Semua Bab หนิงซินกงจู่ เชลยแค้นแสนรัก: Bab 61 - Bab 70

115 Bab

บทที่ 60

“ทำไมเล่า หรือเจ้าคิดว่าบิดาจะดื้อรั้นจนไม่มองความเป็นจริง?”เขากล่าวได้ตรงจุดเป็นอย่างยิ่ง จนหนิงซินไม่รู้จะเอ่ยคำใดระยะหลังมานี้ เสด็จพ่อของนางลุ่มหลงในอำนาจ มุ่งมั่นในการสั่งคมบารมี ทำถึงขั้นใช้หลานชายหลานสาวในราชสกุลเป็นเบี้ย แต่งงานเชื่อมสัมพันธ์เหตุที่นางยังอยู่รอดปลอดภัย ยังมิได้แต่งให้ผู้มีอำนาจใดมาจนป่านนี้ ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะมีราชสาสน์สู่ขอมาจากทั่วทุกสารทิศ จนเกิดเรื่องแย่งชิงตัวนางขึ้นมาเสียก่อน และหลังจากนั้น นางยังฝ่าฝืนคำสั่งเสด็จพ่อ ชิงเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในอารามหลวงในฐานะสตรีศักดิ์สิทธิ์ ทำให้เสด็จพ่อผู้เลื่อมใสศรัทธาในเทพยดาฟ้าดิน มิอาจบังคับให้นางแต่งให้ผู้ใดโดยง่ายเสด็จแม่ของนางก็อีกผู้หนึ่ง พระนางคิดนั่งบนภูดูเสือกัดกัน ตั้งใจจะให้บุรุษรบราฆ่าฟันกันจนเหลือผู้ชนะเพียงคนเดียว แล้วถึงค่อยยกนางให้ยอดบุรุษผู้ซึ่งจะเป็นใหญ่ในใต้หล้า ยิ่งใหญ่เสียยิ่งกว่าพระราชบิดาของนางเสด็จแม่ของนางเองก็ช่างโหดร้ายนัก ไม่แน่ว่าเรื่องวุ่นวายทุกอย่างที่เกิดขึ้นยามนี้ ครึ่งหนึ่งอาจเป็นฝีมือของเสด็จแม่ก็เป็นได้คิดๆ ดูแล้วก็น่าขัน.
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-01
Baca selengkapnya

บทที่ 61

พระราชวังกลาง แคว้นป๋าย ขึ้นชื่อเรื่องการประดับประดาด้วยหยกและหินอ่อนเนื้อดีสีขาวพิสุทธิ์ มองไปทิศทางใดก็รู้สึกได้ถึงความสงบไว้สง่า ทุกตารางล้วนดูสูงส่งภูมิฐานสมกับที่เป็นแคว้นใหญ่อันมีประวัติเก่าแก่ยาวนาน ซ้ำยังเป็นแคว้นอันเป็นที่ตั้งของศาสนสถานโบราณของเหล่าผู้นับถือนิกายแสงสว่าง...เฮยเซ่อเย่ว์มิได้นับถือนิกายนี้ พวกเขาเหล่านักรบล้วนนับถือเทพสงครามกันมาช้านาน แต่ก็ไม่ได้กีดกันไม่ให้นักบวชนิกายแสงสว่างเผยแพร่ศาสนาไปยังเฮยเซ่อเย่ว์ กระทั่งยามนี้ที่เกิดมีสงครามระหว่างแคว้น นักบวชเหล่านั้นในเฮยเซ่อเย่ว์ไม่เพียงยังอยู่ดีมีสุข ยังได้รับการปกป้องจากเหล่าผู้คนที่ชิงชังแคว้นป๋ายและโกรธเกลียด ‘องค์หญิงศักดิ์สิทธิ์ หนิงซิน’ จนไม่อยากอยู่ร่วมแผ่นดินกับ ‘คนของนาง’อู่เฟิง ขุนพลนักการทูตฝีมือฉกาจ นึกถึงเรื่ององค์หญิงรองแคว้นป๋ายแล้วก็ให้สลดใจ อดคิดไม่ได้ว่าตัวจริงขององค์หญิงที่ถูกตราหน้าว่าเป็นหญิงแพศยา แท้จริงแล้วก็หาได้ร้ายกาจดังคำเล่าลือ ตรงกันข้าม นางติดจะ...น่าสงสาร ทั้งยังมีจิตใจกล้าหาญ ยอมเสียสละตนเองเพื่อแผ่นดินและราษฎร ยอมแบกรับความผิดบาปทั้งหมดไว้แต่เพียงผู้เดียว ทั้งๆ ที่ความจริงแล้ว ห
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-02
Baca selengkapnya

