Lahat ng Kabanata ng I'll follow Apollo [Mpreg]: Kabanata 11 - Kabanata 19

PAUL PART​ความโกรธแค้นของ อพอลโล่ นั้นรุนแรงกว่าแสงอาทิตย์ยามเที่ยงคืนเสียอีก!​ผมปล่อยกระแสแสงอาทิตย์พุ่งเข้าใส่ร่างของ มาร์ค หรือที่แท้จริงคือ เซฟิรัส ที่กำลังอุ้มโยไว้ในอ้อมแขน และลอยหนีออกไปเหนือสวนของคฤหาสน์​มาร์คเบี่ยงตัวหลบกระแสแสงของผมได้อย่างรวดเร็ว พลังของเทพแห่งลมทำให้เขาสามารถเคลื่อนที่ไปมาในอากาศได้อย่างคล่องแคล่วราวกับเป็นส่วนหนึ่งของสายลมนั้น​"แกหยุดไม่ได้หรอก อพอลโล่!" เสียงของมาร์คดังก้องมาจากระยะไกลราวกับเสียงลมกระโชก "แกเป็นแค่แสง... แต่ฉันคือลม! ฉันสามารถพัดพาเขาไปได้ทุกที่ที่ฉันต้องการ!"​ผมไม่สนใจคำเยาะเย้ยของเขา สิ่งเดียวที่ผมเห็นคือร่างที่ไร้สติของ โย ที่อยู่ในอ้อมแขนของศัตรู​ผมพุ่งตัวลงจากระเบียงชั้นสองลงสู่พื้นสวนอย่างรุนแรง พลังที่เกิดจากการลงพื้นทำให้กระถางต้นไม้หินอ่อนแตกกระจาย แต่ผมไม่รู้สึกเจ็บปวดใด ๆ​"ภัทร! จัดการรถที่เร็วที่สุด! ตามฉันไป!" ผมสั่งเลขาภัทรทางหูฟังบลูทูธอย่างเร่งด่วน​ผมวิ่งตามพวกเขาไปที่ประตูใหญ่ของคฤหาสน์ ขณะที่ผมวิ่ง ผมได้รวมรวมพลังงานของผมทั้งหมดไว้ที่มือซ้าย และสร้าง คันธนูแสง ขึ้นมา​ฉันจะไม่พลาดเป้าเป็นครั้งที่สอง!​ผมรู้ว่ากา

PAUL PART​การกลับมายังคฤหาสน์ Ifandis ในครั้งนี้ไม่ใช่เพียงการกลับสู่บ้าน แต่เป็นการกลับสู่ ปราการแห่งความรัก ที่แข็งแกร่งกว่าเดิมหลายเท่า กลิ่นหอมอันแสนคุ้นเคยของดอกไฮยาซินธ์สีม่วงที่อบอวลไปทั่วห้องนอนของผมนั้นไม่ใช่แค่กลิ่น แต่เป็น พลังงานบริสุทธิ์ ที่หล่อเลี้ยงจิตวิญญาณของผม​ผมยืนอยู่กลางห้อง มองดูโยที่กำลังจัดดอกไฮยาซินธ์ช่อสุดท้ายในแจกันด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ผมสวมชุดสูทแคชเมียร์สีเทาเข้มที่เขาบรรจงตัดเย็บให้ รู้สึกถึงความแข็งแกร่งและอบอุ่นที่ชุดเกราะนี้มอบให้​"โย... ชุดสูทนี้... มันเป็นมากกว่าแค่เสื้อผ้า" ผมบอกเขา "ผมรู้สึกเหมือนพลังของผมกลับมาสมบูรณ์อีกครั้ง ตั้งแต่ที่ผมสวมมัน"​โยเงยหน้าขึ้นมามองผม ดวงตาของเขาสะท้อนภาพดอกไฮยาซินธ์สีม่วงอย่างงดงาม "มันคือ เกราะแสง ที่ผมตั้งใจมอบให้คุณครับคุณพอล เพื่อให้คุณไม่ต้องเจ็บปวดอีกต่อไป"​ผมเดินเข้าไปหาเขา โอบมือไปที่เอวของเขา และดึงเขาเข้ามากอดอย่างแผ่วเบา แต่ก็หนักแน่น​"ขอบคุณครับ... ไฮยาซินธ์ ของผม" ผมกระซิบข้างหูเขา "ผมรู้ว่าการหายตัวไปของเจสันไม่ได้หมายถึงการสิ้นสุด... เซฟิรัส จะต้องกลับมา... และเขาจะโกรธแค้นยิ่งก

