All Chapters of เพียงหัวใจเพรียกหา - [Omegaverse]: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 32 แผนการเปิดตัว สามเดือนต่อมา ซีรีส์ดวงใจพยัคฆ์ก็ออกอากาศตอนแรก กระแสตอบรับพุ่งแรงเกินคาด เสียงชื่นชมดังขึ้นจากทุกทิศ ทั้งในโลกออนไลน์และจากสื่อหลัก แฮชแท็กที่เกี่ยวข้องกับละครติดเทรนด์แทบทุกวัน แฟนคลับต่างพากันตัดต่อคลิปโมเมนต์หวาน ๆ ระหว่างพระเอกกับนายเอกจนยอดวิวทะลุล้าน และแน่นอนว่า สองนักแสดงนำอย่างอิสรา และคีรินทร์ กลายเป็นจุดสนใจที่สุดในเวลานั้น งานถ่ายแบบ โฆษณา รายการวาไรตี้ รวมถึงคำเชิญไปออกรายการทอล์กโชว์ดัง ๆ หลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย ทั้งคู่แทบไม่มีเวลาหยุดพัก แต่แม้จะเหนื่อยแค่ไหน ทุกครั้งที่สบตากัน พวกเขาก็เหมือนได้รับพลังใจกลับมา หลังจากที่คีรินทร์เคยให้คำมั่นกับอิสราในคืนที่เต็มไปด้วยความรู้สึกว่า “เขาจะไม่มีวันปล่อยมืออีกแล้ว” อิสราก็รู้ว่า ความรักครั้งนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะซ่อนเร้นได้อีกต่อไป อิสราตัดสินใจแล้วว่าถึงเวลาที่จะเปิดเผยความสัมพันธ์นี้ต่อสาธารณะ แม้ว่ามันจะนำมาซึ่งความท้าทาย เสี่ยงต่อคำวิจารณ์และอาจกระทบงานในวงการ แต่เขาก็พร้อมจะยืนหยัดเพื่อปกป้องคนที่เขารัก วันหนึ่ง อิสราได้นัดฐานวินและเอก ผู้จัดการส่วนตัวของทั

บทที่ 34 ปกป้อง คีรินทร์ชะงักงัน ร่างกายแข็งทื่อด้วยความตกใจ หญิงสาวคนดังกล่าวพุ่งเข้ามาใกล้เกินระยะปลอดภัย แววตาของเธอเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งจนทำให้ลมหายใจของเขาสะดุด “คุณ…” คีรินทร์ถอยหลังไปหลายก้าว หัวใจเต้นแรงเหมือนจะทะลุออกจากอก แต่ทันใดนั้น แขนแข็งแรงของใครบางคนก็ดึงเขาเข้ามาแนบชิด ร่างสูงของอิสราโอบรัดเอวเขาไว้แน่น พร้อมใช้แผ่นอกกว้างบังตัวเขาจากแรงคุกคามทั้งหมด “คุณทำอะไรของคุณ” เสียงทุ้มต่ำและเย็นเยือกของอิสราดังขึ้น ใบหน้าของเขาถมึงทึง และดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยโทสะที่กำลังลุกโชน หญิงสาวคนนั้นชะงักไปชั่วครู่ ทว่าก็รีบเปลี่ยนท่าทีทันทีที่เห็นใบหน้าของอิสรา “พี่อิสรา…” เสียงเธอแผ่วลง แต่ยังฝืนเอ่ยด้วยความแสร้ง “ผู้ชายคนนี้…เขาโกหกว่ารักพี่ เขาต้องหลอกพี่แน่ๆ” อิสราแทบไม่สนใจคำพูดดังกล่าวแม้แต่น้อย เขาหันกลับมาหาคีรินทร์แทน ดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นสายตาอ่อนโยนที่เต็มไปด้วยห่วงใย “นายโอเคไหม” เขาถามน้ำเสียงอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัด คีรินทร์ส่ายหน้าเบาๆ “ผม…ผมไม่เป็นไร” เสียงสั่นพร่าแต่ยังคงพยายาม

