Marrying a Cold Hearted Billionaire Heir의 모든 챕터: 챕터 21 - 챕터 30

Mabilis na naresolba ang kaso. Paulit-ulit na ginugulo ni Jhorby si Monica at pilit siyang inaagaw, samantalang si Fabian, bilang asawa niya, ay nakabangga sa insidente.Bagama’t medyo matindi ang ginawa ni Fabian, naiintindihan naman ng lahat.Gayunpaman, pinanatili pa rin sila sandali sa presinto. Pagkatapos bigyan ng warning, pinagawa si Jhorby ng kasulatan na hindi na niya muling guguluhin si Monica.Alam ni Monica na para sa isang tulad ni Jhorby, walang halaga ang ganitong uri ng kasunduan.Upang maiwasan na muling magharap ang dalawang panig, pinauwi muna ng mga pulis sina Monica at Fabian.Sa labas ng presinto, naghihintay na ang bagong sasakyan ni Marlon.“Okay lang ba kayo?” Una niyang tiningnan si Fabian, pagkatapos ay si Monica.Umiling si Monica.“Ihahatid ko muna kayo pauwi, saka ako babalik.”“Ibigay mo na lang sa akin ang susi ng kotse.” Iniabot ni Fabian ang kamay.Nag-aalala si Marlon, “Pero ang katawan mo—”“Ayos lang ako.”Doon lamang niya iniabot ang susi.Mabilis

。Maganda ang mood ni Ginang Monterde at siya mismo ang nagkusang magluto. Naiilang si Monica na wala siyang ginagawa, kaya pumunta siya sa kusina upang tumulong.“Lumabas ka na at samahan mo si Fabian, kaya ko na dito.” wika ng ginang sa kanya.Sa sala, naglalaro ng chess sina Fabian at Ginoong Monterde, habang si Marlon naman ay nagtitimpla ng tsaa.Iniisip ni Monica na base sa relasyon nila ni Faban, hindi siya dapat masyadong lumapit dito. Pero nasa bahay sila ng mga Monterde kaya kailangan nila galingan ang pagpapanggap..Kaya’t lumapit din siya at umupo sa tabi ni Fabian.“Marunong ka ba maglaro ng chess iha?” tanong ni Ginoong Monterde nang makita siyang nakatingin sa chessboard.Nahihiyang ngumiti si Monica, “Hindi po.”“Sa pamilya natin, hindi mo kailangan matutunan ang mga bagay na kinahihiligan namin. Gawin mo lang kung ano ang gusto mo.” sabi ni Ginoong Monterde.Tumango si Monica, “Sige po.”Nanatili siyang nakaupo roon, napansin niya na simple lang maglaro si Fabian—hind

Pagkatapos kumain, umupo si Monica sa hardin, tahimik siyang nakaupo, habang umaamoy ang halimuyak ng bulaklak sa paligid. Sa loob ng bahay, nakatayo si Fabian sa tapat ng malaking bintanang salamin, pinagmamasdan si Monica, kitang kita ang kalungkutan nito.Sa pagkakaalala niya, bihira niya itong makita nang ganito—tahimik ngunit puno ng alalahanin.“Hindi ko alam kung uuwi siya bukas sa pamilya niya,” wika ni Ginang Monterde habang iniaabot sa anak ang isang tasa ng ginseng tea. Tumayo rin siya sa tabi nito at tumingin sa dalaga.Tinanggap ni Fabian ang tsaa at nagpasalamat, “Magkano ba ang ibinigay sa pamilya nila?”“Binigyan lang namin ng kaunting negosyo ang tatay niya,” sagot ni Ginang Monterde.“Ibinenta niya ang anak niya?” tanong ni Fabian.“Hindi naman sa ganoon. Narinig ko na siya mismo ang pumayag. Hindi ko alam kung dahil ba iyon sa pera. Basta, nang iabot ang tulong, tinanggap lang niya agad at wala ng ibang sinabi,” paliwanag ni Ginang Monterde.Humigop ng tsaa si Fabi

May kalahating oras pa bago sumapit ang Bagong Taon.Matagal nang nakaupo si Fabian sa labas, kaya medyo nag-aalala si Monica para sa kanyang kalusugan.“Matulog ka na.” wika ni Monica.“Ang daldal mo.” mabilis na sagot ni Fabian.Maya maya ay tumayo si Monica at pumasok sa loob ng bahay.Paglabas niya, may dala na siyang kumot at marahang ibinalot iyon kay Fabian mula sa likuran.Napatigil si Fabian at tiningnan siya nang dahan dahan.“Baka sipunin ka.” Umupo muli si Monica, “Ayokong magkasakit ka, lalo ngayong Bagong Taon.”Akmang tatanggalin ni Fabian ang kumot ng titigan siya ng masama ni Monica sabay sabi.“Mas mabuti pang makinig ka sa akin, kung hindi…”“Ano’ng gagawin mo?” Sumulyap si Fabian, bahagyang nakakunot ang noo nang makita niyang parang nagbabanta ang babae.“Kung hindi, yayakapin kita.”Tinanggal ni Fabian ang kumot at itinapon pabalik sa kanya.“Fabian, alagaan mo naman ang sarili mo.” Tumayo si Monica at muling ipinilit na ibalot sa kanya ang kumot.“Napakadaldal m

Habang tanghalian, nag-vibrate ang cellphone ni Monica.Tawag iyon mula kay Patricia.Mabilis na tumingin si Monica sa paligid, saka pabulong na nagpaalam: “Tita, sasagutin ko lang muna ang tawag.”Tumango naman Ginang.Pagkalabas, agad na sinagot ni Monica ang tawag.“Pat.”Sa kabilang linya, wala siyang ibang narinig kundi hikb ng kaibigan.Biglang kumabog ang dibdib ni Monica. “Pat, ano nangyari? Magsalita ka naman. Huwag mo akong takutin.”“Gusto na lang ni mama mamatay ko, huhuhu, ayaw niya akong paalisin.” Humugot ng malalim na hininga si Patricia at namamaos na wika, “Monica, hindi na sana ako bumalik.”“Hindi ba pwedeng pag-usapan nang maayos?” Natataranta si Monica. “Bakit kailangan ka nilang pwersahin?”Mapait na ngumiti si Patricia. “Para sa tinatawag nilang dangal, kaya nilang gawin ang kahit ano.” Humikbi siya. “Kasalanan ko rin, sana hindi na ko pumayag na makipag blind date”“Wala ka namang kasalanan dito, gusto mo lang naman pagbigyan ang mga magulang mo” Mariing kinagat