Semua Bab ขอจีบได้ไหมถ้าหัวใจยังว่าง (NC 18+): Bab 41 - Bab 50

“แหม เป็นเมียแล้วเปลี่ยนเรียกเฮียเลยนะมึง นังนาย” “มันใช่เวลาที่มึงจะมาจับผิดเรื่องการเรียกชื่อไหมนังจัน” “อีนี่เดี๋ยวตบปากฉีก ใครให้เรียกชื่อนี้”นั่นไง เวลาที่ฉันเถียงสู้มันไม่ได้ ฉันก็จะใช้วิธีเรียกชื่อเก่ามันนี่แหละ แล้วมันก็ดิ้นเป็นเจ้าเข้าแบบนี้ “ฮ่า ฮ่า เออ ๆ ไม่เรียกก็ได้” ระหว่างที่ฉันกับเจสสิก้ากำลังคุยกันอยู่นั้นก็มีคนเดินเข้ามา “สวัสดีครับ ผมแม็กครับ ขอดื่มด้วยคนนะครับ” ผู้ตรงหน้าฉันกับเจสสิก้าคืองานดีมากแม่ หล่อโฮกมาก หล่อแบบที่สมัยนี้เขาเรียกอะไรนะ หล่อแบบแบด ๆ ขาวมากด้วยแม่ โอโม่มาก ความสูงน่าจะสักร้อยแปดสิบกว่า ๆ งานดี ตัวท็อปแหละดูแล้วแต่ก็นั่นแหละ ฉันมีแฟนแล้ว แดกแห้วไปจ้า ผายมือไปทางเพื่อนคนสวยเลยจ้า เจสสิก้าพร้อมเสมอ มาทั้งร้อยก็เรียบทั้งร้อยจ้า “สวัสดีค่ะ เจสสิก้านะคะ” เห็นไหม บอกแล้วว่ามาทั้งร้อยก็เรียบร้อยทั้งร้อยนั่นแหละ เพื่อนฉันคนเก่ง นั่น แล้วนางจะสิงผู้หรือไงกัน ถึงได้แปะตัวติดเขาขนาดนั้น “สวัสดีค่ะ นายนะคะ อ้าว! หายไปไหนแล้ว อีจัน! แรดได้ใจจริง” ฉันแค่ละสายตาไปหยิบแก้ว กะจะชนแก้วกับผู้ช

บทที่ 26 เกียร์แลกใจ เสียงกระแอมกระไอของคนที่เดินเข้ามาทำให้ฉันกับเฮียหนึ่งได้สติ “สวัสดีค่ะพี่หนึ่ง” นังเพื่อนชั่ว นังมารความสุข “สวัสดีครับน้องเจส มาเที่ยวไม่ยอมชวนพี่เลยนะครับ” คำแซวกึ่งว่ากึ่งพูดเล่นของเฮียหนึ่งทำให้คนสวยที่เพิ่งเฉาะมาไม่นานหัวเราะอย่างอารมณ์ดี “แหม พี่หนึ่งก็ ไม่บอกพี่หนึ่งยังตามมาถูกเลยนะคะ หูตาพี่หนึ่งเนี่ยสับปะรดเรียกพี่แล้วมั้งคะ” “ที่นี่ร้านพี่ครับ อีกอย่างเพื่อนพี่ก็นั่งอยู่โซนข้างล่าง เห็นเด็กพี่หนีเที่ยวก็เลยรีบส่งข่าว” คำว่าหนีเที่ยวเนี่ยไม่น่ารักเลย แต่เพราะมีคำว่าเด็กพี่ก่อนหน้านั้น ฉันจะถือว่าให้อภัยก็แล้วกัน “แหม ๆ เด็กพี่เลยเหรอคะ” เจสสิก้าว่าแล้วก็กวักมือเรียกบริกรเพื่อเลือกเครื่องดื่มในถาด “เจสขอชนแก้วกับแฟนของเพื่อนสนิทหน่อยนะคะ” จะว่าไปแล้ว ฉันยังไม่เคยได้แนะนำเจสสิก้ากับเฮียหนึ่งเลยสักครั้งในฐานะแฟน “ยินดีครับ นี่เป็นครั้งแรกนะครับ ที่พี่ได้รู้จักกับเพื่อนแฟน หนูต้องพาพี่ไปแนะนำตัวได้แล้วนะ” นั่นไง จุดประกายให้เขาไปอีก จริง ๆ ฉันก็ตั้งใจจะพาเขาไปทำความรู้จักกับที่บ้

