Todos los capítulos de Whispers of Forbidden Desire: Capítulo 41 - Capítulo 50

Selene’s POVPagkalabas ko ng opisina, mahigpit kong isinara ang pinto. Hindi dahil galit ako kay Isabela, pero dahil pakiramdam ko, kung hindi ko iyon ginawa… babagsak ako.Humakbang ako sa hallway papunta sa kwarto, matigas ang mukha, mataas ang noo, parang wala lang sa akin ang lahat. Pero bawat hakbang, may kumikirot sa dibdib ko.She defended Liam. Of course she did.Bakit ang bilis niyang nakuha ang loob ni Isabela, samantalang ako, nangangapa? Akala ko kaya kong ayusin ang pagitan naming dalawa. I tried. I spent time with her, made her feel she could rely on me. Kaya kahit busy ako, dinala ko siya sa mall, inayusan, pinaganda. She is well taken care of. May driver siya. Nakatira sa malaking bahay. Masasarap ang kinakain niya.What else could she ask for?Pagdating ko sa kwarto, isinara ko agad ang pinto at sumandal doon. Napapikit ako, at ngayon ko lang napansing nanginginig ang kamay ko.“My God…” mahina kong bulong.Hindi ko alam kung pagod ba ako… o nasaktan lang talaga.K

Liam’s POV“Hindi totoo ’yan. Hindi kami ang may kasalanan. It was your mom’s fault,” galit na sabi ni Selene.Bang!Nagulat si Selene nang basagin ko ang vase sa mesa.Hindi ko na napigilan.The sound echoed, parang laslas sa tenga ko, parang mismong dibdib ko ang pumutok.“‘Wag mong ibalik kay Mommy ang kasalanan ninyo! How dare you!” sigaw ko, halos maubos ang boses ko. “Hindi madedepress ang mommy ko at hindi siya mawawala sa katinuan kung hindi siya iniwan ni Daddy pa

Liam’s POVPagkagaling sa opisina, mabigat ang bawat hakbang ko papasok sa kwarto. Pagpasok ko, bumungad agad sa akin ang ingay mula sa kabilang silid, mga zipper, kaluskos ng damit, tunog ng mga kahong sinasara. Mukhang nag-iimpake si Selene.Of course she is. After everything. Yes, we were married, pero may kanya-kanya kaming kwarto. At meron din kaming “isang kwarto” the room we used as a couple, pero matagal na rin mula noong huli kaming pumasok doon nang sabay.“Huh…” Napahawak ako sa ulo ko habang napapikit. Ang bigat. Ang sikip ng dibdib ko. Para akong sasabog.

Liam’s POV “Mommy… Daddy… wag niyo po akong iwan. Please… come back…”Naririnig ko ang boses ng batang ako, manipis, basag, at puno ng pakiusap. Nakikita ko siya, nakaluhod sa gilid ng bintana habang pinapanood ang dalawang taong paalis, papalayong parang usok na hindi ko mahawakan. Umiiyak siya, nanginginig ang balikat… pero walang lumalapit. Walang nagbabalik.Tinatago niya, ko, sa lahat ang totoong nararamdaman. I’m trying to be strong, pero ang sakit… sobrang sakit na hindi ko masabi kahit kanino.Nag-shift ang paligid.Nasa school

Isabela’s POVNapalundag ako sa sobrang gulat. Grabe ang lakas ng tibok ng puso ko. Shit… anong sasabihin ko? Lumunok muna ako bago dahan-dahang humarap sa kanya.Nang magsalubong ang mga mata namin, para akong mapapaso sa init ng pagtitig niya.“A-ah… ano kasi, ano… aalis na ako. Nagdala lang ako ng tubig,” kinakabahan kong sabi sabay talikod at nagmamadaling binuksan ang pinto.“Wait!” sigaw niya.Parang tumigil ang paligid. Napapikit ako at napakagat sa labi, pilit pinapakalma ang sarili.