กว่าไอ้พัทธุ์จะมาถึงกรุงเทพฯ ได้เกือบสิบโมง มันรีบวิ่งออกมาอย่างไม่คิดชีวิต “ลักอยู่ไหนแล้วพี่” “อยู่โรงบาลน่ะสิ เพิ่งออกจากห้องฉุกเฉิน” หน้าตาไอ้พัทธุ์ดูไม่ได้เลย ความหล่อของมันหายไปเกือบครึ่ง มือไม้สั่นไปหมด “เข้าห้องฉุกเฉินเลยเหรอ” แล้วมันก็ร้องไห้อีกครั้ง “มึงจะร้องไห้อะไรนักหนาวะ มันแค่เป็นลมไหม” ผมยังอดด่ามันไม่ได้ ก็มันเล่นร้องไห้อยู่นั่นแหละ “พี่ไม่ต้องพูดมาก ความคิดใครล่ะ ฮือ ฮือ รถแม่งจะติดอะไรนักหนาวะ จะออกไปไหนกันนักหนา พวกมึงช่วยอยู่บ้านบ้างได้ไหมวะ” “ไอ้พัทธุ์ มึงใจเย็นก่อน กูว่ามึงเริ่มพาลแล้ว มึงจะโดนตีนก่อนไปถึงโรงบาล” ผมรีบห้ามปราม ดีนะที่ผมเป็นคนขับ ถ้าให้มันขับ ไม่น่าจะถึงโรงพยาบาล หรืออาจจะถึง แต่อาจได้เข้าห้องฉุกเฉินแทนเมียมัน เราสองคนใช้เวลาเกือบชั่วโมงกว่าจะมาถึงโรงพยาบาล พอเปิดประตูรถ ไอ้พัทธุ์รีบวิ่งไปห้องพักของเมียมันทันที “พี่พัทธุ์ หายไปไหนมา รู้ไหมว่ายายลักเป็นห่วงพี่แค่ไหน” ทันทีที่เห็นหน้าไอ้พัทธุ์ เมียผมก็แหวใส่ทันที “นายก็ถามพี่หนึ่งดูเองแล้วกันว่าแผนใคร”อ้าว ไ
Terakhir Diperbarui : 2025-08-16
Masuk
