All Chapters of หม่าจิ่วเหลียนฮวาบุปผาเก้าชีวิต (ภาคต่อบุปผาเยียวยาใจ): Chapter 71 - Chapter 80

บทที่ ๗๑ชนะเป็นเจ้าแพ้เป็นโจร เสี่ยวจิ่วจินเทียนหลุนหลับตาแล้วลืมขึ้นมองอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าจิ่วเหลียนฮวากำลังส่งพลังไปต่อสู้กับคนที่การแต่งกายกึ่งบุรุษกึ่งสตรีอยู่เช่นเดิมก็ทราบแล้วว่าตนไม่ได้ตาฝาดไป“เสี่ยวจิ่ว เจ้ามาได้อย่างไร”สตรีชุดเหลืองที่เขาเห็นเป็นจิ่วเหลียนฮวาไม่เสียสมาธิ ออกคำสั่งให้จินเทียนหลุนไปตามล่าเซวียนลี่ที่จัดการได้ง่ายกว่าผู้ใช้ไสยเวทย์“จินเทียนหลุน เจ้าไปจัดการเซวียนลี่กับตูหลิ่ง เขาหนีขึ้นไปทางเหนือแล้ว ที่นั่นมีเรือจอดอยู่ หากเขาขึ้นเรือไปได้เจ้าก็ตามเขาไปได้ยากแล้ว ทางนี้เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าสู้กับเขาได้สบายมาก”“ได้”แม้จะฉงนใจที่นางเรียกชื่อตามตรงแต่ก็ยอมตกลงแล้วรีบวิ่งไปทางด้านทิศเหนือโดยมีองครักษ์ทั้งหกที่ยืนตะลึงไปครู่หนึ่งเพราะคิดว่าพระชายารีบวิ่งตามไปเมื่อที่ผืนป่าแห่งนี้เหลือเพียงนางกับผู้ใช้ไสยเวทย์เท่านั้น นางก็ไม่ยั้งมืออีกต่อไป ดึงพลังสัตตบงกชปราบมารมาใช้แล้วดูดซับพลังชั่วร้ายเข้าสู่ดอกบัว

บทที่ ๗๓เจ้าคงไม่ได้รังเกียจเปิ่นหวางกระมัง           จิ่วเหลียนฮวาเว้นการฝึกฝนพลังในห้วงนิทรา คืนนี้จึงนอนหลับโดยไม่รับรู้ความเคลื่อนไหวโดยรอบไม่รู้ตัวเลยว่าในยามที่เลยค่อนคืนไปแล้ว ข้างกายบนเตียงจะมีคนคุ้นเคยเอนตัวลงนอนแล้วกอดนางไว้          “อื้อ~”          จินเทียนหลุนที่ยื่นหน้าดอมดมข้างแก้มนางหยุดเพียงเท่านั้น เมื่อได้ยินเสียงประท้วงในลำคอคล้ายว่านางหงุดหงิดที่โดนรบกวนการนอนหลับ          จินเทียนหลุนที่ไม่ได้รับการปฏิบัติเช่นนี้มาก่อนถึงกับนิ่งค้าง ในหัวหวนคิดเหตุการณ์ก่อนที่เขาจะมาตำหนักอันหนิงเมื่อหนึ่งชั่วยามก่อนหน้านี้ณ คุกหลวงเพี๊ยะ!          “โอ๊ย~&rd

บทที่ ๗๕ยกน้ำชาพระชายาเอก “พระชายาเพคะ”หยางเซียงยี่คิดจะกล่าวสั่งสอนเสี่ยวลู่ลู่อีกสักหน่อย ทว่าเสียงของนางกำนัลที่เฝ้าอยู่หน้าห้องดังขึ้นเสียก่อน นางจึงพยักหน้าให้เสี่ยวลู่ลู่ยืนขึ้น“ว่าอย่างไร”“พระชายารองมาขอยกน้ำชาเพคะ”เสี่ยวลู่ลู่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มลำพองใจ สวนทางกับหยางเซียงยี่ที่แปลกใจเล็กน้อยนางจะมาไม้ใดต้องรอดูก่อนแล้ว“เชิญเสด็จพระชายา”สิ้นเสียงหยางเซียงยี่ ร่างบางในชุดสีเหลืองอ่อนขับผิว กระโปรงสีฟ้าปักลายดอกบัว ศีรษะปักด้วยปิ่นเงินรูปดอกบัวหนึ่งเล่มก็เดินเข้ามาด้วยท่วงท่าสุภาพใบหน้างามเล็กเท่าฝ่ามือประดับด้วยรอยยิ้มบาง ยามย่อกายลงคารวะนั้นดูอ่อนช้อยงดงาม ทั้งรูปลักษณ์ภายนอกและอารมณ์ที่แผ่ออกมาจากภายในพาให้คนมองรู้สึกอยากทะนุถนอมอีกฝ่ายไว้กลางฝ่ามือนั่นสินะ บุรุษผู้แข็งแกร่งย่อมนิยมรักหยกถนอมบุปผา ท่านอ๋องจะโปรดปรานนางก็ไม่แปลก“ถวายพระพรพระชายาเพคะ”จ

