All Chapters of ร้อนรักเมียร้าย (NC 20++): Chapter 21 - Chapter 30

“เดินดี ๆ สิครับขวัญ... พี่จะอุ้มก็ไม่ยอม ถ้าล้มไปนี่พี่ไม่รับผิดชอบนะ”เขาพูดติดขำ แต่ในน้ำเสียงมีความอ่อนโยนแฝงอยู่“เดินได้ขวัญไม่ได้เมาสักหน่อย...”ขวัญตอบเสียงอู้อี้“แต่ทำไมโลกมันหมุนไปหมดเลยเนี่ย”เตชทัตหัวเราะเบา ๆ พาเธอขึ้นลิฟต์จนถึงชั้นบนสุดของโรงแรม เสียงรองเท้าส้นสูงของขวัญกระทบพื้นพรมเบา ๆ จังหวะขาด ๆ เหมือนหัวใจเธอในตอนนี้เมื่อถึงห้อง เตชทัตเปิดประตูให้ ขวัญเดินเข้าไปช้า ๆ แล้วทรุดนั่งลงบนโซฟา ก่อนที่เธอจะเริ่มฟูมฟายออกมา "ฮือ...ฮือ...."“พี่เต...ขวัญมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ เขาถึงได้ทิ้งขวัญไป”เสียงเธอสั่นพร่า ร้องไห้โฮอีกครั้งเตชทัตเดินเข้ามาช้า ๆ ก่อนจะนั่งลงตรงหน้าเธอในระดับสายตา เขาเอื้อมมือไปจับมือเธอเบา ๆ“ไม่เลย...ขวัญไม่ได้แย่หรอก คนที่ทิ้งขวัญไปเพราะเขาชั่วต่างหาก”เขาพูดช้า ๆ น้ำเสียงอบอุ่น“ชีวิตคนเราไม่มีอะไรสมหวังทุกอย่างดั่งใจเราคิดหรอกนะ...เขาไม่ได้ทิ้งขวัญ ขวัญต่างหากทิ้งเขา เพราะฉะนั้นคนที่ไร้ค่าคือเขา”เธอเงยหน้าขึ้น ดวงตาแดงช้ำ“แต่ขวัญไม่เหลืออะไรแล้ว พี่รู้ไหม...เขาเป็นคนแรกที่ขวัญเชื่อใจ”“พี่เข้าใจ ...แต่ขวัญมีคนที่รักขวัญอีกมาก เขาไม่ดีก็ตัดออ

บ้านส่วนตัวคีรติ...“พี่คีย์ คืนนี้ณิชาขอกลับบ้านนะคะ ไว้วันจันทร์ค่อยกลับมาทำงาน”เสียงหวานเอ่ยขึ้นขณะเธอกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์ข้าง ๆเขาคีรติที่นั่งพิงโซฟาหันมามองทันที “ใช่ค่ะ” เธอตอบพร้อมยิ้มหวาน “หรือว่าต้องรอให้พี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้งละคะ”"หรือว่าต้องรอให้พี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้งละคะ”“หรือว่าต้องรอให้พี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้งละค่ะ”“หรือว่าต้องรอให้พี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้งละค่ะ”“หรือว่าต้องรอให้พี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้งล่ะค่ะ”“หรือว่าต้องรอให้พี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้งล่ะค่ะ”“หรือว่าต้องรอให้พี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้งล่ะค่ะ”“หรือว่าต้องรอให้พี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้งล่ะค่ะ”“หรือว่าต้องรอให้พี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้งล่ะค่ะ”“หรือว่าต้องรอให้พี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้งละค่ะ”“หรือว่าต้องรอให้พี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้งละค่ะ”“หรือว่าต้องรอให้พี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้งละค่ะ”“หรือว่าต้องรอให้พี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้งละค่ะ”“หรือว่าต้องรอให้พี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้งละค่ะ”“หรือว่าต้องรอให้พี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้งละค่ะ”“หรือว่าต้องรอใ

เสียงโทรศัพท์ของเตชทัตดังขึ้นกลางโต๊ะอาหารบรรยากาศอบอุ่น แสงไฟสีทองอ่อนส่องกระทบแก้วไวน์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ เสียงแจ้งเตือนสั่นเบา ๆ ทำให้เขาเหลือบตามองหน้าจอ แล้วถอนหายใจพร้อมรอยยิ้มอ่อน ๆ เมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏ “คุณแม่”“สวัสดีครับคุณแม่ วันนี้คอลมาเลยเหรอครับ” เขารับสายด้วยน้ำเสียงเรียบแต่แฝงความเกรงใจ“ไม่ต้องมาทำเสียงดีเลยนะเตชทัต! บ้านช่องไม่กลับ เที่ยวเตร่ไปถึงไหนแล้วเจ้าลูกชาย! รู้ไหมว่าวันนี้แม่ไปเจอใครมา หึ?”เสียงของคุณแม่ดังลอดปลายสายด้วยโทนคุ้นเคย ทั้งบ่น ทั้งรัก ทั้งห่วง“แม่ครับ เจอหน้ายังไม่ทันพูดดีเลย บ่นมาก่อนอีกแล้วนะครับ”เตชทัตพูดยิ้ม ๆ พลางเหลือบตามองหญิงสาวตรงหน้า“จะไม่ให้บ่นได้ยังไง! วันนี้แม่ไปเจอลุงดำรงมา เขาอวดใหญ่เลยนะ ว่าคีรติลูกชายเขามีคู่หมั้นแล้ว กำลังจะแต่งงานกันเร็ว ๆ นี้ แม่ก็เลยคิดสิ... แล้วบ้านเราล่ะ จะมีคนสืบสกุลต่อไหม มีลูกชายก็ไม่เอาไหน โธ่เวรกรรมของฉันจริง ๆ!”เตชทัตหัวเราะในลำคอ“โธ่ แม่ครับ อย่าเพิ่งบ่นเลยครับ”เขาเงยหน้ามองของขวัญที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม หญิงสาวยกแก้วไวน์จิบเบา ๆ แววตาเปล่งประกายเมื่อเห็นสีหน้าเขาที่เหมือนกำลังขอความช่วยเหลือเธ

