Semua Bab กำราบรัก: Bab 21 - Bab 30

กำราบรัก : ตอนที่ 21เช้าวันใหม่เสียงขับขานของนกดังสอดประสานเสียงกันต้องรับเช้าวันใหม่ ปลุกให้หญิงสาวที่กำลังหลับตาพริ้มรู้สึกตัวตื่น เปลือกตาที่หนักอึ้งค่อยๆเปิดออกอย่างช้า ความรู้สึกหนาวๆร้อนๆแต่ไม่เท่ากับเมื่อคืน ร่างกายสดชื่นมากกว่าเก่าแต่ความอ่อนล้ายังคงอยู่ แค่เพียงลืมตาขึ้นก็เห็นชายหนุ่มที่คุ้นเคยนั่งจ้องเธออยู่ข้างเตียง สายตาคู่นั้นจับจ้องมาที่เธออย่างเรียบนิ่ง ไม่มีแม้แต่ความรู้สึกอะไรสื่อออกมา สายตานี้เธอเห็นมันจนกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว"นายจะไปทำงานอีกแล้วเหรอ" นินิวถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ถึงคนตรงหน้าจะไม่สวมชุดสูทเต็มยศแต่เขายังสวมเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทกับกางเกงสีเดียวกัน เป็นชุดก่อนที่เขาจะใส่เสื้อสูททับอีกที"เปล่า..." ธันวาตอบกลับหญิงสาวตัวเล็กด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง สภาพของคนตรงหน้าไม่หลงเหลือความสดใสให้เห็น ใบหน้าหวานซีดเผือดตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ ดวงตากลมโตอิดโรย แม้แต่แรงจะพูดเธอยังแทบจะไม่มี แต่โชคดีที่ไข้เธอลดลงเรื่อยๆทำให้เขาไม่ต้องพาเธอไปโรงพยาบาล"นายดูแลฉันทั้งคืนเลยใช่ไหม" ด้วยร่างกายที่อ่อนล้าและอ่อนเพลียจากพิษไข้ที่เล่นงานเธออย่างหนัก ทำให้เธอหลับๆตื่นๆเพรา

กำราบรัก : ตอนที่ 23หลายชั่วโมงต่อมาคู่ชายหนุ่มหญิงสาวยังคงนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น โดยที่หญิงสาวนอนหนุนตักชายหนุ่มและเขาก็กำลังสนใจกับงานในไอแพดของตัวเอง ส่วนเธอก็นอนเล่นโทรศัพท์ที่พึ่งได้มาใหม่ โชคดีที่จำรหัสพวกแอปพลิเคชั่นต่างๆได้ หลายคนทักมาถามเธอกันทั้งนั้นเพราะอยู่ดีๆพริตตี้สาวที่กำลังมีชื่อเสียงและงานชุกชุมก็หายไปและยกเลิกตารางงานทั้งหมด และข่าวที่กำลังดังในช่วงนี้ก็หนีไม่พ้นเรื่องท้อง"เหอะ ไม่ใช่อย่างที่ลงสักหน่อย" นินิวสบถออกมาเบาๆ เพราะยิ่งอ่านข่าวไปเรื่อยๆก็เจอแต่ข่าวเสียๆหายๆ แถมยังกรุเรื่องกันเป็นตุเป็นตะ รู้ดีกว่าตัวเธอซะด้วยซ้ำ"แค่ไม่เข้าไปอ่านมัน ก็จะไม่อารมณ์เสีย" ธันวาพูดขึ้นทั้งที่สายตาเขายังคงจับจ้องอยู่ที่หน้าจอไอแพด เขาได้ยินเสียงเธอบ่นแบบนี้มาเป็นชั่วโมงแล้ว เธอก็ยังกดเข้าไปอ่านทุกสำนักข่าวที่ลงเรื่องเกี่ยวกับตัวเอง และสุดท้ายใบหน้าหวานก็บูดบึ้งอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้"ฉันเป็นห่วงความรู้สึกของคนที่บ้านมากกว่า ป่านนี้พ่อฉันคงโวยวายใส่แม่ไปแล้วมั้ง ฉันกับพ่อไม่ลงรอยกันอยู่แล้วด้วย แค่เรื่องงานก็บ่นฉันจนไม่อยากกลับบ้าน ยังมีเรื่องนี้เข้ามาอีก ห่วงแต่หน้าที่ก

กำราบรัก : ตอนที่ 25"จัดการได้จริงๆด้วยแฮะ" เสียงพึมพำพูดขึ้นเบาๆในช่วงเช้าของวันใหม่ ร่างบางที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงด้วยร่างกายเปลือยเปล่าและมีท่อนแขนแกร่งโอบรัดตัวเธอไว้แน่นไม่ยอมให้ลุกไปไหน ถึงจะรับศึกหนักมาทั้งคืนแต่เรื่องข่าวของเธอทำให้รู้สึกตัวรีบตื่นและรีบเช็คข่าวมั่วพวกนั้น แต่กลับไม่เห็นข่าวของเธอจากเพจพวกนั้นแล้ว ไม่หลงเหลือแม้แต่เงาของข่าวดวงตากลมโตเหลือบมองชายหนุ่มที่ยังหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆ นิ้วเรียวยาวเกลี่ยไปตามใบหน้าคมคายอย่างหลงใหล เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชอบเขาตอนไหน"ขอบคุณนะ""เธอควรขอบคุณตอนฉันตื่นมากกว่า" ธันวาเปิดเปลือกตาออกอย่างช้าๆ สายตาคมมองหญิงสาวที่นอนมองเขาอยู่ก่อนแล้ว"ก็นายตื่นแล้วนี่ไง และนายก็ได้ยินสิ่งที่ฉันพูดแล้วด้วย" นินิวทำหน้าตาทะเล้นใส่คนตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัว"รู้ใช่ไหมว่าฉันหวังผลเสมอ" ท่อนแขนแกร่งโอบรัดตัวเธอแน่นขึ้นจนตัวเธอแทบจะกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับร่างหนาไปแล้ว"ก็ให้ไปแล้วตั้งหลายรอบ ยังไม่พอใจอีกเหรอ""ถ้าตัวเธอฉันไม่เคยพอ..." ธันวาพูดพร้อมกับโน้มใบหน้าไปประทับรอยจูบที่ริมฝีปากบาง แต่หญิงสาวกลับเม้มปากเข้าหากันแน่นไม่ยอมให้

