All Chapters of TURN ME ON สวาทร้อนซ่อนรัก 3P/SM/: Chapter 141 - Chapter 150

(มีภาพประกอบ)"...." คนเป็นแม่พูดไม่ออกเลย ยิ่งในตอนที่เธอได้มองใบหน้าของบราวน์สลับกับลูกชาย มันยิ่งทำให้เธอน้ำไหลพรากออกไม่หยุดเลยพวกเขาทั้งสองเหมือนกันราวกับแกะ"มาแกล้งมัมมี๊ของวูฟเหรอ?" วูฟถามแม่ของเขาพร้อมกับเอาตัวเองบังให้แม่ของเขาและไม่ลืมที่จะเอาตุ๊กตามือในมือไปฝากไว้ที่แม่ก่อนจะหันกลับมาตั้งท่าเตรียมต่อสู้กับบราวน์อย่างไม่มีความกลัวเลยสักนิด"คะ..คือ..." เธอปาดน้ำตาและพยายามจะรวบรวมสติที่มี แต่เธอก็ไม่รู้เลยว่าควรจะพูดยังไง หรืออธิบายยังไงต่อดี"มัมมี๊หนูต่างหาก..ที่แกล้ง พะพ่อ" บราวน์ชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง เขาพยายามจะเปล่งเสียงพูดออกไปว่าเขาคือพ่อแต่มันก็ตะกุกตะกักมากเพราะใจมันสั่นด้วยความช็อกและจุกแน่นอยู่ที่กลางอกอย่างทำอะไรไม่ถูกเลย หลังจากที่เห็นหน้าเด็กน้อยตรงหน้าแวร์วูฟยืนเกาหัวตัวเองอย่างงุนงง เพราะทั้งแม่และลุงตรงหน้าต่างมีท่าทีแปลก ๆ จนเขางงไปหมดบราวน์เงยหน้าขึ้นไปมองฮันนี่ อีกครั้ง ทั้งสองคนสบสายตากันและกันด้วยหัวใจที่เจ็บปวดและร้าวรานไม่ต่างกันเลยสักนิด"พ่อเหรอ?" เด็กน้อยถามไปก็ขยี้ตาตัวเองไปด้วย"พ่อคืออะไร?" เจ้าตัวเล็กขมวดคิ้วถามกลับอย่างไม่เข้าใจบราวน์กลืนน

จ๊วบแจ๊บ ๆ ๆ บราวน์ยังคงก้มดูดดื่มน้ำหวานจากร่องสวาทของเธอสายตาคมคายยังจดจ้องไปที่ใบหน้าสวยของเธอด้วยความหลงใหลไม่ต่างอะไรจากวันแรก ที่เริ่มรักเธอเลยแม้แต่นิด.."เฮ่อ..เอ้อ.." ฮันนี่สบสายตาของเขาและครางออกมาด้วยแววตาที่วิงวอนให้เขาหยุดดูดดึงกลีบเนื้อของเธอสักที เพราะมันเสียวมาจนน้ำข้างในแทบจะไหลทะลักออกมาอยู่แล้ว..แผล๊บ ๆ ๆ ยิ่งเขาเห็นใบหน้าสวยของเธอออกอาการเสียวมากขนาดนี้มีเหรอที่เขาจะหยุดเลียง่าย ๆ"อื้อ..อะ..." ดวงตาคู่สวยวูบไหวพลางเม้มริมฝีปากแน่นแผล๊บ ๆ ๆ เลียลิ้นร้อนตวัดขึ้นลงกระดกเลียซ้ำ ๆ ต่อให้กรามจะค้างทั้งคืนเขาก็ยอมเรียวปากเลียไป ก็ขบเม้มติ่งใจตรงกลางกลีบกุหลาบไปด้วยทำเอาฮันนี่อ้าปากค้าง เหลือกตาขึ้นมองเพดาน ใจอยากจะคราง ก็ครางไม่ออกเธอมองค้อนไปที่ใบหน้าหล่อเหลาที่มุดอยู่ตรงกลางหว่างขาตัวเองก่อนจะจับหัวของเขากดลงและยกตัวขึ้นแอ่นท่อนล่างกระแทกใส่หน้าของบราวน์อย่างเต็มแรงโทษฐานที่แกล้งทำให้เธอเสียวมากจนแทบจะบ้าตายอยู่แล้วเพราะต้องเก็บเสียงกลัวลูกจะตื่นเขาสอดลิ้นเข้าไปลึกสุดและกระดกขึ้นลง ๆ ภายในร่องรักที่ร้อนระอุของเธอจนเธอกระตุก ๆ เกร็งอย่างทรมานจนถึงขีดสุด"อ่ะ..โอ

