All Chapters of เพียงรักเดียว: Chapter 81 - Chapter 90

นักเรียนแลกเปลี่ยนที่มาที่นี่ เพราะอยากเดินทางไปสู่โลกกว้าง บ้านที่เธออยู่อาศัย เต็มไปด้วยความรัก ความอบอุ่น ทุกอย่างที่ต้องการ ทุกสิ่งที่อยากได้ ไม่มีอะไร ที่พ่อและแม่ จะปฎิเสธ แต่คนที่รักอิสระ แบบภารวีร์ ต้องการอะไรที่มากกว่านั้น แม่ร้องไห้หลายครั้ง ก่อนที่เธอจะเดินทางมา พี่วิตาจัดการเรื่องเงินให้เรียบร้อย พร้อมกับย้ำนักย้ำหนา ว่าถ้ามีอะไร ให้โทรมาทันที ส่วนน้องสาวคนเล็กที่ตาแวววาวไปด้วยน้ำตา แต่ก็ยังฝืนยิ้มให้เธอการเดินทางจากบ้าน ข้ามน้ำข้ามทะเล เพื่อได้เรียนรู้ และพบปะกับผู้คน ภารวีร์ไม่นึกเลยว่า เธอจะได้เปลี่ยนโลกของตัวเองจริงๆ เมื่อได้พบกับเขา"วิกกี้ " เสียงนุ่มนวล ที่เขาเรียกเธอ พร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาจนเธอ แทบจะละสายตาไม่ได้ หลังจากที่ไปเดินชมหมาวิทยาลัยในวันนั้น คุณไทม์ นักศึกษาหนุ่มสุดฮอต ก็เข้ามาก่อกวนหัวใจของเธอ"ค่ะ พี่ไทม์ ""บ่ายวันศุกร์ ไม่มีเรียนใช่ไหม ""ค่ะ "" ไปปิคนิคกัน พี่ขออาจารย์แอนน์ ให้เอง ""แต่ว่า ""ไปเถอะ อากาศกำลังสบาย ถ้ากลัวหนาว พี่จะหาผ้าห่มไปให้ "ภารวีร์ มองเห็นเขาตั้งแต่เธออยู่ข้างใน อาคารเรียน ชายหนุ่มที่เป็นจุดสนใจของใครต่อใคร ยืนอยู่ข้างรถ เอส

กรุงเทพยังคงรถติด อย่างสม่ำเสมอ ไม่มีเปลี่ยนแปลง ช่วงเวลาในตอนเช้า ที่ผู้คนจำนวนมาก ต้องเดินทาง ทำให้รถบนถนน ที่สัญจรไปมา แทบจะไม่ขยับคนที่เพิ่งเดินทางกลับมา นอนไม่หลับ เพราะยังต้องปรับเวลา ดังนั้น การออกมาข้างนอก และไปในที่ที่อยากไป จึงเป็นการใช้เวลาให้คุ้มค่ารถเอสยูวีคันสวยขับออกจากบ้าน ผ่านอาคารเจทาวเวอร์ แล้ว รถก็ขับ ตรงไปมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ตามรอยจาก ไอจีที่ลงเอาไว้นักศึกษา จำนวนมาก กำลังวนหาที่จอดรถ และบางคน ก็กำลัง วิ่ง เพื่อ ไปเข้าเรียนชายหนุ่มในชุด เสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนสีเข้ม สวมรองเท้าผ้าใบ เดินลงมาจากรถ แว่นตากันแดด ที่สวมลงมาจากรถ เพื่อป้องกันแสงแดด ไม่ได้ จะทำให้ดูดี มากกว่าเดิม แต่ผลที่ได้ คือ ความหล่อ ที่ทำเอาสาวๆ มองเป็นตาเดียวป้ายชื่ออาคารเรียน ที่อยู่ตรงทางเข้า ทำให้คนที่เพิ่งเคยมาที่นี่ ครั้งแรก ยิ้มออกมา" ขอโทษครับ บริหารปีสอง เรียนที่นี่ใช่ไหม "นักศึกษา ที่ถูกตั้งคำถาม พยักหน้ารัวๆ" บริหารสี่ปี เรียนที่ตึกนี้ทั้งหมดค่ะ ทั้งภาคปกติ และภาคอินเตอร์ "" ขอบคุณครับ แล้วถ้าพี่ รบกวนถาม "คนที่เพิ่ง มาถึง มองภาพตรงหน้า แล้วไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง เกือบสามปี ที

ร้านอาหารเล็กๆ ที่ตั้งอยู่บนถนนที่รถติดที่สุดเส้นหนึ่งในกรุงเทพ บนถนนที่มีความเจริญและมีหนุ่มสาวออฟฟิศจำนวนมาก มาแฮงค์เอ้าท์ กัน หลังเลิกงาน แทนไท เลือกร้านนี้ ให้พี่ชาย เพราะ อยู่ไม่ไกลบ้านของตัวเอง และไม่ไกลบ้านของหญิงสาว ที่พี่ชาย จะชวนไปใบหน้าแดงก่ำ ของทีปกร ที่บอกกับแทนไท ว่าจะชวนรุ่นน้องไปทานข้าว พร้อมกับบอกพิกัด สถานที่ ในระแวกนี้ ทำให้แทนไท เลือกที่นี่ให้ อย่างไม่ลังเล"ร้านสวย บรรยากาศดี อาหารอร่อย ไวน์ดี เหมาะมาก ที่จะสารภาพรัก ""พูดเหมือนเคยไป ""ไม่เคย อ่านรีวิวมา เป็นแฟนแทน ต้องกินข้าวกล่อง เพราะแทนยุ่ง "คู่รักนักศึกษาวิดวะ ที่กำลังทำโปรเจ็ค เข้าใจกันดี ส่วนทินภัทร ที่ต้องคบกับแฟนแบบไม่เปิดเผย ก็ใช้เวลาในคอนโดมากกว่า ดังนั้น ร้านนี้ก็ร้านนี้ชายหนุ่มเดินจับมือหญิงสาว เดินเข้ามาในร้าน พร้อมกับแจ้งชื่อตัวเองกับพนักงาน ก่อนจะเดินตามเข้าไปข้างในมือนุ่มๆ ที่จับมือบอบบางของเธอเอาไว้ ทำให้คนที่เดินตามมองมือของเขา แล้วยิ้มออกมา"โตแล้ว จับมือได้แล้ว "เพราะตอนนั้น กับตอนนี้ มันต่างกัน ทีปกร ที่อยากจะทำแบบนี้นานแล้ว บอกเสียงเบา ก่อนจะเดินเข้ามาในร้านด้วยกันกลุ่มสาวๆที่นั่งกัน

