All Chapters of พิษรักรุ่นพี่เลว: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่22 เขาทำได้ เราก็ทำได้ อชิรญาเผลอมองหน้าเขาอย่างลืมเมื่อรู้สึกคุ้นหน้าแต่ว่านึกไม่ออกว่าเธอรู้จักเขาช่วงไหนของชีวิต “พี่เคยจีบที่ร้านไอศกรีมในห้างเมื่อสองเดือนที่แล้วไง แต่มือถือพี่หายเราเลยไม่ได้คุยกันต่อ” “อะ..อ๋อ ค่ะ” ชายหนุ่มหันไปพูดกับคนที่นั่งไม่ห่างจากหญิงสาวเท่าไหร่เพื่อขอเก้าอี้ตัวนั้นมาใกล้กับเธอ กลายเป็นว่าเธอนั่งกลางระหว่างเขากับแสนดี “สวัสดีครับแสนดี” “ค่ะ แสนจำพี่ได้” “ดีใจจังที่แสนดีไม่ลืม” ชายหนุ่มส่งยิ้มที่ไปให้หญิงสาวอย่างเคยตัว เขามักจะหว่านเสน่ห์ไปทั่วไม่ว่าจะหวัง หรือไม่หวังอะไรก็ตาม “เอามาอีก 5” ชายหนุ่มสั่งบาร์เทนเดอร์พร้อมวางเงินค่าเครื่องดื่มให้ และเมื่อมันถูกวางเสิร์ฟเขาก็เลื่อนมันไปตรงหน้าของหญิงสาวทั้งสองคนก่อนจะคว้ามาเพียงหนึ่งแก้วเพื่อดื่มมัน “ดื่มสิ พี่เลี้ยง” “เกรงใจจังเลยค่ะ แต่ของแสนสองแก้วนะ” “หึ ตามสบายเลยครับ” แสนดีรีบกรอกน้ำในแก้วที่ถืออยู่ลงคอ และตามด้วยแก้วที่เคนสั่งทันที “แสน! เดี๋ยวก็เมาหรอก” “กลับแท็

ตอนที่24 อ้าปาก Nc“โอ๊ย!” หญิงสาวร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกโยนเข้ามาในห้องมีเพียงแสงสว่างจากข้างนอกสาดส่องเข้ามา มือบางแตะรอบแผลถลอกที่หัวเข่าด้วยมือสั่นเทาที่มันต้องเจ็บซ้ำ ๆ อีกแล้ว“อื้ออ” ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ร่ำไรกับความเจ็บปวดนานนักเขาก็จู่โจ่มเธอให้นอนราบลงไปกับพื้นและดึงเสื้อของตัวเองบนตัวเธอออกไปให้พ้นทาง คนตัวโตไม่สนว่าแผ่นหลังเนียนจะนาบกับพื้นเย็นเฉียบ เขารู้แค่ตัวเองแทบจะไม่ไหวอยู่แล้ว“อ๊ะ!” กางเกงในตัวน้อยที่เขาเห็นในลานจอดรถว่ามันคือสีดำถูกรูดออกจากเรียวขาอย่างคนใจร้อน ส่วนกระโปรงยีนส์ตัวสั้นก็ถูกดันขึ้นไปกองอยู่ที่เอวเล็ก“ถุงยาง...ใส่ถุงยางด้วยนะ”“ไม่มี”“ไม่มีก็หยุด อื้ออ” คำพูดของเธอไม่เคยมีผลกับเขา เจเลอร์จ่อส่วนปลายมนหยักกับร่องรักคับแน่นและตอกอัดเข้าไปในครั้งเดียวเกือบครึ่ง“เจ็บนะ”“อยากเสียวมั้ยล่ะ ทำเองสิ”พรึ่บจู่ ๆ เธอก็กลายเป็นฝ่ายนั่งคร่อมทับร่างหนา แม้ไฟยังไม่ได้เปิดแต่เธอก็มองเห็นว่าแววตาของเขามันแวววาวขนาดไหน“ขย่มขึ้นลง อ่า.. แรง ๆ”“ไม่เอา”“เอา” เขาตอบกลับเสียงเข้มก่อนจะยกสะโพกของเธอขยับขึ้นลงอย่างเอาแต่ใจ อชิรญาวางมือไว้บนอกของเขาเพื่อกันไม่

ตอนที่26 เราไม่เคยเป็นอะไรกันก๊อก ๆ“มีอะไร” อชิรญาหน้าเหรอเมื่อเขาเลื่อนกระจกลงทั้งที่เธอยังนั่งอยู่บนตักแกร่ง ไม่ต่างจากพระแพงที่ไม่ทันเตรียมใจมาเห็นภาพนี้“แพงแค่มาทักทายค่ะ ทำไมมาด้วยกันคะ”“...” เจเลอร์ตอบหญิงสาวด้วยความเงียบ และปล่อยให้อชิรญาปีนลงกลับไปที่ของเธอ“ปลดล็อคสักที”ปึง!ดวงตาคมเข้มมองตามแผ่นหลังหญิงสาวที่วิ่งเข้าไปในคอนโดจนสุดสายตากระทั่งได้สติจึงนึกขึ้นได้ว่าพระแพงยังยืนอยู่ตรงนี้“นับวันเหมือนเธอจะลืมข้อตกลงของเรา”“ไม่ได้ลืมค่ะ แพงแค่คิดว่าเจเลอร์อยู่คนเดียว”“จะอยู่คนเดียวหรืออยู่กับใครก็ไม่ต้องวุ่นวายไง!”“ขอโทษค่ะ แพงนี่แย่จริง ๆ คอยจะลืมอยู่เรื่อยเลย”ปึงเขาเปิดประตูรถอย่างกระทันจนมันแทบจะโดนหญิงสาวที่ยืนมองเขาแววตาแสนคิดถึง ก่อนที่เธอจะทำใจกล้าเกาะที่แขนแกร่งเขาไว้“ไม่ได้เจอกันนานแล้วนะคะ”“อืม”“วันนี้แพงโดดเรียนได้นะคะ”“ไม่ต้องลำบากหรอก” ชายหนุ่มพูดพร้อมแกะมือนิ่มออกจากแขน แต่ก่อนที่จะได้เดินตามอชิรญาไปเธอก็ยังอยากได้ความเจ็บปวดจากปากของเขา“เจเลอร์กำลังจะเลิกกับแพงใช่มั้ยคะ”“ไม่ใช่”“เพราะเราไม่เคยเป็นอะไรกัน” เขาเย็นชาทั้งที่เพิ่งทำให้อีกคนแทบล้มทั้ง

