All Chapters of ยั่วรักคุณหมอคีตะ: Chapter 81 - Chapter 90

ยั่วรักคุณหมอกฤษณะ บทที่ 81"ไอ้ใหญ่" ภูตะวันรีบเปิดประตูลงจากรถเมื่อเห็นว่ารถคันที่มาถึงก่อนเป็นรถของใครเปรมวดีก็รีบตามลงไปเช่นกัน"มึงมาที่นี่ทำไมวะ"พันฤทธิ์ที่กำลังจะเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้นหันกลับมองมาดูว่าเสียงใครเห่า แต่พอเห็นแล้วว่าเป็นเสียงของใครเขาก็ไม่สนใจยังคงจะเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่นั้นอยู่บ้านหลังนี้ถูกปลูกสร้างในเนื้อที่หลายไร่ เรียกว่าบ้านก็คงยังไงๆอยู่ต้องเรียกคฤหาสน์"กูถามว่ามึงจะไปไหน" ภูตะวันรีบเดินเข้าไปขวางหน้าไว้ แต่คนของพ่อเลี้ยงพันฤทธิ์ก็รีบเข้ามาเช่นกัน"กูแค่จะมาตามหาเพื่อน และกูคิดว่าเพื่อนของกูคงอยู่ในนี้""ที่นี่ไม่มีเพื่อนของมึงทั้งนั้น พาเจ้านายมึงออกไปจากที่นี่ซะ" ภูตะวันหันไปสั่งลูกน้องของพันฤทธิ์"ได้ข่าวว่าเพิ่งออกจากโรงพยาบาลไม่ใช่เหรอยังทำเก่ง""คนแบบกูไม่ตายง่ายๆ หรอก"ขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่เปรมวดีไม่รอแล้ว..รีบเข้าไปในบ้านหลังนั้นก่อน เธอไม่แปลกใจหรอกที่พ่อมีบ้านหลังใหญ่โตขนาดนี้ พ่อขึ้นชื่อว่าเป็นมหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ของจังหวัดนี้เลยตอนนี้ไม่รู้ว่าจะเป็นห่วงใครก่อนดี ถ้าพ่อเป็นคนจับคุณหมอมาจริง ถึงแม้ว่าจะร่ำรวยแค่ไหนก็คงไม่พ้นคดีค

ยั่วรักคุณหมอกฤษณะ บทที่ 83สายๆ ของวันต่อมา.. ทีแรกว่าจะตื่นแต่เช้า แต่เมื่อคืนนี้แทบไม่ได้นอนเพราะเขาไม่ได้จบแค่ครั้งเดียวที่ทั้งสองตื่นขึ้นมาเพราะมีคนเคาะประตูเสียงดัง คนเคาะไม่ได้อยู่นอกห้องหรอก เพราะเคาะจากด้านในเพื่อปลุกให้คนที่หลับอยู่บนเตียงรู้สึกตัว"คุณพ่อ?" เปรมวดีรีบตรวจสอบความเรียบร้อยของร่างกาย โชคดีก่อนที่จะหลับไป เขาจัดแจงใส่เสื้อผ้าให้กับเธอให้เรียบร้อย"ไม่เคยที่จะฟังพ่อเลย""ถ้าพ่อจะให้เราสองคนแยกกันฆ่าวดีให้ตายดีกว่า""เราเป็นผู้หญิงนะวดี พ่อยังไม่เห็นว่าผู้ชายออกตัวอะไรเลย แม้กระทั่ง...." สายตาคนเป็นพ่อมองไปรอบๆ ห้อง เพราะถ้าลูกสาวไม่ปีนเข้ามาก็คงไม่ได้นอนอยู่ห้องผู้ชาย"คุณหมอไม่ต้องทำอะไรหรอกค่ะ วดีจะเป็นคนทำเองทั้งหมด" เธอพูดเพื่อปกป้องไม่ให้พ่อว่าให้เขา"คงให้อยู่บ้านเดียวกันไม่ได้แล้วมั้ง ระหว่างนี้พ่อจะให้แยกบ้าน""ไม่ค่ะ" เปรมวดีโผเข้าไปในอ้อมกอดของกฤษณะ และเขาก็กอดเธอไว้ต่อหน้าพ่อของเธอ"ไอ้หมอคนนี้นอกจากหล่อแล้วมันมีอะไรดี""ดีสิคะ พ่อรู้ไหมที่วดียังมีชีวิตอยู่ทุกวันนี้ เพราะคนที่พ่อกำลังดูถูกนี่แหละ""?" กฤษณะและปุรเชษฐ์แปลกใจกับคำพูดประโยคเมื่อสักครู่

