All Chapters of ไหนว่า..ไม่รัก: Chapter 11 - Chapter 20

“ห๊ะ จะบ้าหรอ จะนอนไปได้ยังไงที่นี่มีห้องนอนห้องเดียว”“นอนโซฟาก็ได้ ขอผ้าห่มแค่ผืนเดียว”คนได้คืบจะเอาศอกเอ่ยต่อรอง อย่างน้อยๆ ได้นอนเฝ้าหน้าห้องของเธอก็ยังดี“คุณ ฉันเพิ่งย้ายมาอยู่ มีชุดเครื่องนอนแค่ชุดเดียว ไม่มีผ้าห่มให้คุณหรอกนะ”เขาปิดปากหาวหวอดๆ ดวงตาแดงก่ำหรี่ปรืออย่างคนที่ง่วงถึงที่สุดจนเธอใจอ่อน เธอหันซ้ายหันขวาเพื่อหาอะไรมาทดแทนผ้าห่มให้เขาแต่ก็ไม่มีสักอย่าง“ผมง่วงมาก ขับรถไม่ไหวจริงๆ”“ฉันรู้ค่ะ แต่ไม่มีผ้าห่มให้คุณ คุณนอนได้ไหม”“ผมแพ้อากาศ ไม่งั้นเป็นไข้หวัดแน่นอน แต่ถ้าปิดแอร์ผมจะหายใจไม่ออกทันที”โอย ตาย พ่อลูกคุณหนู ขี้โรคเสียด้วย ท่าทางไม่น่าจะขี้โรคนะ ตัวก็ออกจะใหญ่ ล่ำก็ล่ำ ซิกแพคอย่างแน่น ไหนจะแข็งแรงทรงพลังอย่างกับม้าศึก เอาอะไรมาขี้โรคก่อน“คุณโกหกหรือเปล่าเนี่ย”“โทรถามแม่ผมได้ แต่ตอนนี้ที่บ้านคงหลับกันหมดแล้ว นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะคุณ”เธอมองดวงตาแดงก่ำปรือปรอยที่บวมนิดๆ ของเขาอีกครั้ง สุดท้ายก็ต้องถอนหายใจยาว เพราะเธอเองก็ไม่สามารถใจดำขับไสไล่ส่งคนที่ง่วงขนาดนี้ให้ขับรถกลับบ้านเพื่อไปประสบอุบัติเหตุกลางทางเหมือนกัน“เห้อ ไปนอนข้างในห้องกับฉันก็ได้ เอ่

เช้านี้เธอกับเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกัน เขาอาบน้ำที่ห้องเธอและเปิดประตูรับกระเป๋าเสื้อผ้าใบโตจากเด็กรับใช้ที่บ้านที่เขาส่งข้อความไปสั่งทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อคืน“กระเป๋าอะไรคะ”เธอที่กำลังแต่งหน้าอยู่มองตามกระเป๋าเดินทางใบโตที่เขาลากเข้ามาในห้องนอนของเธอ พร้อมกับเปิดและหยิบชุดสูทและชุดลำลองหลายชุดแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้าติดผนังขนาดใหญ่ยักษ์ของเธอ“คุณ ทำอะไร”“เสื้อผ้าของผมเอง เอามาทิ้งไว้ที่นี่ เผื่อต้องมานอนค้าง”“ห๊ะ จะบ้าหรือเปล่า เอามาทิ้งไว้ที่ห้องฉันทำไม แล้วจะมาค้างที่ห้องฉันอะไรอีก”“อ้าว ก็ผมต้องมารับมาส่งคุณทุกวัน จะไปๆ กลับๆที่คอนโดคุณกับที่บ้านของผมก็ไกล ผมทำงานมาทั้งวัน มันก็ต้องมีบ้างที่บางวันจะเหนื่อยจนไม่มีแรงขับรถกลับ ก็ต้องนอนที่นี่ไง อยากเห็นผมตายนักหรือ”เธอกะพริบตาปริบๆ เธอถามเขาแค่นิดเดียว แต่ดูตอบมาซะยาวยืด แถมยังตัดพ้อต่อว่าจนเธอกลายเป็นคนผิด เป็นคนใจร้ายใจดำที่อยากเห็นคนที่ทุ่มเทให้กับงานจนร่างกายอ่อนเพลีย แล้วต้องขับรถกลับบ้านด้วยความอันตราย นี่ตกลง เธอผิดใช่ไหม“แต่คอนโดของคุณก็มีนี่คะ ไม่ได้ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ ทำไมไม่กลับไปนอนคอนโดของตัวเองแทนที่จะกลับบ้านล่ะ”“ไม่คร

