บททั้งหมดของ ย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน : บทที่ 41 - บทที่ 50

เจียงหลิงพยักหน้าลงอย่างว่าง่าย นางนั่งลงบนเก้าอี้อย่างสงบ ขณะที่หมอหลินวางหีบยาและเริ่มตรวจชีพจรนัยน์ตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อยเมื่อสัมผัสชีพจรที่ไม่สม่ำเสมอ ก่อนจะเงยหน้ามองเจียงหลิงด้วยสีหน้าจริงจัง“เจ้ามีอาการไอเรื้อรังมาระยะหนึ่งแล้วใช่หรือไม่?”เจียงหลิงพยักหน้าตอบเสียงเบา “ใช่เจ้าค่ะ ข้าไอมานานห

หลิวหยุนจิงยิ้มบางก่อนจะส่ายศีรษะออกมาเป็นเชิงปฏิเสธ “ไม่เลยเจ้าค่ะ องค์หญิงผิงหยางทรงเป็นผู้มีพระเมตตามาก ข้าไม่เคยรู้สึกหนักใจ นางมาเพราะความห่วงใยและเจตนาดี ส่วนเรื่องที่ท่านเล่าให้นางฟังนั้น ข้ากลับคิดว่ามีประโยชน์สำหรับข้ามากทีเดียว”ฮัวหยุนเลิกสูงเอ่ยถามอย่างกังขา “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”หลิ

ฮัวชวี่ปิ้งหัวเราะออกมาคล้ายไม่ถือสาคำพูดของเด็กหญิงพลางตบบ่าน้องชาย“เจ้าน้องชาย เจ้าคิดเยอะเกินไปแล้วละ! ข้าเองยังรู้สึกว่าแผนของคุณหนูหลิวนี้น่าสนใจยิ่งนัก ข้าว่าเราน่าจะลองเสี่ยงดู”ฮัวหยุนหรี่ตามองพี่ชาย ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา “ข้าหาได้กังวลเรื่องเงินไม่ แต่ข้าแค่อยากเตือนนางไม่อยากให้นางคาดหวัง

ภายในอาคารร้างหลังใหญ่ซึ่งขณะนี้กำลังจะกลายเป็นอาคารในความดูแลของหลิวหยุนจิงในการเริ่มต้นสร้างแหล่งเงินแหล่งทอง เสียงพูดคุยและเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากการเดินสำรวจของคนทั้งสามที่อาหลันกับเสี่ยวหมิงช่วยกันเปิดประตูและหน้าต่างโดยที่หลิวหยุนจิงกำลังยืนรอผู้ที่นัดกันไว้อยู่บริเวณโถงกลาง ดวงตาคู่โตจับจ้องไป

“หากสำเร็จจริง เจ้าจะได้เป็นผู้มีส่วนช่วยพัฒนากระดาษรุ่นใหม่เลยทีเดียว” หลิวหยุนจิงยิ้มกว้างดวงตาเป็นประกายด้วยความดีใจ“ข้าหวังว่าจะได้เห็นกระดาษที่ทำจากเยื่อไผ่ในเร็ววันเจ้าค่ะ ข้าคิดว่ามันจะต้องออกมาดีอย่างแน่นอน!”ระหว่างที่คนงานเริ่มตระเตรียมวัสดุสำหรับการทดลอง ไช่หลุนพาหลิวหยุนจิงกับจางไห่ไปยั