บทที่ 62

แม้ยามนี้ทุกผู้ทุกคนในท้องพระโรงจะกำลังเดือดดาล ทว่านอกจากอู่เฟิงและผู้ติดตามแล้ว ยังมีอีกผู้หนึ่ง ที่รู้สึกเหมือนจมน้ำอยู่ดีๆ ก็มีมือที่แข็งแกร่งและมั่นคงมาฉุดขึ้นจากน้ำพระราชชายาป๋ายอ๋องที่ลอบฟังอยู่หลังฉากกั้น...มารดาขององค์หญิงรอง หนิงซิน ฟังความแล้วนัยน์ตาพลันเป็นประกายวาบวับ นางรีบป้องปากกระซิบขันทีข้างกาย ให้ไปกระซิบบอกถ้อยความแก่ป๋ายอ๋องทันทีขันทีไม่รอช้า รีบไปกระซิบบอกต่อถ้อยคำสำคัญ“ท่านอ๋อง...พระราชชายากล่าวว่านี่คือโอกาสสำคัญ ดอกไม้ในอุทยานกำลังงดงาม ไม่สู้ให้ขุนพลอู่เฟิงไปพักผ่อนสักสองคืน...พระราชชายายินดีกล่าวประโยคเหล่านี้เอาตัวเข้ารับหอกและดาบแทนท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”ป๋ายอ๋องฟังแล้วก็ตอบเสียงเบา“ให้นางเข้ามา”ที่แท้แล้วท่านอ๋องก็ขลาดเขลาถึงเพียงนี้...ขันทีส่งสารยังอดดูถูกในใจมิได้ไม่นานนัก พระราชชายาป๋ายอ๋องในชุดสุภาพทว่างดงามก็เดินออกมาจากด้านในด้วยกิริยาอ่อนหวานนุ่มนวล“ท่านอ๋อง...” นางใช้ผ้าเช็ดหน้าซับโลหิต พันแผลให้ป๋ายอ๋องอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่มี
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-03
Baca selengkapnya

บทที่ 63

อู่เฟิงส่ายหน้า กล่าวด้วยใบหน้าอาบรอยยิ้มทันที“เรื่องเช่นนั้นสมควรให้ท่านแม่ทัพของพวกเราเป็นผู้กระทำเพื่อองค์หญิงรองคงเหมาะกว่า ท่านแม่ทัพของพวกเราทั้งเป็นห่วงและหวงแหนองค์หญิงรองเป็นอย่างยิ่ง อย่าได้กล่าวถึงเจรจากับองค์หญิงเลย ผู้น้อยเช่นพวกเกล้ากระหม่อมยังมิกล้าเงยหน้าขึ้นมององค์หญิงรองสักครั้ง”คำพูดเหล่านี้ นอกจากจะตอกย้ำความสัมพันธ์ยิ่งกว่าชิดใกล้ระหว่างองค์หญิงรองและแม่ทัพใหญ่เฮยเซ่อเย่ว์ ยังเป็นการบอกกรายๆ ให้แคว้นป๋าย ยอมเจรจาสงบศึก สวามิภักดิ์ เปิดทางให้ท่านแม่ทัพของตนเข้าวังหลวง เพื่อมาดูดอกไม้ที่ว่านั่นด้วยตนเอง!อู่เฟิงคาดว่าจะเห็นมารดาผู้หนึ่งหน้าเผือดสี ผิดคาดเล็กน้อยที่พระราชชายาป๋ายอ๋องฟังแล้วกลับสีหน้าไม่เปลี่ยนสักนิด ต่างจากป๋ายอ๋องที่โกรธจนหน้าดำหน้าแดงไปหมดอู่เฟิงเข้าใจได้ในทันที...อ้อ...ที่แท้แล้วเป็นพระราชชายาผู้นี้กระมัง ที่กุมอำนาจตัดสินใจที่แท้จริงของแคว้นป๋าย...ที่พระนางออกมาจากหลังม่านยามนี้ก็มิใช่เพราะเป็นห่วงสวามีดังปากว่า แต่เป็นเพราะป๋ายอ๋องไร้สามารถ มิอาจกระทำการด้วยตนเองต่างหาก!
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-04
Baca selengkapnya

