All Chapters of นางฟ้าของคนคุก: Chapter 11 - Chapter 20

“งั้นผมก็โชคดีสิ”“คุณโชคดร้ายต่างหากที่ต้องมาเสียเหงื่อเสียน้ำเพราะนารถ” น้ำเสียงที่เย้ายวนของเธอ ชวนให้ใจเขาเตลิดไปไหนต่อไหน เขาตะโบมโล้มไล้ จูบปากอิ่มสวยจนน้ำลายแตกฟอง“อูววววว” เมื่อเขาผละจากริมฝีปากเร่าร้อนของเธอ แล้วก้มมองมือเธอที่กำลังบีบลูบท่อนเอ็นในซิบกางเกง ด้วยสายตาหวานฉ่ำ เขาไม่คิดเลยว่าเธอจะง่ายขนาดนี้ และไม่คิดจริงๆว่าเธอจะช่ำชองไม่เบา“ผมอยากสอดใส่แล้ว” แล้วเขาก็รูดซิปกางเกงออก ควักท่อนเนื้อขนาดเขื่องออกมาชูหัวร่อนข้างนอก สายตาของเธอพอใจกับสิ่งที่เขาทำ“เอาเลยค่ะจักร สอดใส่ฉันเลยค่ะ เอาให้แรง ๆเลยนะ เอาให้น้ำฉันออกเยอะๆเลย” เธอว่าพลางหันหลังให้เขา แล้วแอ่นก้นขึ้น อ้าขาเล็กน้อย เพื่อเปิดเส้นทางอันแสนรัญจวนใจ“อ่า...แน่นอน...ผมจะเอาให้ของคุณพังเลย”ชายหนุ่มว่าพลางเสียงกระเส่า ลมหายใจแรงขึ้น ๆ ขณะใช้นิ้วเขี่ยร่องชุ่มของเธออยู่อึดใจหนึ่ง ก่อนจะสอดนิ้วเข้าสู่รูสาวแล้วกระทุ้งอย่างแรงชนิดถี่ยิบ จนได้ยินเสียงน้ำกระฉอกดังแจ๊ะ ๆ ๆ ๆ“อูย...อะ...อะ....อะ...เสียว...อู๊ย”พอน้ำเธอพุ่ง เขาถอนนิ้วออกแล้วเสียบท่อนเอ็นเข้าไปในซอกสาวแทน ยัดแทงพรวดทีเดียวอย่างแรงจนมิดด้ามพรวดพรึด!“อ๊า..

“อ๊า....ฮือ...อ๋อย...มันส์จังเลยพี่ทิน” เธอชมพี่เขยไม่ขาดปาก ขณะเขาจัดการตวัดเลียเนินสาวที่สั่นระริกด้วยความเสียวซ่านสุดกำลังลิ้นทินในวัยสี่สิบที่ทั้งอึดและถึก แถมกระแทกแรงกระแทกมันส์ชนิดที่ทำให้สาวสวยหัวสั่นหัวคลอน เธอล่ะชอบจริงๆเวลาได้ยินเสียงเลียดังแผล่บ ๆ“อู๊ว...ซี๊ดส์....” เขาใช้ลิ้นเก็บกวาดน้ำคาวแสนหวานตามเนินแฉะจนหมดเกลี้ยง แล้วละออกจากใต้หว่างขาของเธอ เมื่อมั่นใจว่าเธอพร้อมรับการสอดแทงจากแท่งใหญ่ยักษ์แสนดุของเขาแล้ว...“ยืนขึ้นได้เลยพี่ ไม่มีใคร”ทินถึงลุกยืนขึ้น พร้อมกับแลบลิ้นเลียริมฝีปากจนมันวาวไปทั้งปาก เขาเสพความอร่อยนี้แทบทุกวัน เว้นวันไหนยุ่งจริงๆ เธอเป็นอาหารมื้อเย็นที่สุดแสนจะโปรดปรานเสมอ“พี่เข้าไปรอในห้องน้ำนะ รีบตามเข้าไปล่ะ วันนี้พี่จะอึ๊บละอองสักสามรอบ เอาให้แหกกันไปข้างหนึ่งเลย”“ว๊าย! พูดจาอะไรก็ไม่รู้” แต่เจ้าหล่อนกลับชอบซะงั้น “แล้วจะรออะไรอยู่ล่ะ เข้าไปก่อนเลยพี่ เดี๋ยวฉันตามไปนะ”เมื่อพี่เขยเดินหายเข้าไปในห้องครัวเล็กๆทางด้านหลังเค้าน์เตอร์แล้ว ห้องน้ำซึ่งเป็นรังรักของเขาและเธอเสมอมาละอองหันซ้ายหันขวา ก่อนจะรีบกดเบอร์โทรศัพท์หนึ่งแล้วกรอกเสียงเบา ๆลงไป“

