธันวาพูดโดยที่ไม่ได้หันไปมองร่างบาง และจัดการอัดบุหรี่เข้าปอดเฮือกใหญ่"...." นินิวไม่ได้สนใจคำพูดของเขา เธอเลือกที่จะไปหยิบไม้กวาดมาเก็บเศษจานที่แตกกระจายอยู่ที่พื้นแทนการตอบโต้"อย่าทำให้ฉันหมดความอดทน" น้ำเสียงเข้มพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นปฏิกิริยาของคนตัวเล็ก เธอมีอิทธิพลกับความรู้สึกของเขามากเกินกว่าที่จะควบคุมตัวเองได้"นายอยากให้ฉันย้ายออก ฉันก็จะทำตาม แต่นายต้องเอากล้องออกจากห้องฉัน นั่นมันคือพื้นที่ส่วนตัวของฉัน การที่นายติดตั้งกล้องในห้องมันคือการล่วงละเมิดสิทธิส่วนบุคคล"หลังจากเธอเก็บทุกอย่างเรียบร้อยก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่ม และพยายามคุยด้วยเหตุผลหวังให้เขาเข้าใจ"ลืมคำพูดตัวเองไปแล้ว?" สายตาคมกริบมองคนตรงหน้า คิ้วหนาเลิกขึ้นเล็กน้อยเป็นการตั้งคำถาม"ฉันไม่ได้ลืม แต่นายไม่มีสิทธิ์มาบังคับชีวิตส่วนตัวของฉันนะธันวา ฉันจะอยู่ไหน จะไปไหนมันคือชีวิตของฉัน คนละครึ่งทางได้ไหม""....." ริมฝีปากหนายกยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอขอร้อง มื

กำราบรัก : ตอนที่ 17“นายทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ” ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มที่กำลังจัดเตรียมวัตถุดิบด้วยความชำนาญ ทุกการวางมีดหั่นผักหั่นหมูเขาดูคล่องแคล่ว มันน่าแปลกที่ผู้ชายแข็งกระด้างอย่างเขาจะทำอาหารเป็น ลีลาอย่างกับเซฟ“อืม”“เก่งจัง” นินิวเผลอพูดออกมาเบาๆ เธอยังคงมองที่ปลายมีดที่เขาขยับขึ้นลงอย่างรวดเร็ว คำพูดของเธอทำให้เขาปรายตามองเล็กน้อย เธอไม่ต่างจากเด็กน้อยที่เห็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นตรงหน้า"อย่าบอกว่าเธอทำอาหารไม่เป็น""คนเรามันไม่ต้องเป็นทุกอย่างก็ได้นิ" นินิวตอบด้วยความหัวเสีย เป็นคำถามที่จี้ใจดำสุดๆ เรื่องงานครัวเธอไม่ถนัดเอาซะเลย "อย่างน้อยฉันก็ต้มมาม่ากับทอดไข่ได้""คำพูดของเธอมันยิ่งทำให้ตัวเองดูแย่รู้ตัวหรือเปล่า" ธันวาถึงกลับส่ายหัว เพราะคนตัวเล็กดูท่าทางภูมิใจกับสิ่งที่ตัวเองทำได้อย่างออกนอกหน้า"ฉันทำงานเหนื่อยแล้ว กลับมาถึงคอนโดก็หลับเป็นตาย ถ้าหิวก็เอากับข้าวที่แม่ทำไว้ให้ในตู้เย็นมาเข้าไมโครเวฟ ไม่ถึงห้านาทีก็กินได้ แล้วนายทำไมถึงทำกับข้าวเป็น""ทำให้นายบ่อย""นายที่ว่าคือโนอาร์กับไอรีนเหรอ""ก่อนที่นายใหญ่จะมีนายหญิง ตอนนี้นายหญิงเป็นคนทำซะมากกว่า""ยัยไอร์นี่ก็มีพร้

กำราบรัก : ตอนที่ 19"อื้อ ออ เอาออกไปมันหนาว" นินิวพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าดวงตาทั้งสองข้างยังคงปิดสนิท เมื่อเธอรู้สึกถึงความเย็นที่เปียกชุ่มอยู่ทั่วใบหน้า สีหน้าแสดงความหงุดหงิดออกมาอย่างเปิดเผย เป็นการกระทำที่ไร้ซึ่งความนุ่มนวลจนทำให้เธอรู้สึกตัวตื่น"อย่าพูดมาก" มือหนายังคงใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดตามใบหน้าของเธอ และลูบไล้มาที่ลำคอระหง"....." เปลือกตาที่หนักอึ้งพยายามเปิดออกอย่างยากลำบาก แค่เพียงลืมตาก็เห็นเขากำลังวุ่นวายกับตัวเธอ นินิวมองการกระทำของเขาโดยที่ไม่พูดอะไร ใบหน้าคมคายเรียบนิ่งไร้ซึ่งความรู้สึกเหมือนเดิม "มันหนาว""หนาวก็ต้องทน" ผ้าขนหนูผืนเล็กลูบไล้ไปตามแขนเรียวยาว และหันมาถามหญิงสาว "จะถอดเองหรือจะให้ฉันถอด""ไม่เอา""ถ้าเธอยังไม่หยุดดื้อ ฉันจะเอาเธอทั้งที่เป็นไข้เนี่ยแหละ""ฉันทำเองได้ ไม่ต้องให้นายมาทำให้ ออกไปก่อน""เรื่องมาก"พรึบ"ธันวา" เธอพูดชื่อเขาออกมาเบาๆ แม้แต่เสียงพูดยังแทบไม่มีแรง เมื่อเขาจัดการดึงผ้าห่มออกและถอดเสื้อผ้าออกจากตัวเธออย่างรวดเร็ว ร่างกายเปลือยเปล่าเผยตรงหน้าชายหนุ่มอย่างไม่เต็มใจ"....." สายตาคมมองร่างกายของคนตัวเล็ก ต่อให้เขามีอะไรกับเธอหลายคร