All Chapters of เสน่หาหญ้าอ่อน: Chapter 41 - Chapter 50

อีวานไม่ใช่คนดีอะไรนัก ในเมื่อเธอบอกว่าอยากกินเขาก็อำนวยความสะดวกให้กับเธออย่างเต็มที่ ชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองจนไม่เหลือสักชิ้น ก่อน เขาพิงสะโพกกับไอส์แลนด์กลางห้องครัว อยากรู้ว่าต่อจากนี้หญิงสาวจะทำยังไงต่อ“พี่เอชหุ่นดี เซ็กซี่จัง แล้วก็หล่อ” ธันยมัยมองด้วยสายตาเยิ้ม มือลูบไล้อย่างหลงใหล ประคองตัวให้ยืนแทบไม่อยู่“แล้วชอบไหม”“ชอบ ชอบที่สุด ร่างกายพี่เอชเป็นของขิงคนเดียว” พูดจบปากอิ่มก็จูบไล้สันกรามเขียวครึ้ม ฟันขาวขบติ่งหูเบาๆ ลากวนมาประกบปากหยัก บดขยี้ตามแรงอารมณ์ ปลายลิ้นแทรกเข้าโพรงปาก ตวัดหยอกล้อกังลิ้นสาก เรียกเสียงครางของอีวานให้ดังขึ้น“จูบขิงหวาน”“จูบพี่เอชก็หวาน ขิงชอบให้พี่จูบ แค่พี่จูบขิงก็เสียวไปทั้งตัวแล้ว” เมื่อจูบจนพอใจแล้ว ลากไล้ลิ้นเล็กลงมาตามสันกรามอีกครั้ง แล้วจูบที่ซอกคอดูดแรง จนอีวานเสียวสะท้านอีวานรู้ว่าตอนนี้เธอเมาจนครองสติไม่อยู่ แต่เมื่อเห็นหญิงสาวมีความสุขเขาก็ปล่อยเลยตามเลย แม้ว่าทั้งสองยังอยู่ในห้องครัวก็ตาม“ขิงชอบให้พี่ดูดตรงนี้” ธันยมัยเขี่ยยอดหน้าอกของเขา ตอนนี้มันแข็งเป็นตุ่มไตและกำลังรอคอยบางอย่างจากหญิงสาวเรียวปากอิ่มลากไล้ลงมาจนถึงยอดอก ป

อีกเพียงไม่กี่วันก็จะถึงเทศกาลปีใหม่ ทุกคนต่างพากันวางแผนว่าจะไปฉลองที่ไหนกับใคร บางคนก็เตรียมซื้อของขวัญให้กับคนที่รัก แต่สำหรับธันยมัยนั้นช่างเป็นช่วงเวลาที่ปวดใจมากที่สุด เพราะปีนี้เธอมีแฟนแต่กลับไม่ได้ฉลองปีใหม่ด้วยกันอย่างที่ตั้งใจอีวานไปทำงานตั้งแต่ก่อนเธอปิดเทอมจนถึงตอนนี้ก็เกือบจะสองเดือนแล้วก็ยังไม่กลับมา เธอพยายามจะเข้าใจว่างานของแฟนหนุ่มนั้นยุ่งมาก แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้เพราะช่วงปีใหม่ใครๆก็หยุดงานกันแต่อีวานกลับบอกเธอว่าเขาไม่ว่างธันยมัยไม่รู้ว่าเพราะงานหรือเพราะเขามีคนอื่นหรือเปล่า ถึงไม่มีเวลาให้เธอเลย ความรักทางไกลสำหรับเธอมันช่างทรมานเหลือเกินเพราะคิดถึงอีวานมากธันยมัยเลยอยากกลับไปเกาะพราวมุก เพราะที่นั่นเป็นสถานที่ในความทรงจำ เธอโทรศัพท์ไปหาพี่แหวนเพื่อสอบถามว่าตัวเองสามารถไปที่นั่นในช่วงวันหยุดได้ไหม พี่แหวนดูจะดีใจมาก แม้ว่าพี่แหวนเองจะอยู่ต้อนรับไม่ได้เพราะช่วงปีใหม่ เพราะเธอเองได้รับอนุญาตให้หยุดงาน แต่แม่บ้านสาวก็รับปากว่าจะทำความสะอาดบ้านและเตรียมอาหารสดใส่ตู้เย็นไว้ให้พอสำหรับการมาพักของธันยมัยการเดินทางในช่วงเทศกาลคึกคักเป็นพิเศษจำนวนเที่ยวบินจากกรุงเทพมาภูเก