“โอ้ว...ดูดให้หนำใจเลยนะคนสวย ดูดให้แตกคาปากไปเลยนะที่รัก...อ่า...” เขาสั่งเสียงกระเส่า หายใจแรงจนอกกระเพื่อม กล้ามเนื้อเต้นระริก บั้นท้ายสั่นระรัวเขาจัดการถอดเสื้อของตัวเองออกแล้วโยนลงบนพื้นห้องที่เย็นเฉียบ เผยกล้ามโตเป็นมัดและรอยสักเต็มตัว“อืม...เอาเลย” เขาแอ่นบั้นท้าย ส่ายท่อนที่แข็งโป๊กไปมาต่อหน้าสาวสวย เธอคว้าจับโคนของมันที่เธอกำแทบไม่รอบ เพราะความโหญ่โตและอวบอ้วนของมัน“อ้ำ...” เธออ้าปากงับหัวเห็ดแดงเถือกขนาดใหญ่เข้าปากจนเต็มปากเต็มคอ แล้วบรรเลงเพลงดูดอย่างช่ำชองไม่ให้เสียเวลา“อู๊ว...โอ๊ว...แม่ง...ซี๊ดส์....ดูดแรงจริงๆ” เธอดูดอย่างแรงจนหนำใจ ก่อนจะแลบลิ้นตวัดเลียไล้วนหัวเสียวอีกพักใหญ่ แล้วถึงไล่ลิ้นเลียไปตามลำตัวของมันจนถ้วนทั่ว จนถึงโคนขนาดวงรอบใหญ่ “อ๊า...อู๊ย...”เขาครวญครางเสียงระส่ำ เสียวจนต้องขมิบก้นเก็บความคลั่งไว้อยากยากเย็น โดยเฉพาะเมื่อเธอดูดเลียพวงเงาะในป่ารกราวกับเป็นลูกวัวหรือลูกแกะที่กำลังฉกดูดนมแม่อย่างหิวโหย เธอทำให้เขารู้สึกสยิวเสียวซ่านไปทุกอณูเลือดในกายของเขาคุคลั่งไปหมด กำหนัดในกายระเบิดแตกเป็นเสี่ยง ๆ เขาเกร็งเสียวจนเส้นเลือดปูดโปนไปทั้งร่าง ความรู้สึกม