บ้านหลังใหญ่ ที่เตรียมต้อนรับ สามสาว ที่จะมาทานข้าวที่บ้านด้วยกัน เป็นครั้งแรก ลูกชายสามคน ตั้งใจพาแฟนมาอวดแม่ หลังจากที่ใช้เวลาด้วยกัน มาสักพักแล้ว แทนไท มอง แฟนตัวเอง ที่ยังตัดผมสั้นเหมือนเดิม แต่สายตา ที่อ่อนโยน อ่อนหวาน ละลายหัวใจ คนที่กระด้าง กับคนอื่น ให้ ค่อยๆ อ่อนนุ่มมากขึ้น ส่วนทินภัทร ที่ล็อกคิว ของแฟนสาว เอาไว้นานนับเดือน กว่าจะได้มาเจอกันพร้อมหน้าพร้อมตาในวันนี้โต๊ะอาหารขนาดใหญ่ ที่จัดเตรียมเอาไว้ พร้อมแล้ว สำหรับทุกคน สามสาว สามแบบ ที่นั่งอยู่ตรงหน้า ครอบครัว ที่แสนอบอุ่น ทำให้บรรยากาศ ที่น่าจะเงียบ เพราะเขินอาย กลับกลายเป็น แย่งกันพูดทินภัทร วางมือของตัวเอง ลงบนขาคนข้างๆ แล้วลูบไล้เบาๆ เพราะไม่อยากให้ใครเห็น แต่ก็ไม่พ้นสายตาคมกริบของน้องสาว ที่กำลังมองด้วยความสนใจนักแสดงสาวสวย รุ่นน้องของเธอ กลับกลายมาเป็น พี่สะใภ้ พี่ทินของเธอหล่อ ใจดี อันนี้ไม่เถียง แต่มาจีบ แถมยังรวบรัด ย้ายไปอยู่กับเขาอีก แบบนี้ มันใช่เหรอสายตาของน้องสาว ที่มองพี่ชาย เต็มไปด้วย ความสุข ภาพที่พี่ชาย แสนจะอ่อนโยน ของเธอ กำลังเอาอกเอาใจ แฟนของตัวเอง เป็นภาพที่เธอ อยากจะเก็บเอาไว้ แต่ทว่า"พี่ทิพย์ ต้

ประตูรั้วที่เปิดออก ในเวลาเลยเที่ยงคืนมาแล้ว หลายนาที ร่างสูงใหญ่ ในชุดเสื้อยืดสีดำ กางเกงยีนตัวเก่า ลงจากรถ ด้วยใบหน้าอ่อนเพลีย การทำงานทั้งสองสามอย่างในแต่ละวัน กินเวลาไปมากกว่า 15 ชั่วโมง นานเกือบสองเดือน ทำให้ ใบหน้าดูซูบลง"ดอม กลับมาแล้วเหรอลูก " ผู้เป็นแม่ ที่รอลูกชาย ถามด้วยความเป็นห่วง"ครับ ดอมกลับมาแล้ว "ลูกชายนั่งลงถอดรองเท้า แล้ว หลับตานิ่ง บริเวณหน้าบ้าน ไม่มีแรง แม้แต่จะลุกขึ้น"หยุดสักวันไม่ได้หรือไง ใช้ร่างกายหนักๆแบบนี้ มันจะไม่ดี "ลูกชายส่ายหน้า แล้วรับแก้วน้ำจากแม่มาดื่ม"ขอบคุณครับ "มือของแม่ ลูบผมของลูกชายเบาๆ แล้ว มองใบหน้า ที่หล่อเหลา แต่ดูซูบไป"หยุดพักบ้าง อย่าหักโหม ทำงานในบริษัท แล้วยังวิ่งวุ่นอยู่คนเดียวแบบนี้ แม่เห็นแล้ว ปวดใจคนเป็นแม่ "ลูกชายยิ้ม แล้วจับมือแม่มาจูบ"อย่าปวดใจเลยครับ ดอมรักแม่ที่สุด แค่แม่ ทำทุกอย่าง ตามที่ดอมขอ ดอมก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว ""เอาเถอะ แต่แม่ขอนะดอม กลับบ้านเร็วๆหน่อย หกโมงเช้า ก็ออกไปทำงาน นอนวันละ3-4 ชั่วโมงแบบนี้ ไม่ได้นะ ""ครับ พรุ่งนี้ จะกลับสี่ทุ่ม "ลูกชายบอกแล้วเดินขึ้นไปบนห้องนอน ของตัวเอง อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า