All Chapters of มรสุมรัก CEO ซาตาน: Chapter 201 - Chapter 210

การตกน้ำในครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่าเซิ่นหรูซวงเป็นคนดึงเว่ยอวิ่นลู่ลงไป แบบนี้ก็ถือว่าเซิ่นหรูซวงรับกรรมที่ตัวเองทำแล้วถ้าเซิ่นหรูซวงไม่ทำเรื่องแบบนี้ ก็คงจะมีคนไปช่วยเธอนี่ก็เป็นผลกรรมที่เธอก่อเองเมื่อคิดได้ดังนั้น ความรู้สึกในใจของกู้เหยียนหลี่ก็ดีขึ้นมากเขาขยี้หัวของเว่ยอวิ่นลู่เบา ๆ แล้วกระซิบว่า “อย่าเพิ่งไปสนใจเธอเลย ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาลตรวจร่างกายก่อน”เว่ยอวิ่นลู่ยิ้มแล้วพยักหน้า “ได้สิ”กู้เหยียนหลี่เงยหน้ามองซิงจือเหยียน ซึ่งตอนนี้ซิงจือเหยียนยังคงจับแขนของเซิ่นหรูซวงอยู่ ใบหน้าของเขาดูเคร่งขรึม คิ้วขมวดแน่น ดวงตาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าซีดขาวของเซิ่นหรูซวง จนมองไม่ออกว่ากำลังรู้สึกอะไรอยู่กู้เหยียนหลี่ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว เดินเข้าไปหา แล้วกระชากแขนของเซิ่นหรูซวงจากมือของซิงจือเหยียนอย่างหยาบคาย จากนั้นก็ประคองเซิ่นหรูซวงไว้ด้วยท่าทางรังเกียจ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “คุณพาลู่ลู่ไปโรงพยาบาลเถอะ ส่วนเซิ่นหรูซวงเดี๋ยวผมพาไปส่งเอง”ซิงจือเหยียนเงยหน้าขึ้น สบตาเขานิ่งด้วยแววตาที่หนักอึ้งกู้เหยียนหลี่ขมวดคิ้ว “คุณอย่าลืมสิว่า คุณกับลู่ลู่ต่างหากที่เป็นคู่หมั้นกัน คุณควรรักษาระยะห

สีหน้าของเซิ่นหรูซวงยังคงสงบและเป็นปกติแม้แต่แววตาก็ไม่เปลี่ยนไปสักนิดเธอปล่อยให้กู้เหยียนหลี่ชี้มาที่จมูกของเธอพร้อมด่าทอ “เธอคิดว่าลู่ลู่ไม่อยู่ที่นี่ แล้วเธอจะทำอะไรตามใจตัวเอง พูดอะไรก็ได้ที่อยากพูดงั้นเหรอ? เธอหน้าด้านมาก มีคนมากมายเห็นเธอดึงลู่ลู่ลงน้ำ แต่พอมาอยู่ต่อหน้าตำรวจ เธอยังกล้าที่จะแก้ต่างอีก”ตำรวจหญิงขมวดคิ้วลุกขึ้น ยืนขวางอยู่หน้ากู้เหยียนหลี่ และพูดเสียงเข้มว่า “คุณกู้คะ ตอนนี้พวกเรากำลังสอบสวนอยู่ กรุณาอยู่ในความสงบและอย่ารบกวนการทำงานของเจ้าหน้าที่ค่ะ”ใบหน้างดงามของกู้เหยียนหลี่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว “เธอกำลังโกหกอยู่ พวกคุณอย่าไปฟังที่เธอพูดเหลวไหล”ตำรวจชายก็ทำหน้าบึ้ง “คุณกู้ครับ เธอโกหกหรือไม่ เราจะสืบสวนอย่างละเอียดแน่นอน แต่ก่อนที่ความจริงของเรื่องยังไม่ได้สรุปอย่างเป็นทางการ กรุณาอย่ากล่าวหาใครสุ่มสี่สุ่มห้าจะดีกว่านะครับ”เซิ่นหรูซวงเงยหน้าขึ้น มองสีหน้าของซิงจือเหยียนที่ดูย่ำแย่อย่างเห็นได้ชัด และท่าทางโกรธจัดของกู้เหยียนหลี่ แล้วยิ้มเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ในดวงตานั้นกลับเต็มไปด้วยการเย้ยหยันกู้เหยียนหลี่ถูกสายตาของเธอกดดัน จนโกรธขึ้นมา

ซิงจือเหยียนมองเธอด้วยดวงตาสีดำที่มืดมิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันหลังเดินจากไปทันทีกู้เหยียนหลี่ขมวดคิ้วแน่น ดวงตาดูเหมือนจะมีความลังเลอยู่บ้างแต่เมื่อเห็นซิงจือเหยียนกำลังจะไป เขาก็ตามไปด้วยทันใดนั้น กู้เหยียนหลี่ก็หยุดฝีเท้าลง แล้วมองเซิ่นหรูซวงด้วยสายตาเตือนว่า “อ้อ ถ้าผลสืบสวนของตำรวจออกมาว่าเป็นความผิดของเธอ เธอก็ต้องไปขอโทษลู่ลู่ แล้วต้องขอโทษอย่างจริงใจด้วย”เซิ่นหรูซวงมองกู้เหยียนหลีด้วยสายตาที่ไม่เกรงกลัว แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า "แน่นอนอยู่แล้ว"พูดจบ เธอก็เอนตัวลงนอนในผ้าห่ม "ออกไปได้แล้ว"นับตั้งแต่ซิงจือเหยียนกับกู้เหยียนหลีเดินเข้ามา ห้องผู้ป่วยก็ยังคงความเงียบสงบไว้เช่นนั้น จนกระทั่งพวกเขาเดินออกไปก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเซิ่นหรูซวงนอนอยู่บนเตียง แม้จะไม่ได้ลืมตา ก็รู้สึกได้ว่ามีคนมากมายในห้องผู้ป่วยกำลังจ้องมองมาที่เธอหลังจากที่ความเงียบดำเนินไปได้หลายนาที เสียงพูดคุยกระซิบกระซาบในห้องผู้ป่วยก็ดังขึ้นอีกครั้งอาจจะเป็นเพราะบรรยากาศ พวกเขาจึงพูดกันด้วยเสียงที่เบาลงกว่าตอนแรกเซิ่นหรูซวงฟังเสียงพูดคุยของพวกเขา แม้จะไม่ได้ยินชัดเจนว่าพวกเขากำลังพูดถึง