บทที่ 64

“เดี๋ยว...ฮึก...” หนิงซินพยายามกลั้นเสียงร้อง ทั้งที่โดนกระตุ้นจนแทบทนไม่ไหว เขื่อนที่กั้นสติสัมปชัญญะใกล้จะพังทลายอยู่รอมร่อทั้งที่รู้อยู่เต็มอก หยางหยางกลับไม่อาจหยุดตนเอง ทั้งๆ ที่ไม่เคยใส่ใจกับเรื่องพรรค์นี้เขาลากลิ้นเลียไล้ ใช้ปลายลิ้นสร้างความสุขให้สตรีของตน ยิ่งเห็นนางพยายามกลั้นเสียงอย่างเอาเป็นเอาตายกลับยิ่งหยุดไม่อยู่ จนกลายเป็นรังแกนาง ยิ่งนานเข้าก็ยิ่งหนักหน่วงยิ่งขึ้นหนิงซินหูอื้อตาลาย นางจิกปลายเล็บสั่นๆ บนฟูกบรรเทาความรู้สึก แต่กลับไม่ช่วยอะไร กว่าจะรู้ตัวบางสิ่งที่ทั้งยาวและใหญ่ตื่นตัวเต็มที่ก็สอดแทรกเข้ามา มันทั้งคับแน่นและอุ่นร้อน ร้อนเสียจนน่ากลัวว่าจะเผานางมอดไหม้“...เจ้าทำข้าเสียวินัยทัพหมดแล้ว...” เขากระซิบหนิงซินหมั่นไส้ถ้อยคำนั้นนักไม่ทันจะโต้ตอบ คนด้านบนก็เริ่มโยกขยับ ทำเอานางต้องรีบเม้มริมฝีปากกลั้นอารมณ์ที่ปะทุขึ้นอีกครั้ง มือขาวผ่องทั้งสองข้างจิกฟูกเอาไว้แน่นจู่ๆ นางก็นึกขึ้นได้“เดี๋ยว...เดี๋ยวก่อน...”“หืม...”“ถ้ามีคนเข้ามา
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-05
Baca selengkapnya

บทที่ 65

ลานกว้างด้านหน้ากระโจมบัญชาการยามนี้จุดคบเพลิงสว่างไสวคล้ายกลางวัน เปลวไฟสีทองปลิวสะบัดเล็กน้อยตามสายลมส่องให้เห็นว่ามีทหารหลายคนกำลังรายล้อมเป็นวงกลม กักบางสิ่งอยู่ด้านใน            ด้านนอกกระโจมบัญชาการ เจิงเจี้ยนผู้ออกคำสั่งให้มัดตัว ‘ชาวบ้าน’ ผู้นั้นเอาไว้กับหลักเตี้ยๆ หน้ากระโจมยังคงยิ้มกริ่ม            บุรุษที่ถูกล้อมรอบผู้นั้นร้องโอดโอยออกมาอย่างน่าสงสารเมื่อถูกทหารนายหนึ่งเตะเข้าที่สีข้างอย่างจัง“โอ้ย ท่านทหาร...ท่านผู้กล้า...อย่าทำร้ายข้าน้อยเลยขอรับ ข้าน้อย...ข้าน้อยเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาเท่านั้น!”            “อ้อ ชาวบ้านธรรมดาหรือ...” เจิงเจี้ยนเอ่ยเสียงต่ำ ดวงตาที่ทอดมองไร้ร่องรอยความเห็นอกเห็นใจ ตรงกันข้าม เขามองอีกฝ่ายเหมือนเนื้อที่อยู่บนเขียง “ชาวบ้านธรรมดาเช่นเจ้า มีธุระอันใดกับกองทัพเฮยเซ่อเย่ว์มิทราบ”   
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-06
Baca selengkapnya

บทที่ 66

ชายร่างผอมเบิกตากว้างเล็กน้อยพลางสั่นศีรษะ“ไม่รู้ขอรับ”            “แต่ทั้งที่เจ้าไม่รู้ ทว่าเจ้ายังคงหันไปหาท่านแม่ทัพของเราขณะอ้อนวอนขอความเมตตาไม่ใช่หรือ” เจิงเจี้ยนมองเขาด้วยแววตารู้เท่าทันปนเหยียดหยาม “สุนัขรับใช้แคว้นป๋ายไร้ยางอายเหมือนกันหมดเช่นนี้หรือ”            “ข้า...”ริมฝีปากของชายผู้นั้นอ้าค้างราวกับปลาที่ถูกช้อนขึ้นจากน้ำ“ข้าน้อย...เพียงแต่เห็นว่าพวกท่านเรียก...บุรุษผู้นั้นว่าท่านแม่ทัพ...”“อ้อ ช่างสังเกตเสียด้วย”เจิงเจี้ยนตวัดเท้าเตะที่หน้าอกของชายผู้นั้นอีกครั้ง            “อั่ก...ข้าน้อยไม่ได้...”            “ช่างเถอะ” รองแม่ทัพฝ่ายซ้ายตัดบทอย่างรวดเร็ว “รอเจ้าพูดไปก็เท่านั้น เจ้
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-07
Baca selengkapnya