กำราบรัก : ตอนที่ 27 "เอ่อ...คือ เรื่องนั้น..." นินิวพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก"คุณนินิวคะ คอลเลคชั่นใหม่มาแล้วค่ะ" พนักงานสาวถือกระเป๋าแบรนด์ดังเข้ามาขัดจังหวะพอดีนินิวส่งยิ้มให้กับพนักงานสาว ดั่งสวรรค์เป็นใจเธอเองก็ต้องการให้มันเป็นแบบนี้เพราะก็ตอบคำถามรุ่นพี่คนสนิทไม่ได้เหมือนกัน ตอนนั้นเธอก็ไม่เข้าใจตัวเองทำไมไม่ห้ามปราม แต่พอมีภาพธันวาผุดขึ้นมาทำให้เธอผลักรุ่นพี่หนุ่มออกไปได้ ถ้าเกิดวันนั้นภาพของธันวาไม่ลอยเข้ามาในหัวมันคงเกินเลยไปมากกว่านี้ เธอดูเหมือนผู้หญิงใจง่ายแต่เวลานั้นตัวเธอเองยังไม่ได้ตกลงปลงใจกับใคร แต่ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่าธันวาคือคนรัก ทำให้เธอไม่สนใจผู้ชายอื่นอีกเลย โดยเฉพาะคนตรงหน้าที่มันไม่มีความรู้สึกของคนรักแม้แต่นิดเดียว มีแต่ความรักในรูปแบบของพี่น้องเท่านั้น"เมื่อสักครู่คุณธันวาโทรเข้ามาที่ร้าน บอกให้คุณนินิวรออยู่ที่นี่ก่อน คุณธันวากำลังมารับค่ะ""คะ?" ใบหน้าหวานแสดงสีหน้าตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่พนักงานสาวพูด เขาต้องรู้แน่ๆว่าตอนนี้เธออยู่กับใคร กลับกลายเป็นว่าสวรรค์กลับมาลงโทษซะงั้น"ธันวา ใครกันนิว" น้ำเสียงเข้มปนโมโหของคนข้างดังขึ้น ทำเอาคนตัวเล็กหันมามองท

กำราบรัก : ตอนที่ 29หลายชั่วโมงผ่านไป....จากตะวันส่องแสงสว่างกลายเป็นพระจันทร์ลอยเด่นเป็นสง่าอยู่บนท้องฟ้าในยามค่ำคืน วิวจากมุมสูงทำให้เห็นแสงไฟระยิบระยับตามตึกต่างๆ ทุกคนกำลังคุยกันอย่างออกอรรถรส เคียงข้างด้วยแอลกอฮอล์ราคาแพงเพื่อเพิ่มความสนุก แต่กลับมีหนึ่งคนที่สีหน้าเริ่มเบื่อหน่ายเต็มทน"เจ็บแผลเหรอ" นินิวถามคนตัวสูงเบาๆ เพราะเขาดึงเธอให้มานั่งบนตักและไม่ยอมให้ลงไปนั่งที่อื่น ท่ามกลางสายตาของทุกคนและมันกลายเป็นเรื่องปกติเพราะไอรีนเองสามีก็ไม่ยอมให้ห่างขนาดมีลูกแล้ว"เปล่า..." ธันวาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเนืองๆปนเบื่อหน่าย"แล้วเป็นอะไร""เปล่า....""หื้ม?" นินิวหรี่ตามองหน้าตาที่ไม่สดชื่นของแฟนหนุ่มพยายามจับผิด ต่อให้เด็กเนอสเซอรี่ก็รู้ว่าเขาไม่ปกติ"ฮ่า ฮ่า...พวกกูกลับให้ก็ได้ เห็นหน้ามึงแล้วสงสาร" โนอาร์หัวเราะดังลั่นท่ามกลางวงเหล้า"ก็ควรกลับได้ตั้งนานแล้ว" ธันวาพูดโต้ตอบทันทีทำให้สาวๆหันมองเป็นตาเดียวกัน ทุกคนก็พอเข้าใจสถานการณ์มากขึ้น โดยเฉพาะนินิวใบหน้าหวานเริ่มร้อนผ่าว และเหมือนจะแดงระเรื่อขึ้นเรื่อยๆ"ก็ไหนมึงบอกว่าจะอยู่ถึงเที่ยงคืน นี่พึ่งจะสามทุ่มเอง" ชาร์ลเลิกคิ้วถามโน