Got Pregnant with the Billionaire

—PROLUGE—

"Congrats Ms. Griffin your six weeks pregnant" anunsyo ng doctor na siyang ikinahinto ng aking mundo.

"What did you say doc? Ulitn mo nga?" 

"I said your six weeks pregnant. hindi ka'ba masaya na magkakaroon ka ng anak, isang malaking biyaya yan na ibinigay ng diyos" hindi ako nakapag salita. Dahan dahan kong binaba ang aking kamay at nilapat iyon sa aking tiyan

I'm pregnant, buntis ako.

Nakangiti akong umuwi ng bahay. paano ko kaya sasabihin' to sa kaniya, sigurado akong matutuwa siya dahil pangarap niya na mula noon na maging isang ama.

Kinuwa ko ang cellphone ko ng bigla itong tumunog hudyat na may nag text.

'nasa bahay ang boyfriend mo' text sa akin ni portia, pinsan ko.

"Manong sa ***** Subdivision po tayo" ilang minuto ay nakarating narin ako sa bahay ng aking magulang.

Pagkababa ko ng taxi ay nagtaka ako kung bakit may mga sasakyan sa garahe namin. isinawalang bahala ko na lamang iyon bago pumasok sa loob.

Ang kaninang malawak na ngiti ko ay biglang nawala. para akong dinapuan ng isang malaking elepanti sa dibdib ko dahil sa sobrang bigat.

Nakaluhod ang boyfriend ko sa Ate Fiona ko at pinapanood sila ng pamilya ko at pamilya ng mahal ko.

"Fiona Griffin, will you marry me?" Kagat labi ako habang hinihintay ko ang sagot ni ate.

No please. . . No.

"Yes. Oo, magpapakasal ako sayo julian" at nagsi hiyawan ang lahat ng maisuot ni julian ang singsing kay ate.

Hindi ko na napigilang hindi mapaluha.

"Congrats Brad" Julian's brother.

"Hindi na ako makapag hintay na maikasal kayong dalawa" my brother.

"Congrats sa inyong dala— Florence" hindi na tuloy ni mama ang kaniyang sasabihin ng makita niya ako.

Gulat na gulat silang nakatingin sa akin. Mabilis na lumayo si julian kay ate habang ito'y nakatingin sa akin ng gulat, kaba.

"Florence let me explain please"

"Bunso magpapaliwanag kami say—" hindi ko na pinatapos si ate magsalita dahil tumakbo ako palabas ng bahay.

Sumakay ako sa kotse ko at inilabas iyon mula garahe. Kinakatok nila ang bintana pero hindi ko yun pinansin. Mabilis ko itong pinaandar at hindi kona alam kung saan ako napadpad. Hanggang sa—

Naramdaman ko na lamang na nahulog ako mula sa bangin.

'pasensya kana anak, kung hindi mo masisilayan ang napaka-gandang mundo. hayaan mo magkakasama naman tayo sa ibang mundo' hanggang sa dumilim na ang mundo ko.

_____

"Zuan, patawag yung mga pamangkin mo!"

"Opo ate!" narinig ko na lamang ang mga yapak na patakbong umakyat sa itaas.

Nang mailagay ko sa lalagyan ang isang plato ay pinunasan ko na ang aking mga kamay. 

"Good morning nanay!"

"Good morning ina!"

"Good morning sa napakagandang nanay sa buong mundo!"

Masiglang bati ng aking mga anak.

Mabilis lumapit sa akin ang aking panganay, si Alexander Nathaniel Dela Torres. Kasunod nito ang aking ikawala, si William Alastair at ang pang huli't bunso kong prinsesa, si Sapphire Evangeline.

"Ang bango naman ng mga anak ko" ani ko matapos ko silang bigyan ng mapagmahal na halik.

"Syempre po, pogi yata' tong anak ninyo nanay" sambit ni Liam (william).

"Ano ba naman kuya, ang aga-aga nagsisigaw ka" inis na sambit naman ni angel (evangeline).

