Semua Bab Second Chance With Her Billionaire Husband (SPG): Bab 31 - Bab 40

Madaling mag-imbita ng diyosa, pero mahirap na mahirap na paalisin siya. Gusto nang maiyak ni Julian. Isang hakbang na lang at luluhod na siya sa harap nito.Nakatitig lang si Julian sa harap ng babaeng nakaupo sa tapat niya. Ang presensiya nito ay sapat para mapatigil ang sinumang lumapit—matikas, elegante, at malamig ang mga mata, parang hindi sanay na pinagtatalunan. Sa loob ng opisina niyang laging puno ng ingay, ngayon ay tila may biglang bumagsak na katahimikan. Nilunok niya ang kaba habang pilit na ngumingiti.“Ma’am… madam Natalie, paano naman kita gagawing assistant ko? Ikaw ang pinakamagalang at pinakakilalang ginang Vergara sa buong Maynila!”Tahimik lang si Natalie, tiningnan siya nang diretso, saka marahang nagsalita. “Napirmahan ko na ang kontrata.”Napalunok si Julian, halatang nag-aalangan. Hindi siya sanay makipagtalo sa ganitong babae—lalo na sa babaeng may ganoong klaseng tindig. Agad siyang napasubsob sa mesa, halos magmakaawa.“Mag-resign ka na lang! Babayaran ko n

Sa opisina ng CEO.Pagbalik ni Julian, nadatnan niya si Natalie na abalang nagtitimpla ng tsaa para sa kanya. Isa iyon sa mga karaniwang gawain ng isang sekretarya, ngunit malinaw na hindi pa kailanman naglingkod ng ganitong paraan si Ginang Vergara.Dalawang-katlo ng tsarera ang napuno ng mga dahon ng tsaa, kaya’t nang tikman ni Julian ang unang tasa, halos maluha siya sa sobrang kapaitan. Pero siyempre, hindi siya naglakas-loob na huwag inumin ito.Nang akmang bubuhusan na naman siya ni Natalie ng isa pang tasa, agad siyang napasigaw, “Ako na, ako na!” at mabilis pang inalok ang upuan ng CEO.“Diyos ko, Secretary Natalie, ako na ang gagawa,” sabi niya habang halos mabali ang tuhod sa pagmamadali.Kumuha siya ng bagong tsarera, nagpakulo ng sariwang tubig, at siya na mismo ang nagbuhos ng tsaa para kay Natalie. Sa sobrang kaba, muntik na niyang masambit ang salitang “ninuno” sa halip na “ma’am.”“Ah, Secretary Natalie, gusto niyo ba ng makakain? Sabihin niyo lang, kukunin ko agad,” a

Pagkarinig noon, binitiwan ni Natalie ang manggas ng kanyang damit na hawak-hawak. Akala niya, nag-aalala ito para sa kanya, ngunit sa totoo lang, ang iniisip lamang pala nito ay ang mga papeles na kailangang ayusin kapag siya’y namatay.Bahagyang nagdilim ang mga mata ni Theodore, at sa likod ng malamig nitong tingin, may sumilip na kirot. Hindi iyon talaga ang gusto niyang sabihin, ngunit alam niyang iyon lamang ang paraan upang tanggapin ni Natalie ang tulong niya. Dahil minsan na siyang sinabihan ng babae na ang lahat ng tinatawag niyang "pag-aalala" ay isa lamang nakakadiring ilusyon, isang uri ng pagmamalasakit na hindi kailanman totoo.Tahimik na naupo si Natalie sa tabi niya. Ilang saglit pa, kalahati ng suot nitong coat ay ipinantakip niya sa balikat ng lalaki. Napalingon si Theodore, at agad niyang nasulyapan ang mga mata ni Natalie—malinaw, ngunit tila may nakatagong lungkot doon. Sandaling nagtaka siya. Imahinasyon lang ba iyon, o talagang nakita niya ang bakas ng dalamhat

Nakatitig si Dominic kay Trixie na nakasuot ng maskarang hugis baboy. Bahagya siyang napakunot-noo.“At ito naman ay…?” tanong niya na puno ng pagtataka.Agad namang lumapit si Trixie, halos kumikislap ang mga mata sa sobrang paghanga. “Magandang araw po! Ako po ang assistant ni Ms. Flores!” masiglang pagpapakilala niya.Bago sila umalis, ilang ulit siyang pinaalalahanan ni Ms. Flores na magpakabait at huwag makisawsaw sa usapan.Simula nang malaman ni Trixie na si Natalie pala ang Ms. Flores—ang misteryosong negosyanteng hinahangaan sa buong industriya—para na niyang gustong sambahin ang babae. Para sa kanya, si Ms. Flores ay hindi lamang isang tao kundi isang alamat, isang diyosa ng negosyo na ginagabayan ng tadhana.Ngunit si Dominic, na kilala sa pagiging mayabang, ay tumingin sa kanya na may lantad na paghamak.Isa lang na assistant. Hindi man lang niya pinag-aksayahan ng kamay para kamayan.“Ms. Flores,” wika ni Dominic na biglang nagbago ang tono, “yung stock na pinasabi mong b

Vergara Residence, ikalawang palapag — silid ng mag-asawa.Tahimik ang buong palasyo maliban sa mahinang tik-tak ng orasan. Sa malawak na silid, tanging ang ilaw mula sa lampshade sa tabi ng kama ang nagbibigay ng mainit na liwanag. Doon, sa malambot na kama, nakahiga si Theodore Vergara — tila mahimbing na natutulog, ngunit agad na napansin ni Natalie na hindi ito pangkaraniwang tulog.Sa gilid ng kama, nakatayo sina Nathan at Lia, parehong tila pagod at balisa. Si Lia, na may bahagyang pamumula sa mga mata, ay mahigpit na hawak ang kumot ng ama.Dahan-dahang lumapit si Natalie at inilapat ang palad sa noo ni Theodore. Napasinghap siya. Mainit. Sobrang init.“May lagnat siya,” mahina niyang sabi, halos bulong. “Nasaan ang pribadong doktor ng pamilya Vergara?”Alam ni Natalie na ang pamilya ni Theodore ay may sariling medikal na team — mga piling doktor na nakatalaga lamang sa kanila. Kaya’t para sa isang simpleng lagnat na hindi man lang naasikaso, malinaw na may kakaibang nangyayari