ม่านตาของลู่จิ่งชวนสั่นระริกเล็กน้อย ราวกับถูกตบหน้าอย่างรุนแรงในที่สุด เขาก็ได้ตระหนักว่า การตัดสินใจของเขาในตอนนั้น ช่างโง่เขลาเพียงใดส่วนฉัน ไม่ต้องการจะเข้าไปยุ่งกับเรื่องยุ่งเหยิงของพวกเขาอีกฉันมองเขาที่ล้มอยู่บนพื้นแวบหนึ่ง น้ำเสียงราบเรียบ:"รถพยาบาลมาถึงแล้ว"เขานิ่งเงียบไปนาน ในที่สุดก็เอ่ยปากด้วยเสียงแหบแห้ง: "อาหนิง... เราสามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหม?"ฉันได้ฟังแล้วก็หัวเราะเบา ๆกลับไปเป็นเหมือนเดิม?สิ่งที่เขาเคยทำลายด้วยมือตัวเอง ตอนนี้เขายังคงคิดเพ้อฝันที่จะแก้ไขให้กลับคืนมาอย่างนั้นหรือ?น่าเสียดาย กู้หนิงในอดีต ได้ตายไปแล้วบนเตียงผ่าตัดฉันมองเขา สายตาเรียบเฉยและเย็นชา:"ลู่จิ่งชวน เราไม่มีอดีตที่ว่านั้นอีกต่อไปแล้ว""คุณอย่าคิดนะว่า การที่ตอนนี้คุณเสแสร้งทำเป็นเจ็บปวดและสำนึกผิด จะสามารถล้างความผิดของตัวเองได้""คนที่เลือกแต่งงานกับฉันในตอนนั้นคือคุณ คนที่หลอกว่าฉันมีลูกไม่ได้ก็คือคุณ คนที่หันไปโกหกฉันเพื่อกู้หลานก็ยังคงเป็นคุณ""ตอนนี้คุณเพิ่งจะอยากพูดคำว่าขอโทษเหรอ? คุณคิดว่ามันมีประโยชน์เหรอ?""คุณรู้สึกว่าตัวเองเจ็บปวด? คุณไม่รู้สึกว่ามันน่าขำบ้า
続きを読む
