บททั้งหมดของ ย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน : บทที่ 51 - บทที่ 60

เมื่อกลับถึงจวนหลิวหยุนจิงรีบตรงไปยังโรงเก็บของที่ถูกดัดแปลงเป็นห้องหมักสุราชั่วคราว ด้านในเต็มไปด้วยไหดินเผาขนาดใหญ่ที่เรียงรายอยู่หลายใบ“พี่สาวอาหลัน พี่ชายเสี่ยวหมิง ข้าต้องการหมักสุราให้ได้หลายชนิดเพื่อเตรียมไว้สำหรับวันเปิดร้าน พวกเรามาเริ่มกันเถอะ” นางกล่าวด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น“คุณหนูจะเร

หลิวหยุนจิงกับเสี่ยวหมิงวิ่งไปยังลานฝึกยุทธ์ด้วยความเร่งรีบ แสงแดดยามเช้าทอประกายลอดผ่านยอดไม้ทำให้บรรยากาศดูสดชื่นลานฝึกเต็มไปด้วยบรรดาบ่าวไพร่ที่มารวมตัวกันเพื่อฝึกฝนตามคำสั่งของจางไห่ซึ่งยืนรออยู่พร้อมแส้ม้วนหนึ่งในมือ“เยว่ฮวา เสี่ยวหมิง เจ้าทั้งสองมาสายไปหนึ่งเค่อ! หากเจ้าเป็นทหารในสนามรบสายไป

หลังจากหลิวอวี้เฟยและหวังจูเริ่มลงมือทดลองทำสบู่ตามคำแนะนำของหลิวหยุนจิง กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกเหมยและเปลือกส้มก็ฟุ้งกระจายไปทั่วโรงเรือนทางด้านข้างของเรือนของนาง จนกระทั่งหวังชูหรงที่กำลังเดินมาหาบุตรสาวได้กลิ่น“พวกเจ้ากำลังทำสิ่งใดกันอยู่หรือ แม่ได้ยินบ่าวมาบอกว่าได้กลิ่นหอมลอยออกมาจากเรือนของเจ้า

ไม่นานนักบ่าวรับใช้ก็กลับมาพร้อมผ้าดิบ หมึก และพู่กัน หลิวหยุนจิงนั่งลงบนเบาะรองนั่งหน้าโต๊ะไม้ตัวเล็กก่อนจะเริ่มวาดแบบโครงสร้างของหน้าไม้ตามที่นางอธิบายไว้เส้นสายรายละเอียดต่าง ๆ ค่อย ๆ ปรากฏเป็นภาพหน้าไม้ที่มีคันยิงเล็กและคันดีดซึ่งใช้เชือกหนังยืดตึงเชื่อมกับโครงไม้ หลิวหยุนจิงเขียนคำอธิบายเสริมถ

ในระหว่างการก้าวเดินของแม่กับบุตรสาวตัวน้อยรวมถึงบ่าวรับใช้หลายคนที่คอยมองซ้ายขวาอย่างระมัดระวังให้กับผู้เป็นนายขณะที่หลิวหยุนจิงกำลังรู้สึกเพลิดเพลินกับบรรยากาศ สายตาก็พลันหยุดนิ่งที่หน้าโรงเตี้ยมใหญ่แห่งหนึ่งซึ่งมีผู้คนมุงอยู่เป็นจำนวนมาก“ท่านแม่ ดูสิเจ้าคะ! ที่นั่นเขากำลังเล่นทายปริศนาโคมไฟ” หล