บททั้งหมดของ กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ: บทที่ 11 - บทที่ 20

ผมยาวที่ปล่อยสยายอยู่ถูกจับรวบแล้วกระชากมันจนเธอหน้าหงายไปเล็กน้อย พร้อมกับที่เผยอปากรับจูบหนักหน่วง ปลายลิ้นสอดกระหวัดพันกันอย่างไม่มีใครยอมใครภาคินไม่ปล่อยให้มือว่าง มันบีบขยำเต้าขาวจนแทบจะแหลกคามือ อีกข้างบีบขย้ำบั้นท้ายงอนที่หญิงสาวยกสะโพกขึ้นอำนวยความสะดวกให้เขาพร้อมกับร่อนสะโพกเป็นจังหวะไปด้ว

ภาคินมองนริยาอย่างรู้สึกทึ่ง เขาไม่ได้คิดว่าเธอจะนิ่งและเอาผู้หญิงพวกนั้นอยู่ แบบนี้ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมารดาของเขาถึงถูกชะตา“พี่คิน”“ครับ”“กินข้าวค่ะ น้ำจะได้กินยา”“ครับผม”นริยาเดินนำเขากลับไปที่โต๊ะโดยไม่ได้พูดอะไรอีก เธอรู้ว่าเขาไม่ได้ติดต่อหญิงสาวพวกนี้มานานแล้วตั้งแต่วันนี้ที่สวมแหวนให้เธอ

ดวงตากลมโตช้อนมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังก้มมองเธออยู่ ท่อนขาแข็งแรงแยกออกกว้างเพื่อให้หญิงสาวขยับตัวเข้าไปใกล้ได้สะดวกมากขึ้น“ตอนไหนคะเนี่ย”“ตั้งแต่เราเริ่มคุยกันแล้วล่ะ”“ไวจัง”“อันที่จริงเวลาอยู่กับน้ำมันก็แข็งเกือบตลอดนั่นแหละ”“เกินไปไหมคะ”“จริงนะ แต่จะให้เอาวันหนึ่ง 2-3 รอบก็เดี๋ยวจะเดินไม่ไ

“อ๊ายยยย”นริยาหวีดร้องเสียงหลง เธอเองก็เสร็จพร้อมเขา ขาเธอสั่นระริกเมื่อเขากดแช่เอาไว้แบบนั้น จนเมื่อสายธารขาวขุ่นพวยพุ่งออกจนหมดเขาถึงขยับสะโพกถอดถอนมันออกมา“ไหลออกมาเลย” ปลายนิ้วเรียวแตะที่น้ำสีขาวที่ไหลออกมาตามเรียวขาของเธอ“ก็แน่สิ น้ำแรกนี่ คนเคยปล่อยวันละ 5-6 น้ำ ต้องมายอมอดเป็นปี คอยดูนะ กล

“อ๊ายยย เบาหน่อย มันลึก”ร่างสูงย่อขาลง แอ่นสะโพกสอบในท่างัดขึ้นให้ปลายหัวหยักครูดกับข้างใน ดันตัวเองเข้าไปจนชิดกับร่างของหญิงสาวจนขาเธอแทบจะยืดเป็นเส้นตรง มือหนาเอื้อมบีบเคล้นเต้าอวบจนหญิงสาวรู้สึกเจ็บ สลับบดขยี้ปลายยอดที่แข็งชันขึ้นจากความเสียวซ่าน“อื๊ออออ…” ขาเรียวสวยสั่นจนแทบยืนไม่อยู่ ปกติยามเ