All Chapters of รัก(ไม่)ต้องห้าม •|เซเธน-วีนัส|•: Chapter 21 - Chapter 30

วันนี้ฉันตื่นสายมากเพราะมีเรียนในช่วงบ่ายแค่นั้นเลยทำให้ฉันไม่ต้องรีบตื่นหรือรีบแต่งตัวเหมือนกันทุกครั้งที่ผ่านมา ฉันเดินลงไปจากตัวบ้านพร้อมกับการแต่งตัวที่จัดเต็มในเครื่องแบบและหนังสือเรียน"คุณแม่ข๋า วันนี้วีสวยไหมคะ""สวยมากเลยวีนัส สวัสดีคุณป้าก่อนลูก"เมื่อแม่บอกออกไปแบบนั้นฉันก็ยกมือไหว้ทำความเคารพแม่ของพี่เซเธนไปที่ตอนแรกกำลังก้มหน้าก้มตาทำขนมอยู่อย่างตั้งใจและฉันไม่ทันได้สังเกตเลยด้วยซํ้า"สวัสดีค่ะคุณป้า""สวัสดีจ้ะ หนูวีมีเรียนบ่ายหรอลูก""ใช่ค่ะคุณป้า""แม่ได้ยินมาว่าพี่เขาก็มีเรียนบ่ายงั้นวีไปกับพี่เขานะลูกแล้วกลับมาพร้อมกันเพราะพี่เซเธนต้องมารับป้าอยู่แล้วเนาะ""แม่คะ"ฉันทำหน้าหง๋อยลงเมื่อแม่บอกออกไปแบบนั้นก่อนที่จู่ๆ ร่างสูงของใครคนหนึ่งจะเดินเข้ามายืนอยู่ด้านหลังของฉันด้วยใบหน้าเปื้

หลังจากร่วมรักกันเสร็จสิ้นเขาก็ได้หายออกไปจากห้องของฉันทันทีหลังจากที่ฉันได้สลบไปแล้ว สายตาจ้องมองไปที่นาฬิกาที่ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้วและมือถือที่มีข้อความของเพื่อนทักมาอย่างไม่ขาดสายแบบนี้ฉันรีบตอบกลับและรีบเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะได้ออกไปเที่ยวกับเพื่อนทันทีอย่างไม่รอช้า ฉันเดินทางออกไปรับเพื่อนที่หอและสลับกับเพื่อนเพื่อขับเพราะฉันดันลืมกลบรอยที่พี่เซเธนได้ทำอยู่ที่บริเวณลำคอที่เผยออกมาแบบนี้"ฉันก็คิดว่าแกเป็นอะไร กะว่าจะไปหาถึงห้องแล้วเนี่ย""ฉันต้องเปลี่ยนคีย์การ์ดเร็วๆ แล้วแหละ ไม่งั้นนะพี่เซเธนคงเข้าออกห้องฉันแบบนี้ประจำแน่ๆ""แล้วแกคิดว่าพี่เซเธนจะหาทางเข้าห้องแกไม่ได้รึไงยัยวี""เห้ออ ฉันเบื่อมากเลยไม่รู้จะต้องทำไงแล้วเนี่ยหรือฉันจะหาแฟนสักคนดี"ฉันพูดออกมาด้วยนํ้าเสียงเบื่อหน่ายและหยิบแก้วเหล้าในมือขึ้นมากระดกเข้าปากไปเลยทีเดียวหมดก่อนที่จะหันไ

งานกลุ่มที่ต้องทำร่วมกันฉันและเนยขอย้ายกลุ่มไปเลยทันทีเพื่อตัดปัญหาและคนที่พวกเราขอย้ายก็เต็มใจอีกด้วยเนื่องจากพวกเขาก็ปลื้มพี่เซเธนอยู่แล้วตั้งแต่แรกเลยไม่มีปัญหาอะไรมากและวันนั้นธุระที่แม่นัดไปคุยคือการขอร้องอ้อนวอนให้ฉันหมั้นกับเพื่อนแม่คนหนึ่ง ตอนแรกฉันก็พยายามปฏิเสธทุกอย่าง แต่ทว่าก็ต้องยอมเพราะมีพันธสัญญาจากบริษัทของทั้งสองฝ่ายถ้าพลาดในการตัดสินใจมันก็ส่งผลเสียให้กับพวกเราเต็มๆ ฉันจึงต้องตอบตกลงไปทันทีและไม่รู้เลยว่าเขาคนนั้นเป็นใครมาจากไหน แต่ทว่าพ่อกับแม่แค่รับรองไว้ว่าเราจะต้องรักและดูแลปกป้องฉันอย่างดีแน่นอนเพียงเท่านั้น"วีช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นพี่เซเธนเลย สรุปพวกแกยังไง""ไม่รู้สิ ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ""มันก็ดีแหละ แต่ก็แค่แปลกๆ ที่จู่ๆ พี่เขาก็หายไปจากแกจริงๆ งั้นหรอ"ฉันก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่าพี่เขาจะตัดใจไปจากฉันจริงๆ เพราะก่อนนหน้านี้พี่เขาไม่มีท่าทีที่จะต