ยั่วรักคุณหมอกฤษณะ บทที่ 85 //18+รู้ว่าหมอโอห์มอยู่ที่ไหนกฤษณะก็รีบขึ้นลิฟต์ไปหาที่ห้องทำงานชั้นบน โดยมีเปรมวดีตามขึ้นไปด้วยเพราะมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับคนทั้งสองก๊อก ก๊อก แกร็ก แอดดด พอเคาะส่งสัญญาณกฤษณะก็เปิดประตูเข้ามาโดยไม่รอให้คนที่อยู่ด้านในอนุญาตก่อนเลย"อ้าว..ว่าไงครับ""ผมอยากจะมาถามเรื่องผลตรวจครรภ์" ที่ไม่ถามตอนนั่งรถมาด้วยกันเพราะตอนนั้นมีภูตะวันด้วย กฤษณะไม่รู้ว่าภูตะวันรู้เรื่องนี้มากน้อยแค่ไหนก็เลยยังไม่ถาม"เรื่องนั้นเองเหรอครับ" จริงๆ หมอโอห์มก็พอจะรู้ พรวดพราดเข้ามาแบบนี้มีเรื่องเดียวเท่านั้นแหละ "ก็เจ้าภูน่ะสิบอกว่าคุณทั้งสองกำลังต้องการความช่วยเหลือ""เจ้าภู?" ประโยคที่หมอโอห์มเรียกชื่อของพ่อเลี้ยงภูตะวันทำให้ทั้งสองแปลกใจมาก"เราสองคนรู้จักกัน ตั้งแต่เรียนประถมแล้วล่ะครับ""อะไรนะคะ?""ภูตะวันมันไม่รู้ว่าผมเป็นหมอที่นี่ ก็มาเจอกันอีกทีตอนที่เข้ามารักษาตัว""อ้อหรือคะ""เรามาเข้าเรื่องนี้กันดีกว่า เป็นเรื่องจริงไหม""จริงหรือไม่จริงผมไม่รู้หรอกครับ คุณหมอก็รู้ว่าเรามีวิธีทำให้อุปกรณ์ชิ้นนั้นขึ้น 2 ขีด ถ้าคุณหมอกฤษอยากรู้ก็คงต้องตรวจใหม่หรือไม่ก็ตรวจเลือดไปเลย" เพร

ยั่วรักคุณหมอกฤษณะ บทที่ 87"อะไรนะ คุณคือเด็กผู้หญิงคนนั้นจริงเหรอ" จะต้องตกใจตรงไหนก่อนดี ทีแรกคิดว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นเด็กเร่ร่อน เพราะตอนช่วยชีวิตเธอขึ้นมารวมถึงปฐมพยาบาลเบื้องต้น จนพาเธอไปส่งโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ พอดีขึ้นเขาจะพาไปส่งบ้าน แต่เธอกลับบอกว่าไม่มีบ้าน และทั้งสองก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย จนเขาแทบจะลืมเรื่องนั้นไปแล้ว"ใช่ค่ะ เด็กผู้หญิงคนนั้นก็คือวดีเอง" ตอนนั้นเธอยังเด็กมาก จำได้ว่าเพิ่งจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 กำลังจะต่อมัธยมปีที่ 1 และเป็นช่วงเดียวกับที่พ่อกับแม่แยกทางกันใหม่ๆ หันไปทางไหนก็ดูเคว้งคว้างไปหมด จนคิดว่าจากไปก็คงจะดีกว่าแต่ตอนที่กระโดดลงไปแล้วหายใจไม่ออก มันก็ทำให้เธอคิดอะไรได้หลายๆ อย่าง ว่าทำไมเธอถึงต้องคิดสั้นเพราะคนสองคนหมดรักกันด้วย ถ้าพวกท่านยังรักกันมีหรือที่เรื่องแค่นั้นจะทำให้หย่าร้างกันได้ หญิงสาวพยายามดิ้นสุดแรงที่มีอยู่แต่ขาเริ่มเป็นตะคริว จนตอนที่คิดว่าคงไม่รอดแน่ก็ได้มีแสงสว่างจากร่างของผู้ชายคนหนึ่งว่ายน้ำเข้ามาช่วยจำได้ว่าเขาก็เกือบไม่รอด เพราะเธอเริ่มหมดแรงดึงร่างของเขาลงน้ำด้วย แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย ทั้งๆ ที่มีโอกาสที่จะปล่อยให้เธอจมลงไปคนเ

ยั่วรักคุณหมอกฤษณะ บทที่ 89"นี่มันอะไรกัน" เปรมวดีจำได้ว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างรถก็คือลูกน้องของพ่อ"ท่านให้พวกผมเอารถมาให้คุณหนูไว้ใช้ครับ""พวกฉันมีรถใช้อยู่เอากลับไป" กลัวว่าคุณหมอจะคิดว่าทางครอบครัวของเธออวดร่ำอวดรวย"คุณหนูคงต้องคุยกับท่านเองแล้วล่ะครับ หมดหน้าที่ของพวกผมแล้ว กุญแจรถอยู่ในรถนะครับ""เดี๋ยวก่อนสิ" พอเรียกคนของพ่อไม่หันกลับมา เธอก็เลยหันไปหาเขา "คุณหมอคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ""ผมจะว่าอะไรให้ท่านได้ล่ะครับ นั่นพ่อคุณนะท่านคงอยากให้ลูกสาว""คุณหมอไม่โกรธจริงนะคะ""ไม่โกรธหรอก แต่วันนี้ผมคงต้องขอติดรถคุณไปโรงพยาบาลด้วย" เขาก็คิดอยู่ว่าจะโทรให้เพื่อนมารับดีไหม เพราะไม่อยากพาเธอไปโหนรถเมล์"ถ้างั้นเราเก็บรถไว้ใช้แค่คันเดียวก็พอนะคะ""แล้วแต่คุณเถอะ ก็ท่านมอบให้คุณนี่""ขอบคุณคุณหมอมากนะคะที่เข้าใจ เอาเป็นว่าวันนี้วดีจะขับรถเอง..โอ๊ย" ขณะที่ก้าวเท้าเธอก็รู้สึกเจ็บหน่วงที่ท้องอีก แปลกจังเธอไม่เจ็บท้องแบบนี้มานานแล้ว เพราะตั้งแต่เรียนหมอมาเธอก็มีวิธีรักษาตัวเองเรื่องเจ็บท้องประจำเดือน"เดี๋ยวผมขับเอง" กฤษณะเดินอ้อมไปเปิดประตูให้เธอได้ขึ้นนั่ง แล้วเขาก็กลับมาประจำที่คนขับ[โรง