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ตุลานั่งมองสาวน้อยในชุดอยู่บ้านแบบสบายๆ น่ารักสมวัยกับผ้ากันเปื้อนสีหวาน กำลังยืนหันหลังทำอาหารให้เขาอย่างคล่องแคล่วที่เคาน์เตอร์ห้องครัว กลิ่นอาหารหอมฉุยลอยมาเตะจมูกเมื่อเธอยกมาวางตรงหน้าเขาที่โต๊ะอาหารมุมห้อง ถั่วลันเตาญี่ปุ่นผัดกุ้งกับไข่ตุ๋นหมูสับ สีสันน่าทานจนต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ และเธอก็ไม่ทำให้ผิดหวังเมื่อรสชาติของอาหารตรงหน้าอร่อยกลมกล่อมจนเขาต้องทานข้าวไปถึงสองจานอีกแล้ว“อร่อยมาก ผมทานข้าวสองจานอีกแล้ว”“ฉันคิดว่าคุณจะไม่ชอบซะอีก วันนี้มีแต่ของจืดๆ”“ผมชอบทั้งสองอย่างเลย พรุ่งนี้ขอเป็นต้มยำน้ำใสได้ไหม มีเครื่องต้มยำหรือเปล่า”“มีค่ะ แต่พรุ่งนี้คุณก็จะมาแวะทานข้าวอีกหรอคะ”“แน่นอนสิคุณ จนกว่าแม่ผมกับแม่คุณจะล้มเลิกงานแต่งโน่นแหละ อย่าลืมต้มยำแซ่บๆ ของผมนะ”“ค่ะๆๆๆ ตามบัญชาค่ะ ทูนหัวของบ่าว”เมื่อทั้งคู่ช่วยกันล้างจานและทำความสะอาดครัวเสร็จ เขาก็เดินไปเปิดละครดูที่โซฟากลางห้องนั่งเล่นเหมือนเดิมทำเหมือนกับว่าห้องนี้คือห้องของตัวเองไปแล้ว“คุณตุลา เมื่อไหร่คุณจะกลับคะ ไม่ต้องอยู่จนละครจบหรอกนะ เดี๋ยวก็ง่วงอีก”“อะไรกันคุณ ผมยังดูละครสนุกๆ อยู่เลย ทำไมใจ

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ท่านประธานหนุ่มและเลขาสาวเกือบที่จะมาทำงานสายเพราะกิจกรรมเรียกเหงื่อแมตช์พิเศษที่เขายัดเยียดจัดให้โดยที่เธอไม่ได้เป็นฝ่ายร้องขอสักนิด“สวัสดีค่ะ คุณนุ มาหาคุณตุลาหรอคะ”พราวมุกทักทายเพื่อนสนิทของเจ้านายหนุ่มที่เมื่อมีเวลาว่างก็มักจะมาหากันเป็นประจำ แต่พักหลังๆ ที่เจ้านายของเธอเร่งทำโปรแกรมท่องเที่ยวกับโรงแรมแกรนด์คลาร์ก ทำให้ไม่ค่อยได้เห็นหน้าของท่านประธานภานุสุดหล่อคนนี้เท่าไรนัก“สวัสดีครับ คุณเพิร์ล มาหาอีกคนที่อยู่กับไอ้ตุลามันครับ”พราวมุกทำหน้าสงสัย อีกคนที่อยู่กับเจ้านายของเธอในห้องทำงานตอนนี้ ก็เป็นแก้วกัญญา สาวน้อยหน้าสวยที่ต้องมาทำหน้าที่เลขาแทนเธอนี่นา แล้วสองคนนี้ไปรู้จักมักจี่กันตั้งแต่เมื่อไหร่“น้องลูกแก้วหรอคะ”“ครับผม ลูกแก้วเป็นรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัย แล้วก็เป็นคนที่ผมตามจีบมาหลายปี แต่จีบไม่ติดซะที”คำพูดตรงไปตรงมาของภานุทำให้พราวมุกตาเบิกโตแก้วกัญญาคนนี้คือคนที่เกศกมล มารดาของเจ้านายเธอต้องการมาเป็นลูกสะใภ้ ถึงแม้สองคนในห้องจะไม่ได้ดูมีท่าทีสนใจอะไรกันเป็นพิเศษ แต่เธอก็พอมองตาเจ้านายของเธอออกว่าเขาก็รู้สึกดีๆ กับสาวน้อยคนนี้ไม่น้อย แถมถ้าคนอย่าง

หลังจากที่พราวมุกออกจากห้องทำงานไปแล้ว หนุ่มสาวที่มีเรื่องทะเลาะกันเมื่อครู่ก็ไม่ยอมพูดจากันอีกเลย ไม่ว่าเขาจะเงยหน้าจากกองงานขึ้นมามองเธอครั้งใด ก็เห็นเธอนั่งอยู่กับแฟ้มเอกสารและหน้าจอไอแพดเงียบๆ ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองเขาอีกเลย จนเวลาล่วงเลยถึงตอนเลิกงาน ภานุเพื่อนรักของเขาก็มารับเธอถึงห้องทำงานอย่างตรงเวลาพอดิบพอดี“กูพาน้องลูกแก้วไปก่อนนะ แล้วเจอกันมึง”“อืม”แก้วกัญญา หญิงสาวที่มารยาทงามคนหนึ่งไม่แม้แต่จะหันกลับมามองหน้าเขาและไหว้ลาเขาเหมือนทุกที เธอเดินหน้าตาบึ้งตึงออกจากห้องไปพร้อมกับเพื่อนรักของเขาในทันทีท่านประธานหนุ่มถอนหายใจยาว ในอกมันอึดอัดคับแน่นไปหมดจนต้องหาทางระบายกับอะไรสักอย่าง เขากดโทรศัพท์หาคู่ขาคนล่าสุดที่เพิ่งมามีเรื่องตบตีกับลูกสาวรัฐมนตรีในห้องทำงานของเขาเมื่อไม่นานมานี้ และเขาเพิ่งเทเธอทิ้งอย่างไม่ไยดีในคลับหรูโซนวีไอพีที่มีโซฟาตัวโตนุ่มนิ่มในพื้นที่หลบมุม หนุ่มสาวนั่งอิงแอบแนบชิดบดเบียดจนแทบจะกลืนเป็นเนื้อเดียวกันอยู่รอมร่อ ผู้หญิงสาวสวยเรือนร่างเย้ายวนในชุดเกาะอกรัดรูปสั้นจู๋สีแดงสดกำลังชงเครื่องดื่มรสเข้มให้กับชายหนุ่มรูปหล่อที่เธอหวังครอบครองเขาทั้งตั