"ผู้หญิงมึงงั้นหรอ"ด้วยอารมณ์ที่เดือดดาลผมจึงถีบเข้าไปที่กล้างอกของมันทันทีและพุ่งเข้าไปชกมันอย่างจังจนมันเซล้มโต๊ะข้างๆ ระเนระนาดไปหมดและมันก็เริ่มการต่อสู้กันอีกครั้งระหว่างกลุ่มพวกผมและกลุ่มพวกแม่งที่ตอนนี้อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นการเป็นศัตรูกันอีกครั้งหนึ่งเพื่อปกป้องผู้หญิงของผมเองผั้วะ ผั้วะกรี๊ดดดดหลังจากเริ่มมีการต่อสู้กันไปเสียงกรี๊ดกร๊าดบริเวณรอบๆ ก็ดังขึ้นและต่างพากันวิ่งหนีออกไปทันทีด้วยความกลัวที่จะโดนลูกหลง หมัดหนักของผมชกเข้าไปรัวๆ ที่ใบหน้าของมันไปก่อนที่มันเองจะผลักผมให้ล้มลงไปเช่นกันและเป็นฝ่ายคุมเกมด้วยไม่แพ้กันจากเรื่องกำลังที่มีอยู่ที่ไม่ต่างจากผมมากนักแต่ผมก็ยังคงไม่ยอมและหาทีท่าพลิกตัวกลับคืนและซัดหน้ามันเข้าไปจนมันเริ่มน่วมและอ่อนแรงลงไปทันที ส่วนเพื่อนๆ ของผมก็ต่างพากันต่อสู้ไปกับพวกของเพื่อนๆ มันด้วยเช่นกัน

หลังจากทำบทรักของทั้งสองเสร็จสิ้นจนหมดเรี่ยวแรงกันไปแล้วสองชายหญิงก็ต่างพากันนอนหลับกันไปด้วยความเหนื่อย กว่าจะตื่นขึ้นก็เย็นมากแล้วด้วย คนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดของอดีตแฟนหนุ่มของเธอโดยที่ร่างกายไร้เสื้อผ้าอาภรณ์มีเพียงผ้าห่มที่ปกคลุมร่างกายเท่านั้นสองสายตาค่อยๆ ลืมตื่นขึ้นและหันไปมองคนข้างกายที่ตอนนี้กำลังหลับใหลอยู่ เธอจ้องมองและหวนคิดถึงเรื่องราวเก่าๆ และความสัมพันธ์ที่กำลังจะจบลงไปในไม่ช้านี้คิดแล้วก็ใจหายทุกทีเมื่อทั้งสองต้องเริ่มต้นกับคนใหม่ไปและสิ่งใหม่ๆ ในไม่กี่วันนี้อยากจะขอให้วันเวลาของเราสองหยุดลงแต่เพียงเท่านี้ไม่เดินหน้าต่อไป แต่มันก็เป็นแบบนั้นไม่ได้เมื่อเวลาค่อยๆ เดินไปข้างหน้าโดยไม่รอใครเลยด้วยซํ้าในตอนนี้"วีรักพี่เซเธนนะคะ"พูดจบฉันก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปอาบน้ำเพื่อที่จะได้ออกไปทำอาหารกินกันในเย็นนี้ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินตามออกมาโดยที่เปลืองเพียงท่อนบนเท่านั้นและทรงผมที่ไม่ได้จัดทรงก็น้ารักเอามากๆ ไปอีกแบบหนึ่ง