บททั้งหมดของ ฉันเกิดใหม่เป็นหลานสาวชาวนายุค60: บทที่ 171 - บทที่ 180

“อาหม่า ในตอนนี้เป็นสังคมใหม่แล้วเธออยากเปลี่ยน แปลงให้ครอบครัวของตนรวมถึงครอบครัวอยู่ดีกินดีไหม” สื่อหม่างุนงงเมื่อได้ยินคำถามของพี่สะใภ้ผู้ที่ตนให้ความเคารพก่อนที่จะพยักหน้าขึ้นลงอย่างว่าง่าย (มีใครบ้างล่ะที่อยากย่ำอยู่กับที่แม้ว่าตอนนี้เขาจะได้เงินต่อปีอยู่ที่ห้าร้อยสี่สิบ

หลังจากลูกค้าหมดลง สือหม่ายืนนิ่งคล้ายกลับไม่รู้สึกตัว ฟางซินกับโม่โฉวผู้แอบมองรู้สึกไม่วางใจจึงได้เดินเข้าไปหาเขาด้วยความเป็นห่วง “น้องสามี” โม่โฉวส่งเสียงเรียกทว่าปฏิกิริยาของชายวัยชรารุ่นน้องก็ยังคงนิ่ง “อาหม่า” เจ้าของชื่อสะดุ้งจนตัวโยน “พะ..พี่สะใภ้ ผมตกใจหมด” สือหม่าพูด

ฟางซินหันมาตามเสียงเรียกของแม่ก่อนจะยิ้มหวานส่งออกไป “แม่คะ มาดูผลงานของเสี่ยวไป๋สิ” เด็กสาวร้องเรียกด้วยความภาคภูมิใจในตัวของสุนัขป่าตัวใหญ่ผู้กำลังยืนยืดตัวตรงอย่างสง่างามข้าง ๆ ซากกวางตัวโตกว่ามัน ชาวบ้านหลายคนมองไปทางกวางตัวใหญ่ด้วยดวงตาแสดงความอิจฉาบางคนก็มองไปทางเสี่ยวไป๋สายตาของคน

ภายในค่ายทหารห่างจากมหาวิทยาลัยประจำเมืองหลวงราวยี่สิบห้ากิโล กลุ่มของมู่เฉินซึ่งเพิ่งกลับมาจากภารกิจก็ได้รับข่าวดีนี้จากคนเป็นปู่เช่นเดียวกัน ดังนั้นชายหนุ่มผู้มีความเกี่ยวพันกับเด็ก ๆ บ้านกู้จึงได้แย่งกันหาหนังสือพิมพ์ฉบับของวันนั้นมาอ่านกันอย่างวุ่นวาย “สหายซีซวน น้องสาวขอ

ตอนนี้เพิ่งจะต้นเดือนฤดูใบไม้ผลิซึ่งยังเหลืออีกหลายเดือนกว่าที่มหาวิทยาลัยจะเปิด ฟางซินผู้ไม่เคยอยู่นิ่งจึงได้เริ่มสำรวจหาพื้นที่ทำการสร้างอาชีพสาเหตุที่เธอเดินทางมาเมืองหลวงเร็วก็เพื่อการนี้โดยเฉพาะ “ป้าจูคะ สถานที่แห่งนี้ป้าเห็นว่าเป็นอย่างไรบ้างเหมาะหรือเปล่าที่จะเปิดขายอาหาร” บริเวณน