Lahat ng Kabanata ng I'll follow Apollo [Mpreg]: Kabanata 1 - Kabanata 10

PAUL PARTหลังจากที่ผมได้เจอกับโยแบบจริงจัง ก็ยิ่งทำให้ผมมั่นใจว่าเขาคือคนที่ผมรอมาทั้งชีวิตคือผู้ชายคนนั้นที่ผมฝันถึงมาตั้งแต่เด็ก ใครๆก็ว่าว่าผมไม่ปกติอาจมีเรื่องทางจิตใจอะไรสักอย่างที่ทำให้ผมฝันถึงผู้ชายคนหนึ่งที่ทำให้ต้องเสียน้ำตาทุกครั้งที่นึกถึงเขา ยิ่งเจอกับโยยิ่งทำให้ความฝันชัดเจนขึ้นและยิ่งชัดเจนขึ้นเท่าไหร่ยิ่งทำผมรู็สึกว่าจะต้องเสียโยไปเร็วเท่านั้น"พอลนายคิดอะไรอยู่ดูเหม่อเชียว" เสียงของแพตทริกน้องชายของผมกล่าวหลังจากเดินเข้ามา"ก็ไม่มีอะไรแค่คิดเรื่องของคนคนหนึ่งอยู่" น้ำเสียงตอบกลับนุ่มสบาย"คิดเรื่องคนในฝันอีกแล้วหรอ ฉันว่านายลองไปหาหมออีกรอบเถอะ" แพตทริกพูดอย่างเป็นห่วง"แพตทริกฉันไม่ได้เป็นอะไรและฉันก็เจอคนคนนั้นแล้ว" ผมตอบกลับอย่างใจเย็น"อ่อ.......เจอแล้วเป็นไง ปลดล็อกตัวเองได้มั้ย" แพตทริกตอบกลับอย่างยียวน"ก็ดี แต่กลัวเสียเขาไปอย่างในฝัน" น้ำเสียงเศร้าตอบกลับ"ทำเป็นกลัวไปได้อำนาจก็อยู่ในมือ นายช่วยหยุดแพนิคสักที" แพตทริกตอบกลับด้วยน้ำเสียงมีน้ำโหเล็กน้อย"ฉันก็แค่กลัว"ผมตอบกลับเสียงเบา "เฮ้อ! งั้นก็แล้วแต่นายเถอะฉันไปก่อนแล้วกัน ยิมรออยู่"หลังจากพูดจบแพตทริกก็เ

YOH PART​บรรยากาศในคาเฟ่ตึงเครียดขึ้นมาทันที การเผชิญหน้าของสองขั้วอำนาจ ที่ต่างก็ต้องการตัวผมอยู่ตรงหน้า ผมไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่รู้ว่าตัวเองกำลังตกอยู่ตรงกลางของพายุที่น่ากลัว...​คุณพอล... มาได้อย่างไร? และทำไมเขาถึงพูดจาแบบนั้นกับคุณเจสัน?​"คุณพอล" คุณเจสันหัวเราะเสียงต่ำราวกับกำลังขบขัน "ช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่เหลือเชื่อจริง ๆ ที่คุณปรากฏตัวในเวลาที่เหมาะสมพอดี หรือว่า... คุณตามคุณนันทยศมา?"​ดวงตาของคุณพอลไม่ไหวติง แต่สายตาของเขานั้นคมกริบราวกับใบมีด "ผมมีธุระแถวนี้พอดี และผมก็บังเอิญเห็น 'ลูกค้า' รายหนึ่งของร้าน Appealing กำลังรบกวนเวลาส่วนตัวของดีไซเนอร์ของผม" เขาเน้นคำว่า 'รบกวน' อย่างจงใจ​คุณเจสันแค่นหัวเราะ "คุณนี่ช่างหวงคนเก่งจริง ๆ นะครับคุณพอล แต่ผมจำได้ว่าคุณนันทยศไม่ได้เป็นสมบัติส่วนตัวของใครนี่นา" เขาหันมามองผมด้วยสายตาที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนถูกเปลื้องผ้าด้วยสายตา "ผมสนใจใน 'งานฝีมือ' ของคุณนันทยศมาก และผมก็พร้อมที่จะให้ราคาที่สูงกว่าใคร ๆ ถ้าหากว่าเขาจะมา 'ออกแบบ' ให้ผมเป็นการส่วนตัว"​ผมรู้สึกโกรธจนหน้าชา การที่คุณเจสันใช้คำพูดคลุมเครือที่สื่อถึงเรื่องอื่นท