"ทำตัวปกติ ไม่ต้องแสดงท่าทางหรือสีหน้าอะไร" บราวน์ทำหน้านิ่งเฉยและลูบไหล่ของฮันนี่เบา ๆ เพื่อปลอบให้เธอเย็นลง"เดินไปจูงมือวูฟ ลาโค้ช และเดินตามหลังของฉันไปที่รถ" บราวน์พูดอธิบายเป็นขั้นเป็นตอนอย่างใจเย็น และไม่กะโตกกะตากใด ๆ แม้แต่นิด"ได้..ได้" ฮันนี่พยายามคุมความกลัวของเธอและเดินกลับเข้าไปพาวูฟออกมาจากโรงเรียนทันที พอขึ้นมาถึงรถบราวน์ก็หันไปกำชับบอกให้ฮันนี่คาดเข็มขัดนิรภัยให้ลูกชายทันที เขามองไปยังกระจกหลังและเห็นผู้ชายสองคนที่ขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซต์เตรียมจะขับตามรถของเขา บราวน์ขับรถออกจากโรงเรียนของวูฟและหันหน้ารถตรงขึ้นทางด่วนทันที เพราะมอเตอร์ไซต์จะไม่สามารถขับตามเขาไปได้"เราจะทำยังไงดีอะ ฉันเป็นห่วงความปลอดภัยของลูกอะ" ฮันนี่มองหันไปปรึกษาบราวน์ทันที เพราะสุดท้ายคนเดียวที่เธอสามารถเล่าให้ฟังได้ทุกเรื่อง และคนเดียวที่เธอไว้ใจได้มากที่สุดก็คือบราวน์อยู่ดี ยอมรับว่าในตอนที่รับงาน เธอไม่คิดว่ามันจะถลำลึกลงไปได้ขนาดนี้ คิดแค่ว่างานมันดูง่าย ได้เงินเร็วและยังสามารถใช้เวลาอยู่กับลูกได้มากขึ้น เพราะนาน ๆ ทีจะออกไปทำงานสักครั้ง ในทีแรกพวกเขาแค่จ้างวานให้เธอไปดักฟังบทสนธนาของคู่แข่งท

​ทั้งสองคนสบจ้องมองสบสายตากันและกันเนิ่นนานแรมชั่วโมง แบร์บราวน์หยิบบุหรี่ขึ้นมาคาบที่ริมฝีปากเรียวบางของเขา ฮันนี่ลูบแผ่นอกแกร่งก่อนจะค่อย ๆ ลูบลงต่ำไปถึงขอบกางเกงและลูบไปตรงใจกลางเป้ากางเกงร่างสูงกัดริมฝีปากแน่นก่อนจะพ่นลมหายใจร้อนกลิ่นเตกีล่าเพียว ๆ ออกมาพร้อมกับแววตาที่คมคายทรงเสน่ห์สีน้ำเงินเข้มเกือบดำสนิท..ฝ่ามือนุ่มนวลลูบจากเป้ากางเกงไปยังกระเป๋ากางเกงด้านซ้ายของเขาก่อนจะล้วงหยิบไฟแช็กสีดำรูปหัวกะโหลกของบราวน์ขึ้นจากกระเป๋ากางเกงของเขาขึ้นมา เธอติดเปลวให้บราวน์ที่ปลายบุหรี่ของเขาจนเปลวไฟแผดเผาลุกโชติที่บริเวณปลายบุหรี่".." แบร์บราวน์คีบบุหรี่กระตุกยิ้มพร้อมสูบสารนิโคตินเข้าไปภายในโพรงปาก แววตาของเขามองตรงเข้าไปในแววตาของเธอด้วยความรู้สึกต้องการที่มากล้นกลิ่นเตกีล่าจากลมหายใจอุ่นของหญิงสาว ปะทะกับกลิ่นควันบุหรี่จาง ๆ ของชายหนุ่มยิ่งเมื่อทั้งสองได้สัมผัสเรือนร่างของกัน ทั้งสองก็ปลดปล่อยความต้องการออกมาตามธรรมชาติที่มันกำลังจะเกิดขึ้นในตอนนี้"ฟู่ว.." บราวน์พ่นควันบุหรี่สีเทาจาง ๆ ใส่ใบหน้าสวยของหญิงสาว เธอสูดควันพิษแห่งรักเข้าทางริมฝีปาก ก่อนจะพ่นออกจากโพรงจมูกสวย ร่างสูงโน

(งดเผยแพร่รูปภาพประกอบ / เนื้อหาภายในนิยายในที่สาธารณะ) คนสองคนยืนกอดกันท่ามกลางบรรยายที่มืดมิดและแสงไฟสลัว ๆ ที่มีผู้คนมากมายเดินผ่านไปผ่านมา และโยกย้ายไปตามจังหวะเพลงภายในผับหรูพวกเขาทั้งคู่กลับมายืนยังที่เดิม สถานที่เดิมที่ถือเป็นจุดเริ่มต้นของความผิดพลาดทั้งหมดในช่วงชีวิตวัยรุ่นถ้าวันนั้นเขาไม่นอกใจเธอ เธอก็คงไม่พลาดไปหวั่นไหวกับใครอีกคนเหมือนกัน แผ่นหลังของใครบางคนโฉบผ่านใบหน้าของเธอไป กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยทำให้เธออดสงสัยไม่ได้เลยว่า..(ไลออน) ฮันนี่ทวนชื่อนั้นภายในใจ แม้ผ่านไปเนิ่นนานแต่เธอยังคงจดจำรอยสักรูปสิงโตคำรามที่ต้นแขนของเขาได้ดี เขาหันหน้ามามองเธอและกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย แต่ภายในชั่วพริบตาสั้น ๆ ไลออนก็เดินหายไปกลางฝูงชนแล้วและเพียงแค่กะพริบตาเดียวร่างสูงของผู้ชายคนนั้นก็หายไปกับผู้คนมากมายที่แออัดยัดเยียดกันอยู่ภายในผับ พอมองหาไปเรื่อย ๆ เธอก็เจอเข้ากับใครอีกคนแทน..ดราก้อนเดินถือแก้วไวน์ตรงเข้ามาหาบราวน์กับฮันนี่ด้วยใบหน้าเรียบเฉย"ไม่เจอกันนานเลยนะ" เขาเอ่ยทักฮันนี่ ที่ยืนแน่นิ่งไปด้วยความ"อยากจะคุยกับ..เขาตามลำพังรึเปล่า?" บราวน์เอ่ยถามฮันนี่ไปตรง ๆ เพราะฮั