“โอ๊ยย!!” นางอุทานลั่นจนคนแถวๆนั้นหันมองแล้วส่ายหน้าระอาใจ “เป็นไปไม่ได้หรอก พี่มองใครไม่เคยพลาด ..เอางี้ ถ้าไม่ได้ก็ถือเป็นประสบการณ์ เริ่มจากเวทีเล็กๆ แล้วไปเวใหญ่กัน ว่าไง มาเป็นเด็กสังกัดพี่เหอะ รับรองรุ่ง ไอจีแตก เพจนางงามจับจ้องเป็นตัวเต็ง ฟันธง!”เธอครุ่นคิดนิดหน่อย..ไม่ใช่ไม่สนใจนะ แต่แอบกลัวกระทบการเรียน แต่ก็นั่นแหละ ถ้าไม่มีเงินก็เรียนลำบากเหมือนกัน ดีไม่ดี อาจไม่ได้เรียนด้วย“ประกวดที่ไหนคะ?”“ที่อำเภอตะวันไพรจ๊ะ ขับรถจากกรุงเทพฯประมาณหกชั่วโมงก็ถึงแล้ว ลองเสิร์ชดูก็ได้ เดือนหน้าเขามีงานสมโภชน์พระใหญ่ 9วัน9คืน แล้วก็จะมีประกวดธิดาตะวันไพรด้วย”เธอพยักหน้าหงึกๆ “อ๋อออ.. อำเภอตะวันไพร เป็นบ้านเพื่อนสนิทของมาลาเองค่ะ”“ว๊าวดีเลยคุณน้อง โหยนี่มันพรหมลิขิตแท้ๆ งั้นถือโอกาสไปเที่ยวบ้านเพื่อนไง ว่าไง ตกลงมั้ย ถ้าตกลงพี่โอนเงินให้ก่อนเลยหนึ่งหมื่น”“หนึ่งหมื่น!!!” เธอตาโตใจเต้นรัว..เงินหนึ่งหมื่นนี่แก้ปัญหาชีวิตตอนนี้ให้เธอได้เลยนะ เธอไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย “หนึ่งหมื่น?? ค่าอะไรคะ??”“ก็ค่าดูแลตัวเองไง ไม่ต้องเกรงใจ พี่ส่งรูปคุณน้องให้ทางสปอนเซอร์ดูแล้ว เป็นร้านก่อสร้างใหญ่ในจังหวัด

ตอนนั้นเองที่จู่ๆ ก็มีเสียงปืนดังรัวขึ้นหลายสิบนัด ก่อนจะมีควันขาวพวยพุ่งเต็มงานจากระเบิดควันหลายสิบลูกถาโถมเข้ามา เสียงแจ้งเตือนไฟไหม้ดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่ว ผู้คนแตกตื่นวิ่งพล่านกระจัดกระจายไปคนละทิศละทางเหมือนผึ้งแตกรัง ฝุ่นดินฟุ้งตลบเสียงตะโกนลั่นบอกว่ากลุ่มโจรโพกผ้าแดงบุกมาแล้ว ขอให้ทุกคนรีบหนีเอาชีวิตรอด !!!ขณะที่ทุกคนวิ่งพล่าน ท่ามกลางควันขาวและเสียงปืนดังเป็นระยะ..มาลารินทร์ยืนช็อคอยู่บนเวทีนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ ก่อนจะได้สติเพราะเสียงกรี๊ดของพี่โก้ เลยรีบวิ่งลงจากเวที แล้วพลาดตกลงไปในอ้อมกอดของใครบางคน..ใครบางคนที่ตัวใหญ่บึกบึน รวบอุ้มร่างเธอที่สติเริ่มขาดหายเหมือนคนเมายา วิ่งฝ่าควันขาวออกจากงานไปอย่างรวดเร็วราวกับหายตัวได้ !!!“ใช่?? มีคนช่วยฉันไว้??” เธอจำได้จนถึงตอนที่โดนอุ้มพาวิ่งนั่นล่ะ แล้วเธอก็สลบไป สลบไปนานเท่าไหร่กันนะ ก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองนอนอยู่บนแท่นหินกลางลำธารใหญ่ในป่าที่ไม่มีมนุษย์แม้แต่คนเดียว“ใครกันนะ??” เจ้ากล้ามโตหุ่นบึกบึนที่อุ้มเธอฝ่าความโกลาหลวุ่นวายออกจากงานมาอย่างไวปานสายฟ้า “เจ้ายักษ์นั่น ..แล้วเขาพาฉันมาที่นี่ทำไมเนี่ย??” เธอหันมองรอบก