“ขย่มหน่อยทูนหัว” เขาช่วยประคองข้างเอวบาง ให้ฉันได้ขย่มอย่างที่ใจอยากทำ วันนี้ฉันจะทำให้เขาร้องครางอยู่ใต้ร่างของฉัน “หนูจะทำให้เฮียครางจนร้องขอชีวิต” “เอาเลยเมียจ๋า เอาผัวให้ครางร้องขอชีวิตไปเลย” เสียงเขาครางกระเส่าสองสัปดาห์ต่อมา ณ ไร่เจ้านายเจ้าขุน จังหวัดเชียงราย หลังจากที่เขาพาฉันไปแนะนำตัวกับครอบครัวของเขาแล้ว ถึงเวลาที่ฉันต้องพาเขามาแนะนำตัวกับพ่อแม่ของตัวเองบ้างเช่นเดียวกัน ทำให้วันนี้ฉันกับเฮียหนึ่งจะกลับบ้านที่เชียงรายเพื่อไปเยี่ยมครอบครัวฉัน และความโลกกลมอีกอย่างหนึ่งคือแม่แท้ ๆ ของเฮียหนึ่งอยู่เชียงรายด้วย เฮียเองก็ไม่ได้มาเยี่ยมแม่นานแล้ว เขาเลยอยากมาเยี่ยมแม่และพาฉันมาทำความรู้จักกับแม่ของเขาเช่นกัน ทุกอย่างดูเหมือนจะดี ถ้าไม่มียายน้องสาวนอกไส้ของเฮียหนึ่งตามมาด้วยนี่สิ ฉันยอมรับนะว่าอคติกับหนูนิด แต่เธอเองไม่ใช่เหรอที่เคยบอกว่าชอบแฟนฉันมากกว่าพี่ชาย มาด้วยแบบนี้ไม่เท่ากับการกันซีนฉันกับเฮียหนึ่งหรอกเหรอ มองจากดาวอังคารก็รู้แล้วไหมว่ายายเด็กนั่นต้องการอะไร ‘พี่หนึ่ง หนูนิดไม่ได้ไปเชียงรายนาน

“หนูนิดใส่ผ้ากันเปื้อนก่อนนะครับ” เจ้าขุนเอาผ้ากันเปื้อนสีเขียวเข้มมาผูกเอวให้ฉัน เขาอ้อมมาด้านหลังผูกผ้าให้ฉันแน่นทีเดียว นี่แหละมั้งมืออาชีพของจริง “ขอบคุณค่ะ” แก้มฉันร้อนขึ้นมาทันทีทั้งที่อากาศไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าร้อนเลยสักนิด เขินนั่นแหละ “หนูนิดกินอะไรหน่อยไหมครับ เดี๋ยวเราเลี้ยงเอง” เจ้าขุนยิ้มให้ฉัน รอยยิ้มเขาทำฉันใจละลายจริง ๆ งือ ขอกลับบ้านได้ไหม ลูกบ้านนี้ทำไมมีแต่คนหน้าตาดี “ขอลาเต้ร้อนค่ะ” บอกแล้วไงว่าชอบความละมุนแบบลาเต้ “ได้เลยครับ” จากนั้นเจ้าขุนก็สวมมาดบาริสตา เพียงไม่นานลาเต้ร้อนพร้อมลายหัวใจบนแก้วกาแฟก็ถูกวางตรงหน้า จีบแหละดูออก ยกหัวใจให้ขนาดนี้ ‘แต่งค่ะ’ ฉันยิ้มให้กับหัวใจบนแก้วกาแฟและฝันหวานถึงช่วงเวลาที่เขาขอแต่งงาน มโนขั้นสุดก็หนูนิดนี่แหละ “อืม อร่อยมาก หอมมากเลยเจ้าขุน” ฉันเอ่ยปากชมตั้งแต่คำแรกที่ได้จิบ ไม่เคยดื่มกาแฟที่อร่อยขนาดนี้ ชักจะไม่อยากกลับกรุงเทพฯ แล้วสิ ย้ายมาเรียนเชียงรายได้ไหมนะ วันนี้ที่ร้านคนเยอะมาก ฉันก็ช่วยอะไรได้ไม่ค่อยเยอะหรอก แต่ก็เพลินดี เจ้าขุนดูเป็นมืออาชีพมากเลย ค

“หนูจะรู้ได้ไง ก็หนูนิดเขาชอบเฮียนี่!” เสียงเครือของเมียรักทำให้ผมไปไม่เป็น ตอนนี้หัวที่ปวดจากความเมายิ่งปวดหนักกว่าเดิม “เมีย ฟังเฮียก่อน หนูนิดไม่ได้ชอบเฮีย ไม่เชื่อถามหนูนิดดูสิ” ผมรีบเฉลยความจริง ขืนให้เมียเข้าใจว่าหนูนิดชอบผม รับรองเรื่องนี้จบไม่สวยแน่ “หนูนิดบอกพี่นายไปสิ” ผมลุกจากเตียงแล้วกอดเมียแน่น ทั้งยังหันไปบอกคนที่นั่งอยู่กลางเตียง “ฮือ ฮือ” เชี่ยของจริงแล้วไหมละ หนูนิดไม่ยอมพูด แถมยังร้องไห้สะอึกสะอื้นเข้าไปอีก แบบนี้มันเท่ากับการฆ่าผมเลยนะ “เฮียหนึ่ง นี่มันอะไรกัน ตกลงพี่ทำอะไรหนูนิดใช่ไหม ไม่อย่างนั้นน้องจะร้องอย่างนี้เหรอ” เมียรัก อย่าใส่ร้ายเฮีย เฮียไม่ได้ปัญญาอ่อนหรือสติไม่ดีจนจำอะไรไม่ได้ “หนูนิด อย่าร้องไห้สิ แบบนี้พี่นายยิ่งคิดไปใหญ่” ผมยังไม่ยอมปล่อยคนในอ้อมแขนและพยายามบอกยายน้องนอกไส้การละคร คอยดูนะ กลับไปบ้านจะฟ้องพ่อ “ฮือ ฮือ ฮือออออ” หนูนิดยังสะอื้นหนักกว่าเดิม ร้องไห้ดังกว่าเดิม เธอซบหน้ากับผ้าห่มร้องไห้ตัวโยน ส่วนเมียรักของผมพยายามสลัดอ้อมกอดผมออก “เฮียหนึ่ง เราจบกันแค่นี้” และเธอก็ตะ