All Chapters of เมียลับหมอมาเฟีย (NC 18+): Chapter 51 - Chapter 60

“ถ้าติดตั้งแต่น้ำแรกก็ลูกสาว แต่ถ้าน้ำต่อไปก็ลูกชาย” ภาสกอดคอแฟนสาว คนรอบตัวเมียงมองเธอกับเขาบ้าง คงเพราะคุ้น ๆ หน้านางร้ายคนนี้ หรือคุ้นหน้าเชฟที่คนอยากไปกินที่สุด หลังจบจากการแข่งขัน เบญญา พิซซี่ และเชฟไนท์มีการทำอาหารร่วมกันบ้างตามงานต่าง ๆ ซึ่งจะรับแค่ครั้งละสิบสามคนต่อหนึ่งครั้ง เชฟส์เทเบิลของหนึ่งเชฟดัง หนึ่งคนคือนางร้ายผู้ชนะการแข่งขันรายการดัง ส่วนอีกหนึ่งนางร้ายสายแซ่บที่ใคร ๆ ไม่คิดว่าจะทำอาหารได้ ทั้งยังการันตีด้วยตำแหน่งผู้เข้ารอบสุดท้ายของการแข่งขัน เดือนหนึ่ง พวกเขาจะรับงานแค่หนึ่งต่อลูกค้าสิบคน ถามว่าเหนื่อยไหม บอกได้คำเดียวว่าไม่เหนื่อย แต่เพราะทำอาหารเป็นแค่อาชีพเสริม ทำให้ทั้งสามอยากทำแบบที่สบาย ๆ ไม่กดดันตัวเอง “มาแล้วครับแม่” ภาสเข้าไปกอดแม่ แต่ดูเหมือนคุณหญิงธาราจะไม่สนใจเขา แม่ตรงเข้าไปหาเบญญาพร้อมพยุงลูกสะใภ้มานั่ง ตั้งแต่เขากับเบญญาเข้ามา แม่ของเขายังยิ้มไม่หุบเลย “แม่ สนใจลูกตัวเองหน่อย” “เรื่องอะไร ฉันมีหลานแล้ว” คุณหญิงธาราหันมาบ่นลูกชายที่วันนี้อยากจะเรียกร้องความสนใจขึ้นมาเสียอย่างนั้น ก่อนหน้านี้ไม่เคยสนใจแม่

ตอนพิเศษ 1 รักปักใจน้องเฟรชชี่อย่างนั้นสินะ เด็กสาวผมประบ่าหน้าตาจิ้มลิ้ม ผมใช้มือกุมหน้าอกข้างซ้ายของตนเอง หัวใจเต้นเร็วรัวจนไม่อาจจะต้านทานได้ ความรู้สึกอยากดูแลใครสักคนเป็นอย่างนี้สินะ ผมเฝ้ามองเธออยู่หลายเดือน หาเวลาอันน้อยนิดแวะเวียนมาคณะที่ไม่เกี่ยวกับสิ่งที่ตัวเองเรียน ถามว่าทำไมเวลานั้นผมไม่เดินเข้าไปจีบเธอ เพราะตอนนั้นผมยังไม่ดีพอสำหรับเธอ เด็กเนิร์ดแว่นหนาเตอะจะเอาอะไรไปเทียบกับดาวคณะมนุษยศาสตร์ได้ พอเธอเข้าปีสอง ผมเรียนปีหก ผมยิ่งเรียนหนัก เธอเริ่มมีงานถ่ายแบบ ถ่ายโฆษณาต่าง ๆ ถึงจะเป็นเพียงตัวประกอบ แต่ผมก็เห็นเธอและจำเธอได้ สัตวแพทย์ที่เรียน ใจไม่ได้ชอบได้รัก ผมชอบฟังเพลง ชอบแสงสี โดยเฉพาะแสงสีในผับ แต่เพราะไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจ ในเมื่อทุกคนในเครือญาติต่างเรียนหมอกันทั้งนั้น ผมไม่ชอบคุยกับคน ไม่ชอบผ่าคน เพราะอย่างนั้นทางเลือกผมคงแค่อยู่กับสิ่งที่ไม่พูดมากจนรำคาญอย่างพวกน้อง ๆ ทั้งหลายสิบปีที่ผมแอบชอบเธอ สิบปีที่วิ่งตามความฝัน สิบปีที่อยากพัฒนาตัวเองให้ดีพอ ถ้าผมดีพอและเธอยังโสด ผมถือว่านั่นคือพรหมลิขิต และผมก็เจอเธออีกครั้งในทีวีจอใหญ่เธอดูเป

เวลาผ่านไป ฉันเข้าใจโลกมากขึ้น แค่หวังว่าเราต่างคนต่างอยู่และใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีความสุขก็พอ ชีวิตคนเรานั้นสั้นมาก อย่าเสียเวลากับเรื่องไม่เป็นเรื่องดีที่สุด“คุณแม่ เดี๋ยวพ่อพาลูกไปว่ายน้ำ ไปด้วยกันไหม” ว่ายน้ำเป็นอีกกิจกรรมที่น้องภูมิชอบมาก โดยมีคุณปู่คุณย่าว่ายเป็นเพื่อน“ค่ะ เดี๋ยวตามไป” ฉันเดินเข้าไปในห้องครัว อากาศแบบนี้ว่าจะทำน้ำลำไยเย็น ๆ ให้ครอบครัวกินสักหน่อย การเลี้ยงลูกอยู่บ้าน ได้ดูแลพ่อแม่สามี มีเวลาก็ไปเยี่ยมแม่ที่ต่างจังหวัดเท่านี้ชีวิตก็มีความสุขมากแล้ว ตอนเย็นได้รอรับคุณสามีกลับจากทำงาน บางวันเขาก็ไม่ไปทำงาน อาทิตย์หนึ่งไปทำงานแค่ไม่กี่วัน ส่วนมากก็อยู่บ้านผลิตลูก เอ๊ย! เลี้ยงลูก“แม่! แม่!” เสียงเรียกแต่ไกลของเจ้าลูกชายตัวอ้วนกลม น้ำลำไยของลูกชายต้องตัดให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ ส่วนน้ำแข็งฉันไม่ได้ใส่ ใช้แก้วที่เป็นแก้วให้ความเย็นแทนน้ำลำไยที่ฉันทำจะใช้ความหวานจากลำไยแท้ ๆ ไม่ได้ใส่น้ำตาลหรือน้ำเชื่อมเพิ่ม คุณพ่อกับคุณแม่ท่านอายุมากแล้ว ต้องควบคุมเรื่องอาหารการกิน“ครับ แม่มาแล้วครับ ไหนเรียกพ่อสิลูก” คนเป็นพ่อกำลังหยอกกับลูกตัวอ้วนกลม น้องภูมิมีปลอกแขนสำหรับพยุงให้ลอย

