Semua Bab กำราบรัก: Bab 121 - Bab 130

"สภาพแบบนี้จะไปไหนรอด""ถึงจะไปไหนไม่รอดแต่หนูก็ไม่อยากอยู่ที่นี่ ไม่อยากเห็นหน้าพี่" ฉันพยายามสะบัดแขนตัวเองออกแต่ยิ่งสะบัดเขาก็ยิ่งบีบรัดแรงขึ้นจนปวดร้าวไปจนถึงกระดูก"ปะ ปล่อย...ฮึก จะทำให้หนูเจ็บไปถึงไหน หนูไปทำอะไรให้พี่ พี่ถึงมาทำกับหนูแบบนี้ ฮรือ..." น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ไหลออกมาอาบสองข้างแก

"รับเงินส่วนนี้ไปซะ และใช้เงินส่วนนี้จ่ายค่าเทอมแทนแบมือขอพี่สาวเธอ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเธอต้องอยู่ในความดูแลของฉันแค่คนเดียวไม่ใช่ไอรีนกับไอ้โนอาร์ ฉันคนเดียวเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์ในตัวเธอ ฉันจะให้เงินเดือนเหมือนที่ไอรีนให้เธอโดยไม่ต้องทำงาน เธอมีหน้าที่ทำงานกับฉันแค่คนเดียว""หนูไม่อยากเรียนที่นี

"กูต้องการคำตอบจากปากน้อยหน่าไม่ใช่ใครก็ไม่รู้ที่มาอ้างว่าเป็นผัวกับผู้หญิงของกู" เตวินท์สวนกลับด้วยความไม่พอใจ ทั้งที่เขาตามจีบน้อยหน่ามาตั้งแต่แรกแต่กลับมีอีกคนมาแสดงความเป็นเจ้าของหน้าตาเฉย และเชื่อว่าน้อยหน่าก็มีใจให้ตัวเองเหมือนกัน เตวินท์แอบให้เพื่อนมาแกล้งถามน้อยหน่าอยู่หลายครั้ง และเธอก็ตอบเ

"พี่เทเลอร์เกิดอะไรขึ้น" อลินดาเบิกตาโพลงด้วยความตกใจเมื่อเห็นหน้าพี่ชายคนสนิทที่สะบักสะบอมมีคราบเลือดสีแดงสดติดทั่วใบหน้า แถมยังอุ้มเด็กผู้หญิงตัวเล็กที่เธอเคยเห็นผ่านรูปมาด้วย เธอจำน้อยหน่าได้แต่สภาพน้อยหน่าไม่ได้สดใสเหมือนรูปภาพที่เคยผ่านตาเทเลอร์นิ่งเงียบและเดินไปห้องรับแขกก่อนจะค่อยๆวางร่างบาง

"เข้าใจครับ"ชาวินท์จูงมือชิลินให้เดินไปพร้อมกันตามคำบอกกล่าวของผู้เป็นแม่เรียกรอยยิ้มให้กับสองสาวที่มองการกระทำของเด็กๆทั้งสองคน"อยากมีบ้างไหม" อลินดาหันมาถามน้อยหน่าที่มองลูกรักของเธอทั้งสองคนด้วยรอยยิ้ม ตั้งแต่เกิดเรื่องต่อให้เธอชวนคุยทำนั่นทำนี่ น้อยหน่าก็ไม่ได้ยิ้มเยอะขนาดนี้ แต่พอเจอลูกๆของเธ