13 : 25 น.“อีเพลง มึงหายไปไหนมา โทรไปก็ไม่รู้จักรับหรอก มีไว้ทำไมมือถืออะ”“โอ้ยยย...อีนี่...ให้กูไปมีความสุขกับผู้ของกูบ้างเถอะ” เพลงพิณตอบกลับอย่างไม่ค่อยใส่ใจแล้วเลือกดูเสื้อผ้าต่อตอนนี้แดเนียล ดาหลา และเพลงพิณออกมาทานข้าวข้างนอก แล้วออกมาเดินเลือกซื้อของในห้างกัน“กูว่าละ...ไม่น่าล่ะวันนี้เดินแปลกๆ”“มึงไม่ต้องมาแซวกูหรอกอีดา มึงก็เดินแปลกไม่ต่างจากกูเท่าไหร่นักหรอก” ดาหลาถึงกับเถียงไม่ออกเพราะว่ามันก็เป็นอย่างที่เพื่อนของเธอพูดจริงๆ วันนี้เธอเดินไม่ค่อยสะดวกนักเพราะเมื่อคืนจัดหนักไปหน่อยแถมคนที่จัดหนักให้เธอยังใหญ่ไม่ใช่เล่นๆ เสียด้วย“ตัวนี้สวยดีว่ะ มึงว่าไง” ดาหลาหยิบเดรสสีแดงเลือดนกขึ้นมาทาบกับเรือนร่างเย้ายวนของตัวเอง เธอมองดูแล้วหันไปถามเพื่อนรัก“อืมมม...ก็สวยดีนะ ไม่รู้ดิ กูชอบแบบที่โชว์ๆ กว่านี้หน่อยอะ”“เหรอ...คุณว่าตัวนี้เป็นยังไงคะแดเนียล”เมื่อยังตัดสินใจเองไม่ได้ ดาหลาจึงหันหลังกลับไปถามฝรั่งหนุ่มที่นั่งรออยู่บนโซฟา มีถุงเสื้อผ้าของเธอสองสามถุงวางอยู่ข้างๆ“ก็ดีนะครับ ผมชอบสีแดง”“งั้นเหรอคะ...” ดาหลาหันกลับไปส่องดูในกระจกอีกครั้งเพื่อดูว่าเข้ากับตัวเองจริงๆ หรือไ
Terakhir Diperbarui : 2025-12-27 Baca selengkapnya