Semua Bab รัก(ไม่)ต้องห้าม •|เซเธน-วีนัส|•: Bab 31 - Bab 37

เช้าวันต่อมาหลังจากเมื่อคืนฉันก็ไม่ได้นอนเลยด้วยซํ้า และไม่ใช่แค่ฉันที่นอนไม่หลับแต่พี่เซเธนอีกด้วยที่ตอนนี้พวกเราก็ยังคงนั่งกอดกันแน่นเอามากๆ และสายตาที่จ้องมองหนังที่ทีวีกันไปแบบนี้ดวงตะวันค่อยๆ ขึ้นสู่ท้องฟ้าขึ้นเรื่อยๆ จนแสงแดดแทบจะทะลุเล็ดลอดเข้ามาในห้องแล้วอีกครั้งหนึ่งจากผ้าม่านที่ปิดไม่ค่อยสนิทมากสักเท่าไหร่นัก"เช้าแล้วปล่อยวีได้แล้วค่ะ""พี่ยังไม่อยากปล่อยวีไปเลย เพราะพี่ไม่รู้....ว่าพี่จะได้มีโอกาสกอดวีได้อีกเมื่อไหร่"เมื่อเขาบอกออกไปแบบนั้นก็ทำเอาฉันถึงกลับเงียบนิ่งไปเลยทันทีและยังคงอยู่ในอ้อมกอดของเขาอยู่แบบนั้น"สิบโมงพี่กัสจะมารับวีกลับบ้าน และหลังจากนั้น....เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วสินะคะ""......"ใบหน้าหล่อเหลาก้มหน้าลงไปพร้อมกับหลับตาพริ้มเมื่อหยดนํ้าตาได้ไหลลงมาอาบแก้มเนียนสองข้างของเขาไปแบบนั้นอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลยด้วยซํ้า ซึ่งเมื่อรู้และสัมผั

หลังจากที่ตื่นขึ้นมาและพบเข้ากับความว่างเปล่าก็ทำเอาผมถึงกลับใจคอไม่ดีเอามากๆ และพอมองไปที่นาฬิกาตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบเย็นแล้วด้วย ผมรีบลุกขึ้นเดินออกไปตามหายัยตัวเล็กทั่วทุกมุมห้องเพราะคิดว่าเธอคงยังไม่ไปไหนในตอนนี้"วีนัสหนูอยู่ไหนคะ วีนัส"เมื่อไม่มีเสียงตอบกลับนั้นผมก็รีบวิ่งไปที่ห้องของเธอทันทีอย่างไม่รอช้าพร้อมกับบัตรเปิดประตูเข้าห้องของเธอด้วยเช่นกันและพอเปิดเข้าไปดูก็พบกับความว่างเปล่าของห้องพร้อมกับข้าวของทุกอย่างด้วยเช่นกัน"หนูหายไปไหนวีนัส อย่าพึ่งทิ้งพี่ไปตอนนี้ได้ไหมพี่ยังไม่พร้อม"ผมรีบวิ่งกลับไปที่ห้องอีกครั้งเพื่อหยิบโทรศัพท์โทรหาเธอ แต่ทว่ากลับไม่มีการตอบรับเลยสักครั้งและแอปพลิเคชันต่างๆ เธอก็เหมือนจะบล็อกผมไปแล้วเช่นกันทุกช่องทางทำเอาผมหมดปัญญาแล้วจริงๆ ก่อนที่สายตาจะหันไปมองเห็นโน๊ตที่แปะไว้ที่โคมไฟข้างเตียงผมค่อยๆ หยิบมันมาอ่านด้วยความกล้าๆ กลัวๆ และแอบหวังว่าคงเป็นโน๊ตบอกไว้ล่วงหน้าและคิดว่าเธอจะกลับมาหาผมอีกครั้ง แต่ไม่

พอถึงวันที่ต้องไปดูตัวคู่หมั้นแล้วจริงๆ นั้นฉันก็แทบจะไม่ทันได้ตั้งตัวเลยด้วยซํ้าและยังคงมีอาการซึมๆ เศร้าๆ อยู่ตรงนั้นไปอย่างหมดเรี่ยวแรงในขณะที่คุณแม่กำลังแต่งหน้าให้กับฉัน"ยิ้มหน่อยสิวี""วีไม่พร้อมเลยค่ะ"ใบหน้าซึมๆ ที่เหม่อลอยแบบนี้แต่ก็ปฏิเสธและเลื่อนออกไปไม่ได้เลยด้วยซํ้าเพราะฉันขอเลื่อนไปตั้งหลายรอบแล้วและทางนั้นก็เช่นกัน น่าจะเป็นความรู้สึกเดียวกันในตอนนี้ที่รู้สึกเหมือนกันกับฉันแน่นอนที่ต้องฝืนใจหมั้นกับคนที่ไม่ได้รักแบบนี้"แม่คะ วีไม่อยากหมั้นแล้ว""แต่วีเลือกและตัดสินใจไปแล้วนะลูก""วี....""ลองไปดูตัวก่อนดีไหมวี ถ้าไม่ถูกใจแม่ยอมที่จะไม่ให้ลูกหมั้น แต่วีเชื่อแม่เถอะนะว่าคนนี้ลูกอาจจะเปลี่ยนใจแน่นอน"พอแม่บอกออกไปแบบก็ไม่ได้ช่วยทำให้ฉันคลายใจลงได้เลยด้วยซํ้าและยังคงนั่งรอให้แม่แต่งหน้าทำผมให้จนเสร็จ

เช้าวันต่อมาหลังจากเมื่อคืนที่เราสองต่างพากันพูดคุยเคลียร์ใจกันไปจนเกือบเช้าเลยด้วยซํ้า และเช้าวันนี้ฉันก็ดันมีเรียนเช้าอีกต่างหากกว่าจะได้เดินทางออกมาจากห้องก็ใช้เวลานานมากอยู่พอสมควรเพราะคนตัวสูงที่เอาแต่รั้งฉันไว้ไม่ยอมปล่อยให้ออกมาจากห้องสักที"ทำไมมาสายจังนะแก ฉันรอจนรากจะงอกอยู่ละ""โทษทีแก""เดี๋ยวเรียนคาบนี้เสร็จไปหาอะไรกินกัน อยากกินอะไรหวานๆอ่ะเติมความหวานหน่อย""อื้ม เอาสิ"พอบอกออกไปแบบนั้นพวกเราก็ก้มหน้านั่งเล่นโทรศัพท์กันไปเพื่อรอเวลาที่จะเข้าไปเรียนในคาบที่จะถึงในเร็วๆนี้ ความสงบเงียบที่ไม่จบไม่หายเมื่อจู่ๆก็ได้มีนํ้าจากไหนไม่รู้สาดเข้ามาใส่ฉันเต็มๆจนเปียกไปหมดตั้งแต่หัวจรดเท้าและสิ่งที่คิดกับสิ่งที่เจอตอนนั้นก็คือสิ่งเดียวกันเมื่อคนที่ได้กระทำกับฉันแบบนั้นคือผู้หญิงคนเดิมที่แอบชอบพี่เซเธนอยู่นั่นเอง เธอยืนกอดอกมองหน้าฉันด้วยความไม่พอใจก่อนที่ทางฉันเองจะ