บทที่ 67

“อ้อ ราชสาสน์อย่างนั้นหรือ” หยางหยางพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ก่อนจะกวาดตามองสภาพที่ผ่านการถูกทุบตีของอีกฝ่ายอย่างเยาะหยัน “ไม่รู้เลยว่าแคว้นป๋ายให้เกียรติข้า...หรือดูหมิ่นข้ากันแน่ ถึงส่งคนอย่างเจ้ามาเป็นผู้ถือสาสน์”            ชายร่างผอมพยายามสะกดกลั้นความเจ็บปวดและหวาดหวั่นลงไปในอก ขณะจ้องมองมายังหยางหยางด้วยดวงตาที่ไม่อาจปิดบังความเกลียดชังเอาไว้ได้            นี่ก็คือแม่ทัพต่ำช้าที่นำทัพรุกรานผู้อื่นไปทั่ว ซ้ำยังลักพาตัวองค์หญิง!‘ผู้รับหน้าที่ถือสาสน์’ เอ่ยอย่างสะกดอารมณ์ “จะหลอกพวกเดียวกันให้ได้ย่อมต้องลงแรงทำถึงขั้นนี้ ข้าน้อยรับหน้าที่ถือราชสาสน์จากป๋ายอ๋องมาให้แก่ท่านแม่ทัพจริงๆ ขอรับ”            เจิงเจี้ยนเดินไปหยุดอยู่ด้านหน้าอีกฝ่ายก่อนจะยื่นมือไปด้านหน้า“ส่งราชสาสน์มา”    &nb
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-08
Baca selengkapnya

บทที่ 68

‘ป๋ายอ๋อง           ข้าได้รับสาสน์เชิญจากท่านแล้ว จึงเห็นว่าสมควรตอบท่านตามมารยาทอันควร           ข้ายินดีที่จะอารักขาองค์หญิงหนิงซินเข้าไปในเมืองหลวงแคว้นป๋ายในอีกไม่เกินสามราตรีข้างหน้าเป็นอย่างดีด้วยตัวข้าและกองทัพของข้าเอง ในฐานะบิดาท่านคงเป็นห่วงความปลอดภัยขององค์หญิงอย่างยิ่ง จึงอยากบอกกล่าวให้ทราบว่า นางอยู่ภายใต้การดูแลของข้าอย่างใกล้ชิด ทั้งสุขภาพกายและใจล้วนสมบูรณ์ปลอดภัยดีทุกอย่าง ดังนั้น ข้าจึงหวังว่าท่านจะไม่ลืมสัญญาของท่านเช่นกัน แต่อย่างไรก็ตาม ความกังวลของข้านั้นย่อมเป็นเรื่องเล็กน้อยหาสาระมิได้กระมัง เพราะอย่างไรเสีย ผู้เป็นบิดาที่รักใคร่หวงแหนบุตรีอย่างลึกซึ้ง และผู้ครองแคว้นเช่นท่าน ย่อมต้องรักษาวาจาสัตย์ยิ่งชีพอยู่แล้วมิใช่หรือ                   
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-09
Baca selengkapnya

บทที่ 69

ตั้งแต่ได้พบนาง ได้ครอบครองนาง ความรู้สึกเร่าร้อนรุนแรงที่หวังเพียงมีนางอยู่ในอ้อมแขนนับวันยิ่งเลวร้ายลงเรื่อยๆ ทว่าเขาไม่อาจเอื้อนเอ่ย หรือไม่อาจแม้แต่แสดงออกอันใดได้เลย...นอกจากทำให้นางเป็นของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า หวังเพียงนางจะเข้าใจเขาบ้างผ่านสัมผัสลึกซึ้งเหล่านั้น            ภายใต้ความปรารถนาอันลึกล้ำ เขาหวังเพียงจะปลอบโยนนางจากความเจ็บปวดทั้งหลายที่นางล้วนเคยพบพาน“ที่จริงแล้วเรื่องทั้งหมดก็หาได้เป็นความผิดของเจ้าไม่...” เขาเอ่ย น้ำเสียงแผ่วเบายิ่งกว่ากระซิบ แล้วยกมือขึ้นปัดเส้นผมที่เคลี่ยหล่นลงมาระใบหน้าของนางออกแผ่วเบา“เจ้าพูดถูกแล้ว เป็นเหล่าบุรุษเองต่างหากที่ล้วนปรารถนาในตัวเจ้า บ้างก็ใช้เจ้าเป็นข้ออ้างก่อสงครามแย่งชิงดินแดน บ้างก็ห่วงชื่อเสียงศักดิ์ศรีจึงไม่ยอมลงให้แก่กันจนเกิดเป็นมหาสงครามขึ้นมา...ไม่ใช่ความผิดของเจ้าเลย...หนิงซิน...” หยางหยางทอดถอนใจอีกครั้ง ก่อนจุมพิตแก้มเนียนยามนี้ความอบอุ่นภายในกระโจมทั้งขับไล่ความหนาวเย็นจากด้านนอกและแทรกซึมเข้าสู่ร่างกายเขาแล้ว
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-10
Baca selengkapnya
Sebelumnya
1
...
56789
...
12
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status