ขวัญสูดหายใจลึก มือเย็นเฉียบเพราะความประหม่า เธอหันไปมองเตชทัตที่เดินเคียงข้างกันมาตลอดทาง“พี่เตค่ะ… ขวัญเกร็งหมดแล้วค่ะ ไม่รู้ว่าครอบครัวของพี่จะชอบขวัญหรือเปล่า”เตชทัตหัวเราะเบา ๆ พลางเอื้อมมาบีบหลังมือเธออย่างให้กำลังใจ“ขวัญไม่ต้องกลัวนะ พี่อยู่ตรงนี้ทั้งคน คุณพ่อคุณแม่พี่ใจดีมาก ๆ ขวัญไม่ต้องกังวลเลย”ถึงทั้งคู่จะเพิ่งรู้จักกันไม่นาน แต่ความผูกพันกลับเติบโตเร็วราวกับรู้จักกันมานานหลายปี ขวัญพยักหน้าเบา ๆ แม้ใจจะยังสั่นไหวอยู่มากก็ตามเมื่อทั้งสองเดินเข้ามาในห้องอาหาร โต๊ะยาวก็ถูกจัดเตรียมไว้อย่างหรูหราจนขวัญแทบกลืนน้ำลายไม่ลง กุ้งล็อบสเตอร์ตัวโต เป็ดปักกิ่งตั้งชุด หูฉลามและอาหารเหลาเต็มโต๊ะ เหมือนจัดงานเลี้ยงมากกว่าจะต้อนรับว่าที่แฟนของลูกชายยังไม่ทันที่ขวัญจะตั้งตัว คุณแม่ของเตชทัตก็รีบเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มเปี่ยมความเอ็นดู“นี่ใช่ไหม หนูของขวัญ หน้าตาจิ้มลิ้ม น่ารักที่สุด มามาลูก ให้แม่กอดหน่อย”ขวัญรีบยกมือไหว้ ก่อนคุกเข่าเข้าไปใกล้อย่างนอบน้อม“สวัสดีค่ะคุณป้า”“อุ๊ย ๆ เรียกป้าทำไมลูก เรียกแม่สิ เรียกป้าเหมือนห่างเหินเกินไป”ขวัญหน้าแดงระเรื่อ “ค่ะ… คุณแม่”เตชทัตหน้าแทบฝ

“พี่คีย์จะตามเข้ามาทำไมเนี่ย ณิชาอาบน้ำนะคะ”“พี่ก็ร้อน อยากจะอาบน้ำกับณิชาเหมือนกัน”“ไม่! ณิชาจะอาบคนเดียว ออกไปเลย”สองมือเธอดันอกเขาแน่น แต่เขากลับจับมือเธอรวบไว้“คิดว่าคนอย่างคีรติจะยอมหรือไงครับ คุณณิชา”เขาดันร่างเธอติดผนัง ใบหน้าชิดแลกลมหายใจกัน“พี่คีย์อย่านะ… ณิชาเหนื่อย”เขาไม่สนใจในสิ่งที่เธอพูด สองมือจับสะโพกเธอยกขึ้นไปนั่งบนอ่างล้างหน้าทันที“พี่คีย์…”เขากดจูบที่ริมปากที่เริ่มประท้วงในลำคอ คีรติไม่สน กลับสอดลิ้นร้อนเข้าไปตวัดตามซอกฟัน ดูดดึงลิ้นเรียวเล็กของเธอจนทำเอาเธอครางออกมาอย่างไม่เป็นภาษาสองมือค่อย ๆ เลื่อนชุดนอนที่เป็นกระโปรงยาวคลุมเข่าขึ้นถึงเอว เผยให้เห็นบิกินี่ตัวจิ๋วสีแดงที่ปิดสามเหลี่ยมเล็กของเธอ“สวยจังเลยที่รัก”“พี่คีย์ ไม่เอาค่ะ ณิชาจะอาบน้ำ”“ขอพี่ก่อน แล้วค่อยอาบน้ำ”สองมือรูดบิกินี่สีแดงลงมาที่ข้อเท้า เขายกขาเรียวยาวของเธอขึ้นในท่าแยกขา เผยให้เห็นเนินเนื้ออวบอูมปิดสนิท ขนอ่อนรำไร ๆ“ณิชา… พี่ขอลิ้มรสหน่อยนะ ห่างหายมาหลายวัน พี่หิวน้ำหวาน” เขากระซิบ“แล้วณิชาจะได้อะไรจากที่พี่ทำครั้งนี้”“เมียอยากได้อะไร ผัวให้หมดเลยจ้ะ”พูดไม่ทันจบ คีรติซุกหน้าเข้าไ