เซิ่นหรูซวงไม่กลัวสายตาเย็นชาและข่าวลือจากคนอื่น แต่กลัวว่าเรื่องวุ่นวายนี้จะทำให้เธอไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันเปียโนเย่ว์ไห่ได้อย่างราบรื่นจวงเหมยขมวดคิ้ว มองเธออยู่นานโดยที่ในแววตาไม่มีรอยยิ้มเลยยิ่งเวลาผ่านไปนาน เซิ่นหรูซวงก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจสักพักเธอก็ฝืนยิ้ม พูดเสียงแผ่วเบาว่า “อาจารย์จวงคะ หนูไม่ได้ขออะไรมากเลยค่ะ หนูแค่อยากจะรอผลการสอบสวนจากตำรวจก่อน เมื่อผลออกมาแล้ว อาจารย์ค่อยตัดสินหนูอีกครั้งนะคะ”จวงเหมยถอนหายใจเบา ๆ “หรูซวง เธอควรจะรู้ว่า ถึงแม้ฉันจะเอ็นดูอวิ่นลู่จริง แต่ฉันก็ไม่ตัดสินว่าเธอผิดเพราะคำพูดไม่กี่คำของอวิ่นลู่หรอกนะ และฉันก็จะไม่เลิกสงสัยเธอเพราะคำพูดไม่กี่คำของเธอเช่นกัน”เซิ่นหรูซวงอึ้งไปเล็กน้อย แล้วรีบเงยหน้าขึ้นมา พร้อมพูดว่า “อาจารย์จวงคะ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วค่ะ”จวงเหมยยกมือขึ้นตบไหล่เธอเบา ๆ “อาการของอวิ่นลู่ไม่มีอะไรน่าห่วงแล้ว ส่วนเธอก็ต้องดูแลตัวเองให้ดี พรุ่งนี้ต้องแข่งรอบคัดเลือกแล้ว อย่าให้เรื่องสุขภาพมาทำให้เสียการแข่งขันล่ะ”เซิ่นหรูซวงพยักหน้าเบา ๆจวงเหมยพูดต่อ “แล้วก็เรื่องในอินเทอร์เน็ตน่ะ เธอไม่ต้องกังวลไปนะ ฉันรู้ดีว่าคะแนนการ

น้ำเสียงที่สนิทสนมแบบนี้...รอยยิ้มบนใบหน้าของเซิ่นหรูซวงค่อย ๆ เลือนหายไป แล้วเบือนหน้าไปทางอื่นซิงจือเหยียนยังคงยัดเครื่องรางใส่มือคุณยาย “ฉันไม่ซื้อ ยายเอาคืนไปเถอะ”คุณยายกุมมือตัวเองไว้ มองซิงจือเหยียนอย่างระแวง “ฉันไม่เอาคืน พ่อหนุ่มจับมันไปแล้ว พลังของมันเข้าสู่ร่างคุณแล้ว ให้คนอื่นก็ไม่มีผลอะไรแล้ว คุณต้องซื้อไปนะ”ซิงจือเหยียนพูดอย่างไม่ยี่หระ “งั้นก็โยนทิ้ง”พูดจบ ซิงจือเหยียนก็ทำท่าจะโยนเครื่องรางทิ้งจริง ๆคุณยายตกใจจนหน้าถอดสี รีบแย่งเครื่องรางกลับคืนมาจากมือซิงจือเหยียนทันที“คุณจะทำอะไรน่ะ? เอาคืนมาเลยนะ”เมื่อเครื่องรางหลุดจากมือ ซิงจือเหยียนก็ชักมือกลับมาทันทีเซิ่นหรูซวงเห็นว่าหลอกเงินซิงจือเหยียนไม่ได้ ก็เบะปาก แล้วหันหน้าหนีไปอย่างเงียบ ๆคุณยายถือเครื่องรางไว้แล้วลูบเบา ๆ อย่างเสียดาย จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองซิงจือเหยียนอย่างฉุนเฉียว “ไอ้หนุ่มนี่ หน้าตาดีเสียเปล่า ทำไมถึงทำตัวแบบนี้? ไม่ซื้อก็ไม่ซื้อสิ จะทิ้งทำไม? ไม่มีมารยาทเสียเลย”เซิ่นหรูซวงฟังแล้วก็อยากจะพยักหน้าเห็นด้วยเหลือเกินใช่ ๆ ถูกต้องเลย ด่าเขาอีกสิ ด่าอีก!คุณยายหายใจหอบด้วยความโมโห แล้ว