บทที่ 36 แผนการ เสียงนาฬิกาแขวนบนผนังคอนโดหรูดังเป็นจังหวะ ติ๊ก...ต๊อก...ติ๊ก...ต๊อก คล้ายกำลังย้ำเตือนให้คนในห้องรู้ว่าเวลายังคงเดินหน้าต่อไป แม้หัวใจของทิวาจะเหมือนหยุดนิ่งอยู่กับความเจ็บปวดและโกรธแค้น ตั้งแต่วันที่เขาไปยืนเผชิญหน้ากับคีรินทร์ที่บ้าน และพบความจริงด้วยตาของตัวเองว่าคีรินทร์กับอิสรามีความสัมพันธ์กันจริง ตั้งแต่วินาทีนั้น ความรู้สึกเหมือนถูกมีดคมกรีดลึกลงไปในอกก็เกาะกินเขาไม่ปล่อย ความโกรธ ความริษยา และความไม่ยอมแพ้ หลอมรวมกันจนกลายเป็นไฟที่ลุกโชนอยู่ในใจ ทิวาไม่อาจยอมรับได้ว่าคีรินทร์ที่เคยเห็นเขาเป็นที่หนึ่ง และเป็นคนที่เขาต้องการครอบครองจะไปอยู่ในอ้อมกอดของใครอื่นนอกจากตัวเขาเอง คืนแล้วคืนเล่า ทิวานั่งพิงโซฟาหนังสีดำกลางห้องนั่งเล่น ปล่อยให้แสงไฟสลัวจากโคมบนเพดานทาบเงาลงบนใบหน้าคมสัน เขาถือแก้วไวน์อยู่ในมือ แต่น้ำสีแดงเข้มในแก้วไม่ได้ช่วยให้หัวใจสงบลงแม้แต่น้อย ในดวงตาคมกริบปรากฏภาพซ้ำๆ ของคีรินทร์ที่ยิ้มให้ใครบางคนที่ไม่ใช่เขา "ไม่มีวัน...ฉันไม่มีวันยอมแพ้" เสียงพึมพำลอดไรฟันดังแผ่วแต่หนักแน่น ทิวาเริ่มวางแผน ทุ

บทที่ 38 มือที่สาม คีรินทร์ตัดสายของทิวาไปอย่างเงียบๆ เขาตั้งใจจะเข้านอนแต่วันเพราะร่างกายและจิตใจรู้สึกเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก แต่แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น คีรินทร์ตรงไปเปิดประตู และเขาก็เห็นอิสราที่มีสีหน้าอิดโรยยืนรอเขาอยู่ “คุณอิส ทำไมคุณยังไม่นอนอีก” คีรินทร์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ดูเหินห่าง “นายคุยกับใครอยู่” อิสราถามออกมาด้วยน้ำเสียงห้วนเช่นกัน “คุณอิส คุณจะหาเรื่องอะไรอีก วันนี้ผมเหนื่อยมากแล้ว คุณกลับไปนอนเถอะ” คีรินทร์ตัดบท พร้อมใบหน้าที่ดูบึ้งตึง อิสรากำหมัดแน่นด้วยความหงุดหงิด เขาเดินตรงไปยังเตียงนอน พร้อมหยิบมือถือของคีรินทร์ขึ้นมาตรวจดู คีรินทร์ไม่พอใจกับท่าทีของอิสรา เขาจึงเดินไปแย่งมือถือออกจากมือของอิสรา “คุณอิส คุณจะทำอะไร” “แล้วนายคุยกับใครอยู่ล่ะ” อิสราตะคอกออกมาอย่างหัวเสีย “ผมคุยกับเพื่อน” คีรินทร์ตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้ อิสรากัดฟันแน่น เขาคว้าตัวคีรินทร์มารัดไว้ พร้อมแย่งมือถือกลับมาอีกครั้ง และเมื่อเขาเห็นเบอร์โทรของทิวา อารมณ์ของเขาก็ยิ่งพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที “ทำไม

บทที่ 40 เจ็บปวด เสียงดนตรีค่อยๆ แผ่วลง แขกที่มาร่วมงานต่างมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความงุนงงและไม่เชื่อสายตาตัวเอง กลางเวที คีรินทร์ยืนนิ่งราวกับถูกตรึงไว้กับพื้น สายตาของเขาสั่นไหว เขามองทิวาที่ค่อย ๆ ก้าวเข้ามาหา สีหน้าของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและเจ็บปวด ทิวายังคงพร่ำเพ้อออกมา เขาพยายามเดินเข้าไปหาคีรินทร์อีกครั้ง แต่คีรินทร์กลับเดินถอยหลังห่างเขาไปอีกหลายก้าว สายตาที่เคยมองอย่างไว้ใจ บัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวและผิดหวังในตัวเขาอย่างมาก ทิวาไม่เข้าใจว่าทำไมเหตุการณ์ถึงเป็นแบบนี้ไปได้ เขาแค่ต้องการเข้าไปปกป้องคีรินทร์ในยามที่ชายหนุ่มถูกทำร้าย และเขาก็ต้องการเป็นคนแรกที่ปลอบประโลมและดูแลคีรินทร์ “คีรินทร์…” เสียงของทิวาแหบพร่า เขายกมือสั่นเทาออกไปข้างหน้าเหมือนอยากคว้าตัวคนตรงหน้าไว้ “นายรังเกียจฉันเหรอ… ฉันทำไปทั้งหมดก็เพราะฉันรักนายนะ” คำสารภาพของทิวาทำให้ทุกคนในงานต่างพากันนิ่งอึ้งไปกันหมด โดยเฉพาะคีรินทร์ที่เวลานี้เขานั้นช็อกกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนไม่อาจคิดอะไรได้อีก คีรินทร์ก้าวถอยหลังอย่างอัตโนมัติ ราวก