All Chapters of The Boss and His Secretary : Chapter 51 - Chapter 60

“Wow,” saad ko nang makalabas matapos niya akong pagbuksan. “Ang ganda ng tanawin.”“This is my resthouse in Pampanga.”“Sayo?” curious kong tanong.“Yes, sa akin. Walang nakakaalam ng lugar na ito–even Papá and Grandma.” Napalakad ako. Mula rito tanaw ko ang malayong dagat.“Maganda rito, overlooking. Kaya dito kita dinala dahil alam kong magugustuhan mo ang lugar na ‘to, gaya ko.” Maluwang ang ngiti kong nilibot pa ng tingin ang paligid. “This is a perfect place to unwind.”“Tama ka,” sang-ayon niya. “Pinangarap kong magkaroon ng sariling property kaya't palihim kong pinagawa ito.” Nakasandal lang siya sa kaniyang kotse habang nakapamulsa. Ang pogi niyang tingnan para siyang isang modelo sa ayos niya.“Minsan ka lang bang magawi rito?”“Hmm.. twice a year depende kapag gusto kong ma-relax.”Tumabi ako sa kaniya. “Tama ka, minsan kailangan din natin ng panahon para sa sarili. Nakakapagod rin kaya na puro trabaho na lang ang laman ng utak.” Bahagya itong ngumiti.“Ikaw lang ba ma

Mula sa itaas ng kwarto kung saan kasalukuyan akong nagbabasa ng magazine. Napansin ko na may mga tao sa ibaba. May naririnig akong mga boses ng babae. Tinanong ko si William kung sino ang mga iyon. "On-call cleaners.. naririto sila tuwing Tuesday and Friday," tugon niya habang busy sa pagreresolba ng rubik's cube. "Ganoon ba." Nagpatuloy ako sa aking binabasa. Makalipas ang ilang minuto ay tumayo ako at nagtungo sa baba. Gusto kong lumabas ng bahay at magpunta sa hardin para doon magpahangin. Nasa sala na ako nang matigilan ako, matapos kong makita ang isang babaeng nakatayo at nakaharap sa isa pang babaeng naglilinis. Pamilyar kasi ang tindig niya lalo na ang kaniyang boses kaya't hinintay ko na humarap siya. Hanggang sa makilala ko siya. "Barbara?!" bulalas ko na nagpalingon kaagad sa kaniya. Nanlaki ang mata niya nang makita ako. "Trisha! Is that you?" Patakbo kaming nagyakapan na halos maglundagan pa sa tuwa nang magkita kami. "Sabi na nga ba't ikaw 'yan," natutuwang sa

Matapos naming mag-wakeboard nagkani-kaniya na kami ng direksyon pauwi nina Barbara at Kuya Melvin. Kasama naman namin si Troy sa sasakyan na bumalik. Buong araw akong nag-enjoy kasama si William. Ngayon ko lang naranasan ang ganito kasaya nang sobra.Hindi ko talaga inaasahan ang lahat ng ito kasama si William. Buong akala ko no'ng una na si Bert na talaga ang makakasama ko habang buhay, hindi pala. May mga bagay talaga na dumarating at biglang umaalis, naglalaho. Pagkatapos panibago na naman. Pero kung ang taong natatanging para sa iyo sa simula pa lang ay para talaga sa iyo. Pero kung hindi, wala kang magagawa kung hindi ang paulit-ulit na umibig at kung masaktan man, paulit-ulit ring ginagamot hanggang sa tuluyang gumaling. Hanggang sa matagpuan mo ang tamang tao para sa 'yo. No'ng maging kami ni Bert, walang sinuman ang kumontra. Lahat naman sumang-ayon sa relasyon namin. Kaya lang hindi rin kami nagtagal. Malayung-malayo siya kay William. Mas masaya ako ngayon sa piling ng a

Tanging ikaw lang... Ang mamahalin.. Kahit na kailan, hinding-hindi magbabago Ang pag-ibig ko sa 'yo.. 🎶 Nang matapos ni William ang isang awitin. Nakatanggap siya ng mainit na palakpakan mula sa mga kasamahan niya. Tumayo siya at tinungo si Trisha. Hinalikan niya ito sa kamay at tinabihan. Napangiti naman si Trisha matapos niyang marinig at maramdaman ang saliw ng musika mula sa gitara ng lalaking iniibig niya. Walang mapaglagyan ang ligaya na nararamdaman ni Trisha nang mga oras na iyon. "Salamat.." nakangiti niyang saad. "Do you like the song? It's from the bottom of my heart," maliwanag ang mukha at nangingislap ang mga matang wika naman ni William. "Oo, hindi ko alam na maganda pala ang boses mo. Ngayon lang kitang narinig na kumanta," aniya. Napayuko at bahagyang sumeryoso ang mukha ni William. "Hindi na kasi ako masyadong kumakanta simula nang maging ganap akong Cervantes." Tinitigan niya ito sa mukha. Hindi pala talaga madali ang maging isang mayaman. Maram

Habang bumabyahe ang dalawa pauwi sa sa subdivision. Katahimikan ang namagitan sa kanilang dalawa sa loob ng sasakyan. Parehong malalim ang iniisip. Hindi nila namalayan na nakarating na pala sila. Para bang ang bilis ng oras nang mga sandaling iyon. Napansin na lamang ni Trisha na nagtatanggal na ng seatbelt si William. Pagkatingin niya ay nasa bungad na sila ng gate. Magtatanggal na rin siya ng kaniya ring seatbelt nang kaagad siyang hawakan ni William sa kamay. Napatingin siya rito. "Are you okay? I'm sorry na pinilit pa kita na humarap sa kanila. Dapat pala hindi ko na lang ginawa," malungkot na wika nito. Marahan niya itong hinaplos sa kamay at bahagyang ngumiti. "Okay lang 'yon, nasanay na 'ko.." pilit niyang inayos ang kaniyang gumagaralgal na boses upang hindi tuluyang bumagsak ang luha niya. Napapikit na lamang siya nang makatanggap ng halik sa ulo mula kay William. "Ipaglalaban kita hangga't kaya ko. Walang makapaghihiwalay sa ating dalawa," marahang wika ni William n