ช่วงเวลาวันหยุดปีใหม่ผ่านไปอย่างรวดเร็วในความรู้สึกของอีวาน เพราะเขาต้องกลับไปทำงานส่วนธันยมัยก็ต้องกลับไปเรียนตามเดิม“พี่เอชจะกลับมาหาขิงอีกทีตอนไหนคะ ขิงไม่อยากอยู่ห่างกันแบบนี้”อีวานรั้งเอวบางเข้ามากอด สายตาเหม่อลอยไปยังผืนทะเลเบื้องหน้า เขายังไม่กล้าให้คำตอบกับหญิงสาวเพราะกลัวว่าถ้าทำไม่ได้อย่างที่พูดจะทำให้คนช่างอ้อนผิดหวัง“กำหนดวันที่แน่นอนไม่ได้ แต่ถ้ามีเวลาพี่จะมาหาขิงแน่นอน”“ขิงจะพยายามเข้าใจนะคะ” ธันยมัยไม่อยากให้ชายหนุ่มต้องรู้สึกลำบากใจ แม้อยากจะให้เขามาอยู่กับเธอนานๆ ก็ตาม“ขอบคุณครับ ที่ขิงเข้าใจพี่”“ก็พี่เป็นแฟนขิงนี่ค่ะ”“แฟนน่ารักอย่างนี้สงสัยพี่ต้องมีรางวัลให้แล้วนะครับ”“ขิงไม่อยากได้รางวัลสักหน่อย ขิงแต่อยากให้พี่เอชรักขิงมากๆ ก็พอ”“พี่ก็รักขิงมาก รักเพิ่มขึ้นทุกวัน”“พี่เอชปากหวานตลอด”“ขิงก็หวานนะ หวานไปทั้งตัวเลย”คำพูดแบบนี้ของอีวานทำให้ธันยมัยหน้าแดงซ่านเพราะรู้ดีว่าเขาหมายถึงอะไร“พี่เอชคะ ขิงอยากจะถามว่าทำไมพี่ยังต้องจ่ายค่าจ้างให้ขิงอีกค่ะ”“มันไม่ใช่ค่าจ้าง พี่แค่อยากให้ก็เท่านั้นเอง”“ขิงไม่ได้ลำบากอะไรเลยนะคะ”“แต่ขิงก็ยังแอบไปทำงาน”“ขิงขอโทษ” ธัน

อีวานขับรถไปส่งเพื่อนของธันยมัยจนครบทุกคน หลังจากพาพวกเธอ ไปทานอาหารที่ร้านหรูบนชั้นดาดฟ้าของโรงแรมแห่งหนึ่ง และตอนนี้เขากำลังขับรถพาแฟนสาวกลับมายังคอนโดฯ “ขอบคุณนะคะพี่เอช” ธันยมัยยังคงกล่าวขอบคุณเขาไม่ขาดปากจากเรื่องวันนี้รวมไปถึงเรื่องที่พาเธอกับเพื่อนไปทานอาหาร “พี่ไม่อยากได้คำขอบคุณของขิงเลย” “พี่เอชอยากได้อะไรล่ะคะ” ธันยมัยรู้ดีว่าอีวานต้องการอะไร แต่ถามเพราะอยากยั่วเขา “ถามเหมือนไม่รู้ใจพี่เลยนะครับ” อีวานอมยิ้ม “พี่คิดว่าจะมีใครที่รู้ใจพี่เท่าขิงเหรอคะ” “นั้นสิ โลกนี้มีขิงที่รู้ใจพี่คนเดียว” “พี่เอชขา ครั้งนี้อยู่กับขิงกี่วันคะ” “ขิงอยากให้พี่อยู่กี่วันล่ะครับ” “อยากให้อยู่ตลอดได้ไหมคะ” ธันยมัยออเซาะ “พี่ก็อยากอยู่ตลอด แต่ครั้งนี้พี่มากะทันหัน คงอยู่กับขิงได้ถึงพรุ่งนี้เช้าครับ” อีวานทิ้งงานมาทันทีหลังจากได้รับเมล์จากฝ่ายบุคคลเรื่องเกี่ยวกับการฝึกงานของธันยมัย “เวลาน้อยแค่นี้ขิงคงยังไม่หายคิดถึง” น้ำเสียงแง่งอนของแฟนสาวทำให้คนฟังใจอ่อนยวบ เขามีเวลาให้เธอน้อยอ

ธันยมัยลงจากเครื่องก็ตรงไปยังบริษัทของอีวานทันที เพราะอยากให้เขาประหลาดใจ พอไปถึงชายหนุ่มก็ติดประชุม หญิงสาวเลยต้องนั่งรอในห้องทำงานจนเผลอหลับไป รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องทำงานเปิดออก“ขิงมาได้ยังไง” อีวานรีบวางเอกสารแล้วอ้าแขนรับคนตัวเล็กที่กำลังกระโดดเข้าหาด้วยความคิดถึง“คิดถึงจังค่ะ” หญิงสาวกอดเขาแน่น เสียงพูดอู้อี้อยู่กับแผงอก“พี่ก็คิดถึง สอบเสร็จแล้วใช่ไหมครับ”“ค่ะ สอบเสร็จหลายวันแล้ว”“อ้าว แล้วทำไมไม่บอกล่ะครับ”“ขิงอยากให้พี่ประหลาดใจ อันที่จริงขิงอยู่เที่ยวกับเพื่อนนิดหน่อย”“ไหนว่าคิดถึง แล้วทำไมไม่รีบมาหาล่ะครับ” อีวานนั่งลงบนโซฟารับแขกในห้องทำงานแล้วดึงให้ธันยมัยลงมานั่งบนตักของเขา“ขิงอยากเที่ยวกับเพื่อนก่อนที่จะแยกย้ายกันค่ะ แต่หลังจากนี้ขิงก็จะมาอยู่กับพี่ตลอด ดีไหม”“เหตุผลนี้ใช้ได้เลยครับ มาถึงนานหรือยัง ทำไมไม่มีใครไปตามพี่”“ขิงไม่อยากรบกวนค่ะ พี่เอชประชุมอยู่”“ไม่กวนเลย วันนี้ไม่ได้ประชุมสำคัญอะไรมาก”“แล้วต้องไปทำงานต่ออีกไหมคะ”“ไม่แล้วครับ ขิงรอพี่สักครู่นะ เดี๋ยวพี่กลับมา” อีวานเดินออกไปจากห้องทำงาน ไม่ถึง 5 นาทีเข้าก็เดินกับเขามา