ตอนที่28 ของเหลือก็ไม่ให้ใครกินเคนยังหว่านเสน่ห์ใส่เธออยู่เรื่อยแม้ตอนที่เขาขับรถอยู่ อชิรญาฝืนยิ้ม พอเป็นคนที่ไม่ได้รู้สึก มันดันน่าอึดอัดไปหมด ‘แต่คนที่ชอบดันเลว’“เราอยู่ที่นี่เหรอ”“ค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”“จะไม่ชวนพี่ไปกินน้ำเย็น ๆ หน่อยเหรอ รู้สึกคอแห้งนะเนี่ย”“กินน้ำฉันมั้ย หวานเจี๊ยบเลยนะ”หญิงสาวถึงกับเหม่อเมื่อนึกถึงมุขกินน้ำของพวกผู้ชาย พล็อตเดียวกันเลยนะ“พี่ล้อเล่น แต่ถ้าได้ก็ดี”“ไว้วันหลังนะคะ”“ฮ๊ะ!” เคนคิดว่าตัวเองหูฝาด แต่ถ้าเธอมีไฟอ่อน ๆ แบบนี้เขาคงต้องขยันมาเติมเชื้อเพลิง“เดี๋ยวพี่ทักหานะครับ”“ขับรถดี ๆ นะคะ” เมื่อเคนขับรถออกไป แสนดีก็ลงมาจากรถอย่างรู้จังหวะ ก่อนจะต่างคนต่างยิ้มและพากันเดินเข้าคอนโด โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีคนตามมาห่าง ๆ ตั้งแต่ที่มหาวิทยาลัย “วันนี้เหมือนกูเห็นรถไอ้เคนนะ มันมาทำอะไรที่ม.เราวะ” ไมเคิลพูดขึ้นด้วยความสงสัย เมื่อเห็นเคนเช็คอินที่มหาลัย Mosso“มันมาจีบอ๊ะอายไง”“มันยังไม่เลิกความคิดนี้อีกเหรอ คืนนั้นมันก็รู้หนิว่าหมามันยังหวงของเล่นของมันอยู่” ประโยคท้ายทำเอามือของเจเลอร์กระตุก แต่ก็ยังรักษาความนิ่งไว้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“นั่นสิ ไม

ตอนที่30 ชีวิตหนึ่งกำลังเริ่มใหม่แม็กซ์เวลเบ้หน้าเมื่อขยั้นคะยอที่จะล้างแผลหลังมือให้เจเลอร์แต่กลับกลัวความเหวอะหวะของมันซะเอง ขณะที่เจ้าตัวยังมีสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนรูปปั้นหิน“กะ..กูราดเลยนะ” มือที่จับขวดน้ำเกลือสั่นริก เขาตวัดสายตามองแม็กซ์เวลอย่างรำคาญก่อนจะถอนหายใจเสียงดัง“ไม่กล้ามึงก็ไม่ต้องทำ”“ไม่ได้ ความจริงมึงต้องไปเย็บด้วยนะเนี่ย”“แผลแค่นี้ไม่ตาย”“ตาย ถ้าแผลติดเชื้อตัดมือแล้วก็ตาย” แม็กซ์เวลรวบรวมความกล้าอีกครั้งราดน้ำเกลือลงบนแผลอย่างเงอะงะ กระทั่งเพื่อนอีกคนเปิดประตูเข้ามาเรียกความสนใจจากเขาไปอีก“อ่อ กูเจอตัวคนที่ทำกระจกห้องน้ำหญิงแตกละ”“อะไรวะไอ้ไมค์ กูถามมันไปโดนอะไรมาก็ไม่บอกเนี่ย”“เมื่อเช้ากูเห็นอ๊ะอายไปเข้าห้องน้ำตรงนั้น”“นี่มึงเข้าไปจัดอ๊ะอายในห้องน้ำเหรอวะ ทำไมยังกลับไปเอา?”พรึ่บ“เฮ้ย! กูยังล้างไม่เสร็จนะ” แม็กซ์เวลบ่นหลังเจ้าตัวเอามือกลับไป“กูจะสูบบุหรี่”“จะตายอยู่แล้วยังห่วงสูบ”“คนอย่างกูไม่ตายเพราะแผลแค่นี้หรอก”“อาจจะเพราะอ๊ะอาย” ไมเคิลบิดยิ้มเมื่อเห็นเขาชะงักเล็กน้อย ก่อนจะจุดบุหรี่ขึ้นสูบด้วยเรียวคิ้วหนาขมวด“มึงเครียดเรื่องอ๊ะอายเหรอวะ”“เปล่า”