All Chapters of หมอในฝัน (หมอภีร์): Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่11 ความรักมักแสดงออกแบบไม่รู้ตัวพ่อของปลายฟ้าต้องนอนพักรักษาดูอาการหลังการผ่าตัดหนึ่งอาทิตย์หญิงสาวดูแลพ่อของเธอตามคำแนะนำของหมออย่างละเอียด บางวันปลายฟ้าก็เดินไปหาภีร์ที่ห้องพักแพทย์เพื่อขอยืมหนังสือวารสารทางการแพทย์เกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วยมะเร็งกระเพาะอาหารหลังการผ่าตัดเพื่อศึกษาไว้เป็นแนวทางเมื่อพ่อของเธอต้องกลับไปรักษาตัวที่บ้านในบางวันหากภีร์อยู่ในช่วงพักเบรกจากการผ่าตัดหรือรอราวด์วอร์ดแล้วนั่งอยู่ในห้องพักแพทย์ส่วนตัวปลายฟ้าก็จะขออนุญาตคุณหมอหนุ่มอยู่นั่งอ่านหนังสือในห้องด้วย ซึ่งภีร์ก็ไม่เคยปฏิเสธสักครั้งบางทีแม้แต่ภีร์เองก็เริ่มชินที่ปลายฟ้าแวะเวียนมาหาบ่อย ๆ จนตอนนี้เมื่อว่างจากเคสต่าง ๆ ภีร์แทบจะไม่ขึ้นไปบนห้องพักส่วนตัวด้านบนเหมือนที่เคยซึ่งก็เริ่มทำให้ภาคย์และเวย์สงสัยในพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปเพื่อนวันนี้หลังจากที่ปลายฟ้าป้อนอาหารและยาให้กับผู้เป็นพ่อเรียบร้อยแล้วก็คิดว่าจะนำหนังสือที่ยืมมาจากหมอภีร์ไปคืนและตั้งใจจะฝากของไปให้ลูกศิษย์ตัวน้อยของเธอด้วย ปลายฟ้าภาวนาให้คุณหมอหนุ่มอยู่ในห้องพักแพทย์เพราะจะได้อยู่คุยถามถึงลูกศิษย์ของเธอด้วย แต่ปลายฟ้าก็ต้องผิดหวังที่เมื่อม

ตอนที่13 ห่วงจนขาดสติหลังจากที่นอนพักอยู่บนเตียงหลายวันหลังจากที่อาการดีขึ้นและแผลก็มีอาการเจ็บน้อยลงปลายฟ้าจึงเดินออกมานั่งสวนหย่อมริมระเบียงคนเดียวช่วงตอนหัวค่ำเพราะอากาศกำลังดี จึงออกมารับลมเย็น ๆ พร้อมชมบรรยากาศของกรุงเทพฯ ยามพระอาทิตย์ตกดิน“ปลายฟ้า ปลายฟ้าคุณอยู่ไหน ปลายฟ้า!!” ภีร์ที่เดินเข้าห้องมาไม่เจอปลายฟ้าก็ร้องโหวกเหวกโวยวายเสียงดังราวกับของสำคัญหายไปวิ่งวนไปมาภายในห้องแต่ก็ไร้วี่แวว ร่างสูงเดินกลับออกไปเพื่อสอบถามพยาบาลประจำวอร์ด“คนไข้ผู้หญิงห้องV1หายไปไหนครับ” น้ำเสียงร้อนรนของคุณหมอหนุ่มพร้อมท่าทางกระวนกระวายทำเอาพยาบาลต้องแปลกใจเพราะไม่เคยเห็นหมอภีร์เป็นแบบนี้มาก่อน“อยู่ในห้องนี่ค่ะ ยังไม่เห็นมีใครเดนออกมานะคะ” คำตอบของพยาบาลทำเอาภีร์หัวเสียมากกว่าเดิม“ถ้าอยู่ในห้องผมจะออกมาถามคุณหรือไงก็เพราะคนไข้ไม่อยู่ในห้องน่ะสิผมจึงถาม” ท่าทางที่พร้อมจะพังทุกอย่างให้พังตรงหน้าของภีร์ตอนนี้ทำให้พยาบาลเริ่มออกอาการกลัวจนไม่กล้าที่จะตอบอะไร“มีอะไรกันไอ้ภีร์” ภาคย์ที่เดินออกมาจากห้องวีไอพีอีกฝั่งของตึกเดินเข้ามาถามเมื่อได้ยินเหมือนคนกำลังโวยวายอะไรสักอย่าง ภีร์เหลือบมองภาคย์แต่ไม

ตอนที่15 เข้าใจผิด“ท่าทางของมึงตอนนี้ลุงแก่อายุ 80ปีที่ไม่เคยมีแฟนยังดูรู้เลยไอ้ภีร์ว่ามึงรักเขา ต่อให้มึงปฏิเสธอีกกี่สิบครั้งหาเหตุผลอีกร้อยเหตุผลมาอ้าง สุดท้ายใจมึงเองที่รู้ดีที่สุด” เวย์พูดขึ้นที่ตลอดหลายวันที่ผ่านมาเห็นสีหน้าท่าทางของเพื่อนเหมือนคนคิดไม่ตกอยู่ตลอดเวลา“ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงรับมีดแทนคนอื่นแบบนี้หรอกถ้าเขาไม่ห่วง และคนที่รู้สึกห่วงกันได้ต้องมีความรู้สึกดี ๆ ให้กันนั่นคือกฎเกณฑ์ของธรรมชาติ” สำหรับคนที่ยังไม่เคยจริงจังในความรักกับใครอย่างภีร์ก็อาจจะยากสักนิดที่จะต้องเป็นฝ่ายวิ่งตามผู้หญิง ภาคย์จึงให้กำลังใจเพื่อนเพราะอย่างน้อยตอนนี้ภีร์ก็เริ่มที่จะรู้ใจตัวเองเมื่อทบทวนความรู้สึกของตัวเองอยู่หลายวันจนมั่นใจว่าชอบหญิงสาวจริง ๆ ภีร์จึงไม่รอช้าวางแผนเดินหน้าจีบเต็มกำลังแผนการที่1 หลอกล่อเหยื่อออกจากถ้ำ “พี่มดผมมีเรื่องให้ช่วยหน่อยครับ” น้ำเสียงที่ดูจริงจังเอ่ยเรียกพยาบาลที่นั่งอยู่หน้าห้อง“ค่ะ หมอภีร์มีอะไรให้พี่ช่วยคะ”“พี่มดช่วยไปพาคนไข้ที่ชื่อปลายฟ้าห้อง V1 มาพบผมหน่อยได้ไหมครับ รบกวนแจ้งคนไข้ว่าจะพาไปเอกซเรย์เพื่อดูว่าข้างในเลือดหยุดไหลหรือย

