สามี ขอโทษนะคะ의 모든 챕터: 챕터 1 - 챕터 8

หลังจากค่ำคืนที่เป็นเหมือนกิจวัตรจบลง ฉันนอนคว่ำอยู่บนเตียง ร่างกายไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ ด้วยความรู้สึกที่ยังค้างคาในร่างกายสามีหอบหายใจข้างหูเบา ๆ พลางหยิบกระดาษออกมาสองสามแผ่น “คราวหน้า อย่าเสียงดังแบบนั้นอีกนะ”ฉันเข้าใจความหมายของเขา สองสามวันก่อนที่จ้าวหยาง น้องสามีย้ายเข้ามา หลังจากมีผู้ชายที่ยังหนุ่มยังแน่นเพิ่มเข้ามาในบ้านอีกหนึ่งคน ท้ายที่สุดแล้ว ก็ต้องมีความอึดอัดบางอย่างเกิดขึ้น ไม่สามารถทำตามอำเภอใจได้เหมือนเมื่อก่อนแล้วแต่สามีชอบเสียงครางยั่วยวนของฉัน แล้วยังอยากได้ยินอีกด้วย ก็เลยขอให้ฉันช่วยเบาเสียงลงหน่อย“คุณคะ เค้ายังอยาก...”หลังจากหายเหนื่อยแล้ว ฉันก็รู้สึกยังไม่จุใจพอหันไปมอง ก็พบว่าเขาดันใส่กางเกงเรียบร้อยแล้วและกำลังจะไปทำโอทีช่วงนี้สามีงานยุ่งมาก มักนอนที่บริษัทมาตลอด ที่กลับมาครั้งนี้เพราะเป็นช่วงที่ฉันไข่ตก เพื่อเตรียมตัวตั้งท้องก็เท่านั้นฉันมองแผ่นหลังที่เขากำลังเดินจากไป ในใจพลันรู้สึกเศร้าเล็กน้อยผู้ชายคนนี้ ทุกครั้งที่รีบกลับมา ก็เพื่อถอดกางเกง กดฉันลงบนเตียงแล้วทำไปแค่ครั้งเดียว จากนั้นก็เดินจากไปอย่างไม่ไยดี!ไม่สนใจเลยว่าคนอื่นจะพอใจหรือไม่

จ้าวหยางเหรอ!ฉันจ้องมองภาพในจออย่างละเอียด อยากจะดูอีกครั้งว่าผู้หญิงคนนั้นคือใครกันแน่แต่ภาพนั้นสั่นแรงเหลือเกิน โดยเธอเผยให้เห็นแค่ใบหน้าไม่ถึงครึ่ง แถมยังถูกผมบังเกือบทั้งหมด ได้แค่ยืนยันว่าไม่ใช่เพื่อนสนิทแน่นอนในขณะที่ฉันมองไปก็ยิ่งรู้สึกคุ้น ๆ มากขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งรู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นดูคล้ายกับตัวเองอยู่บ้าง วิดีโอก็ได้จบลง“ถ้าเธอทำตัวน่ารักแบบนี้ไปตลอดได้จะดีแค่ไหนกันนะ...”จ้าวหยางปิดคอมพิวเตอร์ หลังจากควักขวดยาเล็ก ๆ สีน้ำตาลออกมาจากลิ้นชักฉันกลัวเขาจะจับได้ จึงรีบกลับไปที่ห้องนอน เปลี่ยนกางเกงใน แล้วนั่งอยู่บนเตียงด้วยความคิดที่ฟุ้งซ่านผู้หญิงในวิดีโอนั้นเป็นใครกันแน่?เมื่อคิดถึงภาพที่เธอถูกจ้าวหยางกดไว้ใต้ร่าง ถูกกระทำจนไม่มีสติ และยังพยายามแอ่นสะโพกรับอย่างสุดกำลัง ความรู้สึกอับอายที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนถาโถมเข้าใส่ทั่วทั้งร่างของฉันแม้แต่หญิงขายบริการตอนรับแขกก็ยังไม่เร่าร้อนขนาดนี้เลย ฉันรำพึงในใจอย่างทนไม่ไหว“พี่สะใภ้ครับ ตื่นหรือยัง?” เสียงตะโกนของจ้าวหยางดังมาจากนอกประตู“ตื่น... ตื่นแล้ว!” ฉันรีบออกจากห้องนอน ก้มหน้าลง ไม่กล้ามองชายร่างสูงที่