​YOH PART​ผมถูกยัดเข้าไปในรถตู้สีดำอย่างรุนแรง ความรู้สึกสิ้นหวังถาโถมเข้าใส่เมื่อผมเห็นใบหน้าของ เจสัน หรือ เซฟิรัส ที่เต็มไปด้วยความบ้าคลั่งและโทสะที่ระงับไม่อยู่ เขานั่งอยู่ข้าง ๆ ผมในรถตู้ที่แล่นออกไปอย่างรวดเร็วราวกับจะฉีกอากาศ​"ปล่อยผมไปนะเจสัน! คุณทำอย่างนี้ไม่ได้!" ผมตะโกนใส่เขา พยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่เหลืออยู่​เจสันหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เสียงหัวเราะของเขาแหบแห้งและเต็มไปด้วยความวิปลาส "ไม่ได้เหรอ ไฮยาซินธ์? แกคิดว่าไอ้เทพดวงอาทิตย์ของแกจะทำลายฉันได้ง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ! เขาทำลายฐานของฉัน! แต่ฉันก็ทำลาย สัญลักษณ์ ที่เชื่อมแกไว้กับเขาแล้ว!" เขาชี้ไปที่คอของผมที่ว่างเปล่า​"คุณทำลายแค่จี้!" ผมสวนกลับด้วยความโกรธแค้น "คุณทำลายความรู้สึกของผมที่มีต่อเขาไม่ได้! ผมรักคุณพอล! ผมเลือกที่จะอยู่ภายใต้แสงอาทิตย์ของเขา!"​คำพูดนั้นทำให้ใบหน้าของเจสันบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดและความริษยาที่รุนแรงกว่าการโจมตีทางกายภาพใดๆ "โกหก! แกต้องรักฉัน! แกต้องอยู่กับ ลม! ฉันเป็นคนพาแกออกไปจากแสงอาทิตย์ที่น่าเบื่อของเขาเอง! เขาคือผู้ควบคุม! ส่วนฉันคืออิสรภาพ!"​"คุณไม่ได้พาผมออกไป! คุณพยายามจะฆ่

YOH PART​ชีวิตหลังจากสงครามนั้นไม่ใช่แค่ความสงบสุข แต่มันคือ นิรันดร์ ผมไม่จำเป็นต้องกังวลว่าแสงอาทิตย์จะร้อนแรงเกินไป หรือสายลมจะพัดพาความสุขไปจากผมอีกแล้ว เซฟิรัส ได้ถูกส่งกลับไปยังมิติที่ว่างเปล่า และโลกทั้งใบของผมก็ถูกโอบอุ้มไว้ด้วยความรักที่ไม่เปลี่ยนแปลงของ พอล พีธรธนัส​ช่วงเวลาที่รอคอยงานวิวาห์เป็นเหมือนช่วงฤดูใบไม้ผลิที่ยาวนานและเต็มไปด้วยความปิติยินดี เราไม่ได้รีบร้อน แต่ใช้เวลาทุกนาทีในการทำความเข้าใจซึ่งกันและกันอย่างลึกซึ้งในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง และในฐานะเทพเจ้าที่ค้นพบความรักที่แท้จริง​ผมยังคงทำงานเป็นดีไซเนอร์และสถาปนิกอย่างเต็มตัว ควบคุมการออกแบบ ศูนย์วิจัยพลังงานแสงอาทิตย์ไฮยาซินธ์ อย่างใกล้ชิด ซึ่งคุณพอลก็ให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่ การทำงานเคียงข้างเขาทุกวันทำให้ผมรู้สึกถึงความมั่นคงที่ไม่มีอะไรมาสั่นคลอนได้​งานวิวาห์ของเราไม่ได้ยิ่งใหญ่โอ่อ่าตามแบบฉบับมหาเศรษฐี แต่ถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายและเป็นส่วนตัวในคฤหาสน์ Ifandis ที่ถูกประดับประดาด้วยดอกไฮยาซินธ์สีม่วงจำนวนมหาศาล ซึ่งคราวนี้เป็นดอกไม้ที่ถูกปลูกในสวนของคฤหาสน์เอง ภายใต้การดูแลอย่างเข้มงวดของทีมงานพิเศษ เพื่อให้

PAUL PARTสามปีผ่านไปนับตั้งแต่การต่อสู้ครั้งสุดท้ายบน เกาะโซลาริส (Solaris Island) และการแต่งงานของเรา โลกทั้งใบของผมเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง ผมไม่ได้เป็นแค่ อพอลโล่ หรือ พอล พีธรธนัส มหาเศรษฐีผู้ทรงอิทธิพลอีกต่อไป แต่ผมได้เป็น สามี และที่สำคัญที่สุด... พ่อ ของลูกชายที่สมบูรณ์แบบของเราศูนย์วิจัยพลังงานแสงอาทิตย์ไฮยาซินธ์ ได้เสร็จสมบูรณ์แล้ว อาคารทรงพิณขนาดมหึมาที่ถูกสร้างขึ้นจากกระจกและเหล็กกล้าสีทองตั้งตระหง่านอยู่กลางเกาะ มันไม่ใช่แค่สถาปัตยกรรมที่สวยงามที่สุดในโลกเท่านั้น แต่ยังเป็น สัญลักษณ์แห่งชัยชนะของความรัก ที่ดึงดูดผู้คนจากทั่วโลกให้มาศึกษาเรื่องพลังงานทางเลือกและสถาปัตยกรรมแห่งอนาคต เกาะทั้งเกาะถูกปกคลุมไปด้วยพลังงานที่สะอาดและอบอุ่น และดอกไฮยาซินธ์ที่โยปลูกไว้ก็เติบโตอย่างงดงามผมยืนอยู่ที่หน้าต่างในห้องนอนของผมที่คฤหาสน์ Ifandis ในยามบ่ายที่อบอุ่นของฤดูใบไม้ผลิ มองดูสวนที่เต็มไปด้วยดอกไฮยาซินธ์ที่กำลังเบ่งบานอย่างสวยงาม ผมไม่ได้สวมชุดสูท แต่สวมเสื้อผ้าลำลองที่ยังคงดูเนี้ยบตามสไตล์ของผม มือของผมกำลังอุ้ม ลูกชาย ของเราไว้ในอ้อมแขน"ดูสิครับ ไฮยาซินธ์น้อย" ผมกระซิบกับลูกช