ตอนที่17 ย้ายแผนกเฉพาะกิจเมื่อภีร์หมดหนทางที่จะรั้งปลายฟ้าไว้อยู่ใกล้ตัว จึงนั่งคิดหาวิธีจะทำอย่างไรเผื่อจะมีข้ออ้างเจอเธอบ่อย ๆ โดยที่ไม่ให้เธอรู้ตัว ภีร์จึงนึกถึงคำพูดของปลายฟ้าที่เคยพูดกับตนเองว่า ฉันคนต้องนอนโรงพยาบาลจนกว่าแผลฉันจะหายสนิทพร้อมกับยิงเลเซอร์ลบรอยแผลเป็นก่อนถึงจะสามารถกลับบ้านได้ เมื่อนึกมาถึงตอนนี้ภีร์รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของคุณหมอหนุ่ม ภีร์ไม่รอช้าที่จะเดินไปหาเวย์ที่แผนกเพื่อจัดการตามแผนที่คิดไว้“มึงยุ่งหรือเปล่าไอ้เวย์กูมีเรื่องให้ช่วย” น้ำเสียงกระด้างทักคนเป็นเพื่อนตั้งแต่ยังเดินมาไม่พ้นประตูห้อง“มึงมีอะไร” เวย์ทำหน้าสงสัยเพราะปกติเวลางานภีร์ไม่ค่อยจะมาหาที่แผนกถ้าหากมีอะไรพวกเขาจะนัดเจอกันที่ห้องพักแพทย์ชั้นบนมากกว่า“ช่วยรับเคสของปลายฟ้าต่อจากกูหน่อย พรุ่งนี้กูจะอนุญาตให้ปลายฟ้าออกจากโรงพยาบาลแล้วไม่รู้จะเอาเหตุผลอะไรมารั้งแล้วว่ะ” สีหน้าที่เหมือนคนสิ้นหวังฉายชัดออกมาจากใบหน้าคมก่อนจะทำท่าเหมือนคิดอะไรบางอย่างอยู่นานจนเวย์ต้องเอ่ยถาม“มึงต้องการให้กูช่วยยังไง”“พรุ่งนี้มึงช่วยไปแสดงตัวกับปลายฟ้า ว่าเป็นหมอศัลยกรรมตกแต่งที่จะรับเคสต่อจากกูหน่อ

ตอนที่19 ทวงคำตอบเช้าวันต่อมาภีร์ก็ทำหน้าที่ไปส่งมินนี่ที่โรงเรียนเช่นเดิมแต่สิ่งที่ผิดแปลกไปจากทุกครั้งคือวันนี้คุณหมอหนุ่มขับรถออกนอกเส้นทาง ภีร์แวะมาหาปลายฟ้าที่โรงเรียนสอนดนตรีก่อน นั่งรอสักพักก็เจอครูสาวเปิดประตูลงจากรถ“ปลายฟ้า” เสียงทุ้มที่เรียกชื่อตนเองทำให้ปลายฟ้าหันไปมองตามเสียงนั้น ร่างสูงของคนที่พึ่งเจอเมื่อวานเย็นกำลังยืนอยู่ไม่ไกลนัก“คุณหมอ มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” ปลายฟ้านิ่วหน้าอย่างสงสัยเพราะวันนี้นักเรียนตัวน้อยไม่ได้มีเรียนจึงแปลกใจว่าภีร์มาที่นี่ทำไม แต่ไม่ทันที่ปลายฟ้าจะได้สงสัยนานคุณหมอหนุ่มก็บอกจุดประสงค์ในการมาครั้งนี้ให้ทราบทันที“ผมมาเอาคำตอบ” ปลายฟ้านิ่งอึ้งใช้ความคิด ว่ามีเรื่องอะไรที่ภีร์ต้องมาเอาคำตอบจากเธอแต่เช้า“คำตอบอะไรเหรอคะ”“คำตอบที่ผมถามคุณเมื่อคืน” เมื่อนึกถึงสิ่งที่ชายหนุ่มบอกปลายฟ้าก็เริ่มที่จะทำตัวไม่ถูกและไม่รู้จะตอบคนตรงหน้าว่ายังไงดี“ฉันไม่แน่ใจค่ะ ว่าจะว่างหรือเปล่าเพราะฉันมีสอนทั้งเสาร์และอาทิตย์คุณหมอก็รู้นี่คะ”“แล้วตอนเย็นล่ะ” คนที่พกความตั้งใจมาเกินร้อยยังคงไม่ยอมถอยและพยายามตื๊อเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ“เอ่อ..”“งั้นเป็นอันว่าตก