เพื่อนสนิทของฉันมีบ้านของตัวเอง ดังนั้นจ้าวหยางจึงอยู่บ้านฉันสามสี่วัน แล้วก็ไปค้างที่บ้านเพื่อนสนิทสามสี่วัน โดยพื้นฐานแล้วเป็นแบบสุ่ม ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเพื่อนสนิท แม้ว่าเมื่อครู่ฉันจะรู้แล้วว่าคืนนี้เพื่อนสนิทกำลังเที่ยวอยู่ที่ผับและไม่มีเวลาสนใจจ้าวหยาง แต่ฉันก็ยังอยากจะลองหยั่งเชิงความรู้สึกของจ้าวหยางที่มีต่อเพื่อนสนิทจ้าวหยางพูดว่า “เธอบอกว่าสองวันนี้เธอไม่มีเวลาเจอผมเลยครับ”มิน่าล่ะทำไมจ้าวหยางถึงอยู่บ้านมาติดกันหลายวันขนาดนี้ เห็นทีเพื่อนสนิทคงอยากเปลี่ยนรสชาติบ้าง...ฉันบอกว่า “ถ้านายรู้สึกว่าพวกนายสองคนไม่เหมาะสมกัน ไม่อยากคบต่อแล้ว นายก็บอกเลิกกับเธอไปเลย เธอจะไม่มาวอแวกับนายหรอก”ความตั้งใจเดิมของฉันคือคิดว่า ไหน ๆ เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ที่วุ่นวายนี้ที่ฉันเป็นคนชักนำก็คงไม่มีผลลัพธ์ที่ดีแล้ว สู้แนะนำให้เลิกกันเสียตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่าแม้ว่าทั้งสองคนจะไม่ใช่คนดีอะไร แต่ยิ่งมีอีกความสัมพันธ์หนึ่งเพิ่มเข้ามาแบบนี้ พอฉันนึกถึงทีไรก็จะรู้สึกรำคาญใจทุกที รู้สึกว่าตอนนั้นตัวเองเป็นคนชักนำเรื่องที่ไม่ดีเข้าไปแล้วทำบาปจ้าวหยางจ้องมองฉันตรง ๆ แล้วพูดว่า “พี่หวังให้ผมเลิกกันใช่

ฉันมองจ้าวหยาง แล้วนึกถึงวิดีโอที่บันทึกเนื้อหาที่น่าอับอายของฉันไว้ในคอมพิวเตอร์ของเขาเขาอัดวิดีโอไว้ไม่ใช่เพื่อใช้เป็นหลักฐาน แต่ก็แค่อยากจะตอบสนองความปรารถนาของตัวเองเท่านั้นฉันบอกว่า “ฉันอยากดู”จ้าวหยางพูดว่า “มีอะไรน่าดูเหรอครับ? ดูไปก็มีแต่จะเพิ่มความเศร้าเปล่า ๆ ใช่ไหมครับ? อีกอย่างพี่ก็ไม่ได้กลับบ้านทั้งคืน ผมเดาว่าต้องมีอะไรติดมือกลับมาแน่ ๆ ไม่ต้องให้ผมให้วิดีโอ พี่ก็มีหลักฐานแล้วใช่ไหมครับ?”ฉันหัวเราะเยาะจ้าวหยางพูดว่า “ถ้าพี่หย่ากับพี่ชายผมแล้ว พี่คิดว่า... ผมเป็นยังไงบ้างครับ?”จ้าวหยางทำสีหน้าประจบประแจง ฉันฝืนความรู้สึกอึดอัด แล้วพูดว่า “เป็นยังไงก็ต้องรอฉันหย่าก่อนแล้วค่อยว่ากัน ฉันจะดูวิดีโอ นายจะให้ดูหรือไม่ให้?”ฉันจงใจพูดให้ดูเหมือนว่าฉันก็มีความสนใจจ้าวหยางอยู่บ้าง และยืนยันที่จะดูวิดีโอที่เขาอัดไว้ในที่สุดจ้าวหยางก็พาฉันไปที่ห้องนอนของเขา เปิดคอมพิวเตอร์ และฉันก็แอบใช้โทรศัพท์มือถือบันทึกขั้นตอนที่เขากรอกรหัสผ่านเพื่อเปิดเครื่องไว้จ้าวหยางอัดวิดีโอไว้ทั้งหมดสามคลิป ซึ่งหมายความว่าสามีพาผู้หญิงคนนั้นมาที่บ้านหลังนี้อย่างน้อยสามครั้ง ฉันอยากจะก๊อปปี้