Lahat ng Kabanata ng NightZ [I] THE LOST MEMORIES: Kabanata 41 - Kabanata 50

“อาการเป็นไงมึง ทำหน้าเหมือนพายุเข้า ฮ่ะๆๆ”แล้วไอ้ด้าก็หัวเราะออกมาพอมันหันมาเห็นฉันที่กำลังทำหน้างงๆ อยู่ หมอนั่นเป็นไรมากมั้ยอ่ะอยู่ๆ จะให้ลบรูป? ถามว่าลบทำไมก็ไม่ยอมบอก? อะไรของเขากันนะก็แค่รูปโปรไฟล์เอง แปลกคน...เลิกเรียน..“เจอกันมึง”เจด้าหันมาบอกฉันก่อนจะโบกมือบ๊ายบายแล้วขึ้นรถตัวเองที่จอดอ

“ตะ..แต่เค้า...”“ไม่ไหวแล้ว”“อื้ออออ O_O”อยู่ๆ พายุก็เอื้อมมือมากดหัวฉันลงไปตอนฉันกำลังจะเอ่ยปากพูดพอดี ทำให้ท่อนเอ็นของเขาผลุบเข้ามาอยู่ในปากฉันอย่างไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะมีเสียงพายุครางตามออกมาอย่างเคลิบเคลิ้ม“อืมมมม นิลนิลลล…”ได้ยินพายครางชื่อฉันออกมาแล้วร่างกายมันขนลุกซู่ไปหมด มะ..มันฟังดูเสี

“ไปที่ประจำดีกว่าว่ะ กลับมาแล้วคิดถึงวันเก่าๆ ฉิบหายเลย”คิวพูดจบก็ลุกจากโต๊ะ ตามมาด้วยบาสและคนอื่นๆ ที่เดินเรียงกันไปเป็นแก๊งค์ ส่วนพวกฉันที่ยังไม่ทันได้นั่งก็เลยเดินตามพวกนั้นมา แต่พอเดินมาได้สักพักก็เหมือนว่าพวกเราจะเดินแยกออกมาจากกลุ่มเพื่อนคนอื่นๆ ที่อยู่ในโรงยิมกันพอสมควร แถมทางตรงนี้ก็ไม่ได้เ

‘นั่นเด็กใหม่อ่ะ..ไอ้พายุ’‘บิ๊กบอสจะบ้ารึไง!!!’พอได้ฟังคำตอบ ฉันในตอนนั้นก็ผลักเด็กผู้ชายตัวอ้วนอย่างแรงจนร่างใหญ่เซล้มลงไป แล้วโยนกระเป๋านักเรียนในมือลงพื้น ก่อนจะกระโดดตามเพื่อนอีกคนลงไปในสระอย่างรีบร้อนไม่ต่างกัน::: VAYO :::“โย วะ..วาโย”ร่างเล็กตรงหน้าผมยืนอึ้งตาค้าง ตัวแข็งทื่ออยู่แบบนั้นก่

“ไปเว้ยพวกมึง กลับบ้านได้ละ” วาโยที่น่าจะเข้าใจท่าทางของพวกเราพูดขึ้น แล้วดันตัวเองลุกจากเตียงของฉันท่ามกลางสายตาของพายุที่จ้องมาที่เราทั้งคู่“พักผ่อนเยอะๆ” “อื้ม (- -) (_ _)”โยหันมาบอกฉันก่อนจะเดินก้าวขาออกห่างจากเตียงฉันไปเรื่อยๆ ฉันเลยพยักหน้าตอบ แล้วเขาก็ไล่พวกที่เหลือเดินตามกันออกไปจนหมด จนเ