Lahat ng Kabanata ng The CEO'S Lethal Obsession: Kabanata 21 - Kabanata 30

Tinitigan ko si Wade, ramdam ko ang bigat ng kaniyang mga mata. Para bang naghihintay siya ng sagot na gusto niyang marinig, at kung hindi iyon tugma sa inaasahan niya, tiyak na pipilitin niya ako.“W-Wade, please… believe me. Wala akong kahit anong masamang intensyon. I swear!” halos nanginginig ang tinig ko. Ang takot at kaba ko ay aking ikinukubli. Dahan-dahan kong kinuha ang kaniyang kamay at pinisil iyon nang marahan. Umaasa akong sa simpleng haplos ay mahuhulog ang pader ng pagdududa sa pagitan namin.“Like I told you,” nagpupumilit kong pagpapatuloy, “naligaw lang talaga ako… Ang laki ng bahay niyo, at sa dami ng daanan ay napadpad ako rito. At oo, umupo ako sandali at nalibang ako sa pagbabasa ng mga libro rito. Papaalis na sana ako pero bigla kang dumating. That’s it, Wade. Wala nang iba. Please… paniwalaan mo naman ako.”Ngumisi siya, ngunit hindi iyon tipikal na ngiti. May halong pag-aalinlangan at kakaibang sigla na para bang natutuwa siya sa takot na nakikita sa akin.“G

Napalunok ako sa narinig ko. Isang maling sagot ko lang… at mawawala ang lahat ng pinaghirapan ko. Hindi puwedeng dito matatapos. Hindi pa tapos ang lahat. Ito pa lang ang umpisa ng mga plano ko.“Ahh!” napasinghap ako nang biglang hilahin ni Wade nang marahas ang buhok ko. Ang sakit ay umakyat mula anit ko hanggang batok, parang apoy na kumakalat sa balat ko.“Sagutin mo ako!” bulyaw ni Wade. Halata sa kaniyang ekspresyon na inip na inip na siya sa mga pasakalye ko. “Ayaw na ayaw ko sa lahat iyong pinapaulit ang mga sinasabi ko. Akala ko ba matalino ka? Simpleng sagot lang hindi mo pa maibigay?”“W-Wala akong aami—” Hindi ko natapos ang sasabihin ko. Isang malakas na sampal ang dumagundong sa pisngi ko.Nalasahan ko ang sarili kong dugo, maalat at mainit, dumadaloy sa gilid ng labi ko. Nanlaki ang mga mata ko sa sakit at pagkabigla. Ikamamatay ko yata kapag patuloy niya akong sasaktan nang ganito…Ang mga mata ni Wade ay walang bakas ng pagsisisi, walang kahit isang kisap ng pagdadal

Hindi sumagot si Wade sa tanong ni Zaid. Bagkus, marahan niyang nilingon ang kapatid, at sa isang iglap, lumapat ang mabigat na kamay niya sa pisngi ni Zaid.Napangiwi ako. Hindi man ako ang sinampal, alam ko kung gaano kasakit iyon; ramdam ko sa tunog pa lang ng paglapag ng palad niya sa mukha ng kapatid niya.“Sinong nagsabi sa iyo na puwede kang pumasok dito?” mariing tanong ni Wade, mababa ngunit kumakalas ang galit sa bawat salita. “At higit sa lahat, bakit ka nanghihimasok sa usapan ng mga nakakatanda?”“Wala!” mabilis na balik ni Zaid, nanginginig pero hindi umaatras. “Pero hindi iyon ang punto rito, kuya! Anong ginagawa mo kay Miss Russell? Bakit mo siya sinasaktan? Nababaliw ka na ba?” Tumalim ang boses niya, halos pasigaw na. “You’re a monster!”Ngumiti si Wade—isang malamig, nakakatindig-balahibong ngiti. “I am, Zaid,” aniya, mabagal at parang nag-aalinlangan kung galit ba o nag-eenjoy. “Alam na alam mo ’yan. Kaya umalis ka na rito bago pa ako mapuno sa iyo.” Humakbang siya

ZAID’S POV“Give me one bottle of whiskey,” sabi ko, sabay lapag ng card ko sa counter. Ngayon lang ako sumuway sa utos ni Kuya. Ngayon lang ako lumaban.Madalas, kapag nagkikita kami ni Kuya Wade, puro biro lang, puro inisan. Hindi ko siya tinitigasan ng ulo kahit anong sabihin niya. Sa pamilya namin, siya ang perpekto, siya ang pinupuri. Ako? Ang tinatawag nilang mantsa—ang walang direksyon, ang walang patutunguhan. Pero ngayong gabi, iba. Ngayong gabi, hindi ko nagawang manahimik.“The hardest whiskey,” dagdag ko, mariing binigkas.Habang inaabot ng bartender ang bote, tanging mukha lang ni Lily ang nasa isip ko. Ang paraan ng pagkakatingin niya kanina, parang nalusaw na ang lakas sa katawan. Punit ang damit, maga ang labi, may mga bakas pa ng luha sa pisngi. Para siyang sirang laruan na nilaro nang sobra ng isang bata.Hindi ko alam kung anong mas matindi—ang galit ko kay kuya o ang sakit na makita si Lily sa gano’ng kalagayan.Babae siya. At higit sa lahat, tao siya.Paano nagawa

“Kaya mo bang tumira sa bahay na ’yon?” napapangiti ngunit may kirot na tanong ni Alena. “Alam kong si Wade ang habol mo. Pero hindi ba alam mong may pagtingin din sa’yo ang nakababata niyang kapatid na si Zaid?”Huminga ako nang malalim. “Kung ako lang ang tatanungin mo, hindi ko gustong tumira roon dahil naroon si Zaid. Pero si Wade ang may gusto na makasama ako roon. Hindi naman p'wedeng tumanggi ako dahil kailangan kong panindigan ang papel ko bilang masunurin na girlfriend ng isang Wade Chilton.” May maliit na bahagi sa puso ko na nag-aalala na masasaktan ko pang muli si Zaid kapag nalaman niyang girlfriend na ako ng kapatid niya. Ngunit mas nangingibabaw ang galit ko kay Wade, kaya kailangan kong isantabi ang awang nararamdaman ko para kay Zaid. Kung hahayaan kong manaig ang malasakit, mawawala ang posibilidad na mabawi ko ang hustisya na inaasam ko at ng pamilya ko.Si Zaid ay may mabuting kalooban pero isa lang siyang kasangkapan sa mga plano ko at hindi ako papayag na sirai