หลังจากที่ทั้งสองคนได้ใช้เวลาด้วยกันตามลำพังแล้ว ยอมรับว่าทั้งบราวน์และฮันนี่ก็แอบคิดถึงเจ้าลูกชายตัวแสบอยู่ไม่น้อยเลยแม้ว่าจะโทรวิดีโอคอลหาแวร์วูฟตลอดแต่พออยู่ห่างกันนาน ๆ แบบนี้แล้วก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีบางอย่างขาดหายไปอยู่ดี"รอบหน้าเราควรจะพาลูกมาด้วยนะคะ" ฮันนี่พูดขึ้นหลังจากกดวางสายลูกชายสุดที่รักไป"แน่นอนครับ" บราวน์รับปากในทันที เขาค่อย ๆ เอนตัวนอนลงมองดูท้องฟ้าในยามค่ำคืน ขณะที่ฮันนี่เองก็เอนตัวลงนอนซบอิงบนไหล่ซ้ายของเขาเช่นกัน"คืนนี้พระจันทร์สวยกว่าทุกคืนเลยแฮะ" บราวน์พูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปบนท้องฟ้าที่กว้างไกล"สวยจริงด้วยค่ะ" เธอมองไปรอบ ๆ ท้องฟ้าที่มืดมิดและมองเห็นแสงดาวระยิบระยับอย่างชัดเจนแต่พอหันกลับมาก็เจอกับสายตาของบราวน์ที่แอบมองเธออยู่พอดี"ขอถามอะไรหน่อยสิคนดี" ร่างสูงดึงมือของฮันนี่มากุมเอาไว้แน่น"ถามมาสิคะ" ฮันนี่บีบตอบรับมือของบราวน์ไว้แน่น"ตอนที่ไม่มีพี่อยู่ด้วย 5 ปีที่ผ่านมา..ลำบากมากไหม?" บราวน์ลูบแก้มนุ่มนวลของเธอเบา ๆ"ไม่เลย....ไม่ได้ลำบากเลยค่ะ" ฮันนี่ตอบกลับไปได้อย่างไม่เต็มปากสักเท่าไหร่"พี่บราวน์ไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกนะคะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันดีที่
Last Updated : 2025-10-08
LOGIN
