บททั้งหมดของ ย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน : บทที่ 31 - บทที่ 40

สองพี่น้องลัดเลาะออกจากจวนตรงมาทางจวนหลิวและดูเหมือนว่าจะเป็นความบังเอิญอย่างเหลือเชื่อเมื่อพวกเขาพบกับหลิวหยุนจิงที่มือหนึ่งกำลังถือถังหู่ลู่โดยมีเถาจูเดินเคียงข้าง“คุณหนู พวกเราจะกลับจวนกันหรือยังเจ้าคะ” เด็กหญิงวัยเจ็ดปีถามขึ้นหลังจากพวกนางลอบออกจากจวนมาตั้งแต่หลังอาหารเช้า“ยัง ข้าขอสำรวจตลาดร้

ฮัวหยุนอยากจะเอามือตบหน้าผากของคนเป็นพี่เสียเหลือเกินเรื่องน่าอายเช่นนี้ก็ยังกล้าพูดออกมา“พี่ชาย ท่านไม่เหม็นตัวเองบ้างเหรอ” คำพูดของหยุนจิงทำให้ฮัวชวี่ปิ้งใบหน้าแดง“ข้าชินอยู่กับสนามรบนี่ ที่นั่นทั้งน้ำและอาหารล้วนมีจำกัด อีกอย่างพวกเราเป็นบุรุษการนอนกลางดินกินกลางทรายก็เป็นเรื่องธรรมดา” เด็กชายแ

เมื่อกลับถึงจวนเด็กหญิงตรงไปยังห้องหนังสือของตน ก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะไม้เรียบง่าย แสงแดดยามบ่ายส่องลอดผ่านหน้าต่างม่านไม้ไผ่เข้ามาตกกระทบพู่กันและแผ่นไม้ที่วางอยู่เบื้องหน้านางหลับตาครู่หนึ่งสูดหายใจลึกก่อนจะพยายามเรียบเรียงความคิด หากจำไม่ผิดอีกไม่นานก็จะถึงเทศกาลโคมไฟ ซึ่งเป็นช่วงที่ประชาชนออกมาฉลอ

“เจ้ามั่นใจหรือว่าการลอบสังหารจะเกิดขึ้นในวันนั้น?” พระนางตรัสถามเสียงเย็นหลิวหยุนจิงพยักหน้า “เพคะ หม่อมฉันมิอาจบอกได้ว่าคนร้ายจะใช้วิธีใด แต่จุดที่อันตรายที่สุดคือตอนที่จักรพรรดิทรงอยู่หน้าแท่นบูชา ทุกสายตาจับจ้องไปที่พระองค์ เวลานั้นคือช่วงเวลาที่พวกมันจะลงมือเพคะ”หลิวหยุนจิงแผ่นหลังนิ่งขึง (ข้

หลิวหยุนจิงไม่รอช้า หลังจากคิดแผนเรียบร้อยนางหันไปสั่งเถาจูทันที“เถาจู เจ้าจงไปนำดอกบ๊วยแห้ง น้ำผึ้งบริสุทธิ์ และข้าวเหนียวคุณภาพดีมาให้ข้า เราต้องเริ่มหมักสุราดอกบ๊วยให้ทันงานเทศกาลโคมไฟ!”เถาจูรับคำ “เจ้าค่ะ! ข้าจะรีบไปจัดการให้เรียบร้อย”วัตถุดิบถูกนำมาอย่างรวดเร็ว หลิวหยุนจิงจัดเตรียมทุกอย่างอย