"Ito namang si bulol naiinis— aray! Inaano ba kita kuya" nakabusangot na sabi muli ni liam.

"Lagi mo na lang inaasar yang si bunso. ikaw talaga, sasapakin na kita niyan" asik naman ng aking panganay na si nathan (nathaniel).

"Ito naman di mabiro, nanay oh si kuya't sa'ka si prinsesa. Inaaway ako" hindi ko napigilang hindi matuwa.

Nakaka gahan ng kalooban kapag pinapanood mo silang tatlo. 

Sa susunod na buwan ay mag-aanin na taon na sila. at hanggang ngayon ay hindi ko alam kung sino ang kanilang ama. Sinabi lamang sa akin ni nanay na nakita lamang nila akong palutang-lutang sa ilog at dalawang linggo akong walang malay. buti na lang daw hindi ako napuruhan yung katawan ko ang kaso nga lang. wala akong maalala kung ano at sino ako.

"Nanay kain" ani ng aking bunso.

Napakaganda ng kaniyang mga mata. Chocolati ang kanyang kulay, mana sa akin samantala ang dalawa ay mala ocean.

"Sige magluluto si nanay ng paborito ng mga anak ko!. sige na upo na kayo, hintayin nyo lang si nanay huh"

Pagka-upo nila ay nagsimula na din akong mag luto. Matapos ang matiwasay nilang kumain ay lumabas na sila upang maglaro.

____

Andito ako ngayon sa labas ng bahay, binabantayan ang mga bata. Hanggang ngayon kasi ay iniisip ko parin kung sino yung lalaki sa panaginip ko.

Napa iling na lamang ako bago tumayo at tinungo ang mga bata na ngayo'y naka upo sa malinis na buhangin.

Nandito kami ngayon sa cebu, kung saan sikat ang karagatan at pinapadpad ng mga torista. Maraming tao ngayon linggo, maganda rin ang sikat ng araw. 

"Ina" tawag sa akin ni angel sa'ka tinungo ang aking pwesto. Mabilis ko namang pinunasan ang kaniyang pawis.

Napahinto rin sa pagtakbo ang dalawang lalaki bago tumakbo palapit sa aming gawi. Katulad ng kay angel ay pinunasan ko narin sila.

"Pupunta ako ngayon sa tindahan, nathan. ikaw na ang bahala sa mga kapatid mo, okay ba yun?"

"Sige po nay"

"Yung bilin ko sa inyong tatlo, pagsapit ng alas-dose pumasok na kayo sa loob"

"Okay po" ani nila ng sabay.

Nagpaalam na ako sa kanila na aalis na. Ilang minuto akong naglakad ng makita ko ang tindahan ni nanay sonya. Pumasok narin ako doon at nakita ko si ate kikay at nanay na abala sa pagkakausap sa mga costumers.

Ang paninda namin ay swimsuit one piece or two pieces, may mga salbabida at iba pa na magagamit sa panligo sa dagat.

"Nandito kana pala anak" ani ni nanay ng makita ako.

"Opo" pumunta ako sa cashier at pinlastic na yung mga napili ng mga costumers.

Marami narin kaming nabinta ngayong linggo. At tuwang-tuwa si nanay ng umabot ng limang libo ang aming nabinta.

Pag sapit ng alas-tres ay inayos ko na ang mga pera. Nakayuko ako habang ito'y binibilang hanggang sa narinig ko na lamang ang pagbukas ng pinto. hindi ko na iyon pinansin bagkus alam kong nandoon naman sila ate at nanay.

"Miss, how much is this?" rinig kong usal ng baritunong lalaki nguni't hindi ko muli iyon pinansin.

"Miss, i said how much this bracelet?" at sa pagkakataong yun ay iniangat ko na ang aking paningin.

Nang magtama ang aming mga mata ay gulat itong tumingin sa akin. Nabitawan niya pa ang bracelet.

"Flor..."