“อื้อ อย่าแกล้ง”“ไม่ได้แกล้ง เยิ้มขนาดนี้ ใครแกล้งใครกันแน่” นั่นสิ ใครแกล้งกันแน่ เธอต่างหากที่แกล้งผม รัดกันขนาดนี้ ผมจะขาดเอาได้ เสียงเนื้อกระทบเนื้อถึงจะไม่ดังมาก แต่ความเสียวรับรองว่าฟินจนผมต้องหลับตากลั้นเสียงคำรามของตัวเอง“จะแตก” บี๋พึมพำบอกผมทั้ง ๆ ที่เธอแตกไปแล้วไม่รู้กี่ครั้ง“พร้อมกัน” ผมกระชับเอวเธอไว้แน่น หมุนวนทั้งคลึงเคล้าและกระแทกในบางจังหวะ เพียงไม่นานเราสองคนก็เหยียบดินแดนแห่งปุยนุ่น ความสุขของเราสองล้นเอ่อหากันและกันPASS295 BAR เวลา 22.00 น. “โอ้โฮ วันนี้ท่าทางเราจะโชคดีนะพี่ไนท์ เจอเจ้าของผับด้วย” ผมหันไปมองหน้าไอ้หมอ ไม่ใช่หมอสองคน แต่เป็นไอ้เต หรือที่ใครเรียกมันว่าหมอเตชิน[1] เป็นหมอนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่สี่ มันควรวุ่นวายกับการอ่านหนังสือ แต่มันดันมาโผล่อะไรที่นี่ส่วนอีกคนก็ไอ้เชฟหน้าหล่อ เชฟไนท์[2]เป็นทันตแพทย์โดยอาชีพหลัก อาชีพเสริมเป็นเชฟขนมหวาน มีลูกติดหนึ่งตัว ชื่อน้องสลิด หยอก ๆ มันเลี้ยงแมว แล้วชอบส่งรูปแมวน่ารัก ๆ ของมันมายั่วเมียผมตลอด ไอ้คนชั่วว่าแต่ไอ้คนชั่วสองตัวมาทำอะไรที่นี่“มึงมาทำไม”“โห เฮียภาสถามลูกค้าแบบนี้ได้ไงครับ” ไอ้เตรีบเข้ามาเกาะแข

“ห้องนี้ไม่ค่อยใหญ่เหมือนคราวที่แล้วนะ” เจ้เมย์ว่า เพราะก่อนหน้านี้เคยมากินข้าวที่บ้านนี้ ห้องอาหารใหญ่ของที่นี่นั่งได้เกือบยี่สิบกว่าคน ซึ่งจะเปิดใช้งานเวลามีแขกมาเยอะ ๆ แต่วันนี้มีแค่พวกเราเท่านั้น“เบล แกท้องแล้วยิ่งสวยขึ้นนะ คุณภาสหวงแย่ละสิ” พิซซี่จับคางฉันหมุนไปหมุนมา“ก็หวงตลอดไหม” เจ้เมย์พูดเหมือนชินกับความขี้หวงของคุณสามีของนางร้าย ซึ่งตอนนี้ทุกคนคุ้นชินกันหมดแล้ว“เออนั่นสิ หวงตลอด เบื่อคนผัวรักผัวหลง” พิซซี่เบะปากให้ฉัน ภาพนั้นเหมือนตอนที่เพื่อนเล่นบทนางร้ายในทีวี ยิ่งทำให้ฉันขำพิซซี่เข้าไปใหญ่“แม่ ดูมันสิ ใบหน้าสวย ๆ ที่ยิ้ม ๆ ของไอ้เบล มันกำลังแอบดูถูกพิซซี่ว่าผัวไม่รัก”“อ้าว มีผัวแล้วเหรอ ก็ไหนบอกว่าโสด” ทีเจได้ทีแขวะพิซซี่ทันที พวกเรานี่ไม่ควรเลิกคบกันเพราะศีลเสมอกันเกิน“เออ เพิ่งโสดสนิท ก่อนหน้านี้ก็โสดบ้างเป็นบางวัน” พิซซี่หน้างอยิ่งกว่าเดิม“แม่!” เสียงของเด็กชายตัวอ้วนเดินคล่องบ้างล้มบ้าง กำลังเดินมาพร้อมกับพี่ภาสสามีสุดหล่อของฉันเอง“สุดหล่อ มาให้น้าพิซซี่อุ้มหน่อย” พิซซี่รีบวิ่งออกไปรับเด็กอ้วน แต่ยังไม่ทันจะรับลูกชายของฉันขึ้นมาอุ้ม ชายหนุ่มที่พวกเราเพิ่งพูดถึ