บททั้งหมดของ หนี้รักวิศวะโหด: บทที่ 41 - บทที่ 50

พายรัวริมฝีปากเข้าออกอย่างหนักหน่วง ได้ยินเสียงคำรามเหมือนสัตว์ป่าดังมาจากคนที่กำลังคร่อมร่างเธออยู่ มือหนาของเขาบีบเค้นอกอวบของเธออย่างแรง ตอนนี้เลือดในกายเธอสูบฉีด ท้องน้อยเสียววูบวาบเมื่อเขาเลื่อนมือหนาลงไปที่ร่องรักเปลือยเปล่าของเธอ “อื้อ~ อ๊าสส เสียว ฉันเสียว”หญิงสาวร้องครางออกมา ทำให้แก่นกา

เมื่อปิงเห็นพายกินข้าวเสร็จและเดินออกจากโรงอาหาร เขาก็ตัดสินใจเดินตามเธอไปเงียบ ๆ ทางที่เธอเดินไปยังมีคนพลุกพล่านอยู่มาก แต่เมื่อตัดเข้าสู่อาคารผู้ป่วยใน ก็เริ่มมีผู้คนบางตามากขึ้น และเหมือนสวรรค์จะเข้าข้างเขาอีกครั้ง เมื่อเธอเดินเข้าลิฟท์ไปคนเดียว ไม่ได้สนใจว่าเขาเดินตามเธอมาติด ๆ และเดินเข้าลิฟท์ไ

"แล้วมันตายหรือเปล่า"เมื่อหันไปเห็นผู้ชายคนนั้นนอนสลบและเลือดอาบใบหน้า เธอก็เริ่มกลัวอีกครั้ง"มันจะทำให้พี่เดือดร้อน" "มันยังไม่ตาย ก่อนจะขึ้นมาฉันโทรหาตำรวจแล้ว" "แต่ที่จริง...." "....." "ฉันก็อยากให้มันตาย ๆ ไปซะ ฮึก ฮึก คนแบบมันอยู่ไปก็รกโลก หรือเราจะโยนมันทิ้งลงไปดีคะ"พายพูดพลางร้องไห้ฟู

"จำไว้แค่ว่า...หลังจากนี้มันจะทำอะไรเธอไม่ได้อีกก็พอ" “พี่ก็เป็นมาเฟียเหรอคะ ถึงได้จัดการอะไรง่าย ๆ” “ฉันเหมือนหรือไง?” พายก้มมองเขาตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้า ถ้ามองเผิน ๆ เขาก็เป็นแค่ผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง ถึงจะหน้าตาดีมากก็เถอะ ถ้าไม่นับเรื่องที่เขาพกปืนหรือเรื่องที่เขาเก่งการต่อสู้ เธอก็ไม่คิดว

“เป็นอะไรอีก?” “ตอนอยู่ในห้องนั้น มันอึดอัดจนฉันอยากอ้วกมากเลยค่ะ ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”พายรีบเดินไปเข้าห้องน้ำ เธอรู้สึกมึนหัวมาก มันไม่ไหวจริง ๆ ที่ต้องนั่งเล่าเรื่องราวที่เราเพิ่งเจอให้คนอื่นฟังโดยละเอียดแบบนั้น ถึงจะเข้าใจว่าตำรวจทำไปตามหน้าที่ แต่การถามจี้จุดเธอในเรื่องที่เธอยังตกใจและกลัวอ