YOH PART​ผมกลับมาถึงห้องเสื้อ Appealing พร้อมกับหัวใจที่เต้นรัวเหมือนกำลังวิ่งแข่งมาราธอน ข้อมูลที่ได้รับจากคุณพอลมันถาโถมเข้ามาในหัวจนผมแทบรับไม่ไหว พี่ยี่หวากับยิมรีบเข้ามาหาผมด้วยสีหน้ากระวนกระวายทันที​"โย! คุยกันรู้เรื่องไหม! เกิดอะไรขึ้นที่สวนสาธารณะ!" พี่ยี่หวาถามอย่างรวดเร็ว​"พี่โยเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ดูเหมือนไม่สบายเลย" ยิมจับแขนผม​"พี่ไม่เป็นไร... แต่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว" ผมพยายามรวบรวมสติ "คุณพอล... เขาเล่าเรื่องในฝันของพี่ให้ฟังทั้งหมดแล้ว"​เมื่อผมตัดสินใจเล่าทุกอย่างออกไป ทั้งเรื่องเทพเจ้ากรีก อพอลโล่ ไฮยาซินธ์ เซฟิรัส และการกลับชาติมาเกิดของพวกเรา รวมถึงความเชื่อของเขาที่ว่าคุณเจสันคือร่างที่ถูกครอบงำด้วยความริษยาของเซฟิรัส... พี่ยี่หวากับยิมก็เงียบกริบไปทันที​พี่ยี่หวาเป็นคนแรกที่ทำลายความเงียบ "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ยโย! แกเอาจริงเหรอ? นี่มันตำนานปรัมปรานะ!"​"แต่พี่หวา... รายละเอียดทุกอย่างในฝันของผม... เขาพูดได้หมดเลย ไม่มีใครเคยรู้เรื่องนี้" ผมพยายามอธิบาย "และความรู้สึกของเขา... มันเป็นความรักและความเจ็บปวดที่ผมรู้สึกในฝันเหมือนกัน"​ยิมมองผมอย่างพิจา

YOH PART​ผมตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ประหลาด... อบอุ่น แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างบานใหญ่ของห้องพัก ทำให้ห้องทั้งห้องสว่างไสวไปด้วยสีทอง ผมรู้สึกเหมือนกำลังนอนอาบแดดอยู่ในทุ่งหญ้าที่คุ้นเคยในความฝัน​แสงอาทิตย์ของอพอลโล่ ความคิดนั้นผุดขึ้นมาในหัวทันที มันคือการเริ่มต้นวันใหม่ในกรงทองแห่ง Ifandis​ผมพลิกตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงนุ่ม ๆ แล้วมองไปรอบ ๆ ห้อง ทุกอย่างเป็นความหรูหราที่ผมไม่เคยเป็นเจ้าของ แต่ตอนนี้มันคือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับผม​หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ ผมก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า ที่ตอนนี้มีชุดเสื้อผ้าของผมแขวนอยู่บางส่วน และมีชุดใหม่ ๆ ที่เหมาะสมกับชีวิตในคฤหาสน์ถูกจัดเตรียมไว้ให้ ผมเลือกเสื้อเชิ้ตสีอ่อนตัวหนึ่ง และกางเกงขายาวที่ดูสบายตา​ขณะที่ผมกำลังจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ผมก็สังเกตเห็นกล่องกำมะหยี่สีดำใบเล็ก ๆ วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง​ผมหยิบมันขึ้นมาเปิดดู ข้างในเป็นสร้อยคอทองคำขาวเส้นเรียบง่าย ที่มีจี้เป็นรูป ดอกไฮยาซินธ์สีม่วง ที่ทำจากอัญมณีเล็ก ๆ ที่ส่องประกายระยิบระยับ​มีการ์ดใบเล็ก ๆ เขียนด้วยลายมือที่สวยงามบรรจงวางอยู่ข้าง ๆ:​“ของขวัญต้อนรับกลับบ้านค