All Chapters of Got Pregnant with the Billionaire : Chapter 161 - Chapter 170

Pagkatapos naming kumain sa baba ng canteen, umakyat ulit kami sa room ni tita. Nakaidlip na siya, kaya hindi na kami gumawa ng ingay. "Parang ang tagal na natin dito, no?" bulong ko."Oo nga." sagot niya, mahina rin ang boses. "Pero okay lang, at least nakabangon na si tita shion."Napayuko siya sandali, parang naalala yung pagod at kaba kagabi."Yeah." sabi ko. "Kanina rin nung nakita kong nakangiti na siya, parang.. ang gaan lang sa loob."Ngumiti siya. "Deserve mo rin magpahinga, Cy. Halos hindi ka natulog kagabi." Napatingin ako sakaniya."Eh ikaw rin naman ah." balik ko. "Nakita ko kung paano ka rin di halos kumurap kagabi."Napatawa siya ng mahina. "Syempre, may kasama akong matigas ulo, eh. Di ko naman pwedeng iwan mag-isa." Hmp, nang bubully nanaman."Grabe ka ha." sabay kurot ko ng mahina sa braso niya."Araay." reklamo niya, pero nakangiti pa rin. "Sige na nga, pareho tayong matiga

Cyrene’s POV.Hawak ni Calyx yung payong habang ako naman, basang basa na parang walang direksyon. Nakatayo lang kami sa ilalim ng ulan, sa may gilid ng daan kung saan kumikintab na sa lamig ang semento. Tahimik lang siya pero ramdam ko yung pag-aalala sa mata niya."Cy.."mahinahon niyang tawag, halos pabulong. "Saan ka ba galing? Bakit ka basang-basa?"Umiling lang ako. Hindi ko kayang magsalita. Kasi the moment na marinig ko yung boses niya, parang gusto ko na lang humagulgol ulit. Kaya nang maramdaman kong lumapit siya hindi ko na napigilan— pumatak na ulit yung mga luha ko."Calyx.."mahina kong sabi, habang nanginginig yung labi ko. "Bakit ang sakit..."Dahan-dahan niyang inilapit ‘yung sarili niya sa akin. Hindi siya nagsalita agad, hinayaan lang niyang umiyak ako. Hinawakan niya braso ko, "Cyrene," sabi niya sa kalmadong boses. "Hindi ko alam kung anong nangyari.. pero kung gusto mong sabihin, makikinig ako, promise."

Cyrene’s POV. Tahimik lang ako habang nakaupo sa sofa, hawak yung bottled drink na binigay ni Calyx kanina. Nauna na siyang umalis, sabi niya may kailangan pa raw siyang asikasuhin. Pero ako, parang wala sa sarili. Hindi ko alam kung anong nangyayari sakin these days. Parang natutulala nalang ako bigla, Parang.. lahat ng nararamdaman ko, nagsabay-sabay. Sakit? Inis? Lungkot? At worst part siya pa rin yung laman ng isip ko. Ugh. Why can’t I just stop thinking about him? Narinig ko yung pagbukas ng pinto ng kwarto sa taas. Mabilis kong tinago yung bote sa gilid, para akong nataranta hindi alam kung magtatago ba ako or hahayaan ko nalang munang makita siya, nang lumabas siya galing sa kwarto, naka tshirt lang tapos medyo messy hair pa, yung usual looks niya na mas lalo akong nahuhulog, ang lakas ng appeal ni hiro, kahit gusto kong iwasan hindi ko mapigilan sarili ko mapa sulyap sakaniya.

Cyrene’s POV. "Ready na ba kayo?" tanong ni Tita Sion habang hawak yung malaki niyang sunhat, sabay posing sa harap ng salamin. "Tita, parang ikaw lang po yung magva-vacation," natatawang sabi ko habang inaayos ko ‘yung backpack ko. "Of course! After months of non-stop work, deserve ko to! Pero syempre gusto ko ring makasama kayo ni Hiro." sagot niya na may malapad na ngiti, tapos tumingin sa amin pareho. Si Hiro naman, tahimik lang na nagbubuhat ng maleta. Medyo casual lang suot niya plain white tee, beige shorts, at may suot na shades, wala na talaga kaming pansinan ever since, tinginan nalang, I don't even know ano na lagay nilang dalawa ni Thea ngayon. “Tara na, baka ma-traffic tayo!” sabi ni Tita habang nagmamadaling lumabas ng bahay. Natauhan ako bigla dahil sa lalim ng iniisip ko, kaya sumunod agad ako, pero ramdam ko pa rin yung awkwardness sa pagitan namin ni Hiro. Hindi na

Cyrene’s POV.“Do you miss me for real, Hiro?”Paulit-ulit na tinatanong sa isip ko, hindi naman siguro ako bal*w no? Baka kasi guni guni ko lang din. Pero hindi, I know na galing mismo kay hiro yung salita na yun. Ramdam ko yung bigat ng atmosphere pagitan namin.Hindi lang din nagtagal yung moment na yun, nasa loob nanaman kami ng room and as usual, walang pansinan. Ewan ko ba dito kay hiro madalas nagpaparamdam sa moment na nakakalimutan ko siya.---Maya maya lang ay tinawag na kami ni tita para mag dinner, pumunta kami doon sa resto na malapit lang din sa pinags-stayan namin. Sobrang ganda rin ng resto, this time hindi na bago sakin dahil last time dinala na rin ako ni tita sion ng ganito, with hiro pa rin nga yon. Napangiti nalang ako bigla sa naalala ko.Habang kumakain kami, ramdam ko yung lively energy ni Tita. Ang dami niyang kwento—about her busy vacation, which honestly sounded more like a mini shopping spree acr