“เอ่อ...ลุงเด่น...พะ พอแล้วค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” ข้าวหอมที่นั่งอยู่บนตักแกร่งของลุงคนสวนอย่างลุงเด่นเอ่ยเสียงแผ่ว มือเล็กดันใบหน้ารกเคราสากของเขาออกห่างจากซอกคอ เตรียมจะลุกขึ้นจากตักไปนั่งที่อื่นแต่โดนกอดรัดไว้แน่นกว่าเดิมตอนนี้เธอกับเขานั่งอยู่ในศาลาไม้สีขาวในสวนดอกไม้ที่เป็นที่ประจำของเธอไปเสียแล้ว ช่วงนี้คุณท่านมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานจึงไม่ค่อยได้กลับมาบ้าน เลยเป็นโอกาสทองของคนสวนเจ้าเล่ห์อย่างเขาที่จ้องแต่จะเอาเธอท่าเดียวฟอดดดดดด“หอมจริงๆ เลยหนูข้าวของลุง...”จมูกโด่งสูดดมความหอมจากซอกคอขาวของร่างเล็กเข้าปอดอย่างหื่นกระหาย มือไม้ก็ลูบไล้เต้าใหญ่ล้นมือผ่านเนื้อผ้าเบาๆ“ข้าวว่าตรงนี้มันคงไม่สะดวกเท่าไหร่...เราไปที่อื่นดีกว่านะคะ” เธอกลัวว่าพวกสาวใช้คนอื่นจะเข้ามาเห็นเข้า ไหนจะป้าเพ็ญอีกถึงแม้ว่าที่นี่จะไม่ค่อยมีใครมานั่งเล่นเท่าไหร่ เพราะว่าพวกเธอต่างก็มีบ้านเป็นของตัวเอง แต่เธอก็ยังวางใจไม่ได้อยู่ดี เพราะบ้านแต่ละหลังอยู่ติดกันและมีเพียงรั้วที่กั้นเอาไว้เดี๋ยวนี้ยัยน้ำรินยิ่งแต่จ้องจับผิดเธออยู่ด้วย...“จะกลัวอะไรหืม? วันนี้เป็นวันหยุด คุณท่านไม่อยู่ ทุกคนก็ออกไปข้างนอกกันหมด
Última atualização : 2025-12-11 Ler mais