 บทที่ ๗๗ต่างคนต่างวาระในสถานที่เดียวกัน มุมปากหวงผิงกระตุกยิ้มบางอย่างไม่อาจควบคุมได้ เมื่อได้ยินคำพูดของเทพโอสถ…ก็ไม่รู้ประโยคที่ว่าข้าจะไม่ทำอีกของนางหมายความว่าครั้งต่อไปจะไม่ลอบมองผู้อื่นเช่นนี้แล้วหรือว่าครั้งต่อไปจะไม่เสียการรับรู้ต่อสิ่งรอบตัวอีก“กระแอม! หวงผิงซ่างเซียนมาที่นี่ด้วยเหตุใดหรือ คงมิใช่มาตามข้ากระมัง”เทพโอสถเชิดหน้าถามเพื่อกลบเกลื่อนอาการเสียหน้าก่อนหน้านี้ ไม่คิดว่าคำตอบของเขาจะทำให้นางเสียหน้ายิ่งกว่าเดิม“ทำเทพโอสถผิดหวังแล้ว ข้าน้อยมาที่นี่เพราะได้รับการไหว้วานจากท่านอาจารย์ให้มาคุมตัวผู้ละเมิดกฎแห่งดวงชะตาที่จวนเสนาบดีหยาง”เทพโอสถคล้ายได้ยินเสียงถ้วยกระเบื้องแตกในหัว ปากสั่นอย่างไม่อาจควบคุมกล้ามเนื้อบนใบหน้าได้มีเหตุผลรองรับที่จะอยู่ที่นี่ ข้าเสียอีกหากโดนย้อนถามขึ้นมาจะตอบว่าอย่างไร ได้โปรดอย่าถามข้ากลับเลย ได้โปรด สิ่งศักดิ์สิทธิ์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์&hel

 บทที่ ๗๙ไม่เพคะ! จิ่วเหลียนฮวาคิดว่าตนไม่ได้ทำอันใดผิด แต่ไม่รู้ด้วยเหตุใดจึงเกิดอาการร้อนตัวขึ้น ม่านตาขยาย แม้แต่เสียงที่เรียกเขาก็ยังดังกว่าปรกติ ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นก็เลิกคิ้ว“ชายารักเห็นเปิ่นหวางเป็นมารหรือ…ไม่สิ! อิงจากความสามารถของพระชายาในยามนี้ เห็นทีจะวิ่งเข้าหามารแล้วทำการปราบปรามมากกว่า”จิ่วเหลียนฮวาจ้องหน้าเขาเพื่อหาอารมณ์ที่แท้จริงภายใต้คำพูดเรียบเฉยนี้ แต่เมื่อเดาไม่ออกจึงเลิกเดาแล้วเอ่ยถามไปตามตรง“ตอนนี้ท่านอ๋องอารมณ์ใดหรือเพคะ”นางย่อมถามเพราะความสงสัยจะได้ทำตัวถูก ทว่าชายหนุ่มกลับคิดว่านางประชดประชันเผลอแสดงอารมณ์ที่แท้จริงออกมา!“ใช่สิ! ตอนนี้เสี่ยวจิ่วมากความสามารถแล้ว มีท่านเทพจากสวรรค์ชั้นฟ้าให้การคุ้มครอง ต่อไปนี้ก็คงไม่หวังพึ่งพาเปิ่นหวาง ฝากใจฝากกายไว้กับเปิ่นหวางแล้วใช่หรือไม่ ตอนนี้เจ้าปีกแข็งแล้ว พร้อมจะโผบินได้เสมอ เจ้าจะบินจากเปิ่นหวางไปหรือไม่”