Lahat ng Kabanata ng อยู่บนเตียงกับเจ้านายที่หยิ่งผยองของเธอ: Kabanata 21 - Kabanata 30

โรมันรู้ว่ามันเริ่มดึกแล้ว และพวกเขาควรจะเลิกงานได้แล้ว แต่เขายังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานหลังจากที่แบลร์เพิ่งเอาคาเฟ่มาให้เขา และบันทึกการประชุมที่พิมพ์เสร็จแล้วถูกส่งไปยังคอมพิวเตอร์ของเขาเรียบร้อยแล้ว มันคือสิ่งเดียวที่ทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรกับเธอได้เร็วกว่านี้จริงๆ แล้วมีสองเรื่อง เขาไม่อยากเสียเธอไปเป็นเลขานุการ เธอเป็นเลขานุการที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี นอกจากนี้ยังมีปัญหาเรื่องคู่หมั้นของเธอด้วย โรแมนโน้มตัวลงและดึงแฟ้มที่เขาซ่อนไว้ในลิ้นชักล่างสุดออกมา การสืบสวนที่เขาได้เข้าไปในแผนกของแดนทำให้เขาได้ข้อมูลมากกว่าที่เขาวางแผนไว้ทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นเมื่อเดือนที่แล้ว เมื่อเกิดความไม่สอดคล้องในบัญชีของแผนกขาย เมื่อเขาเริ่มการสืบสวน มันไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อจับผิดแดน แต่เพื่อค้นหาว่ามีขโมยที่โกงเงินหรือไม่ ปริศนาเล็ก ๆ นั้นยังคงอยู่ในระหว่างการดำเนินการ พวกเขาได้วางกับดักไว้ ดังนั้นครั้งต่อไปที่มีเงินถูกขโมย พวกเขาจะพบตัวขโมยได้ขณะที่ทีมรักษาความปลอดภัยกำลังทำการตรวจค้นบุคลากร พวกเขาก็พบแดนกำลังนอกใจแบลร์ โรมันได้เลือกที่จะไม่เปิดเผยความจริงให้เธอรู้ เขาครุ่นคิดว่าจะหาเหตุผลมาอธิบายความร

โรมันมองไปที่แบลร์ก่อนเพื่อดูว่าเธอมีแววตาเย็นชาอยู่ในดวงตาของเธอ อะไรเกิดขึ้นที่นี่กันแน่ บางทีเขาไม่ควรปล่อยให้เจสสิก้าอยู่กับเธอเป็นเวลานานขนาดนี้ แต่เขาต้องการคุยกับทนายความของเขาก่อนที่จะคุยกับเจสสิก้า ดีกว่าที่จะมีข้อมูลทั้งหมดอยู่ตรงหน้าเขาเสียก่อน แต่แอชลีย์ ทนายความของเขา ก็ประหลาดใจไม่แพ้เขาเกี่ยวกับการมาเยือนครั้งนี้ เธอได้เตือนเขาไม่ให้สัญญาอะไรจนกว่าจะได้คุยกับเธอเสียก่อน"เจสสิก้า? ได้โปรด" โรมันใช้ท่าทางมือเชิญเธอเข้ามาในห้องทำงานของเขา ไม่พลาดรอยยิ้มเยาะ เจสสิก้ามองแบลร์ขณะที่เธอเดินออกจากโต๊ะทำงานของเธอ เธอเฉียดร่างของเขาขณะที่เดินผ่านเขาเพื่อเข้าไปในห้องทำงานของเขา เขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะไม่ถอยห่างออกไป เขาจะไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ให้เธอเห็น แต่เธอทำให้เขาเย็นชา เมื่อครั้งหนึ่งเธอเคยสามารถจุดไฟในร่างกายของเขาได้โรมันส่งเสียงบอกแบลร์ "รอฉันด้วย" เมื่อรู้ตัวว่าสายเกินไปแล้วว่าพวกเขาไม่ได้พูดถึงการเดินทางกลับบ้านด้วยกัน และตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม เธอพยักหน้าให้เขาเล็กน้อย พอใจแล้ว โรมันปิดประตูห้องทำงานของเขาและหันไปเผชิญหน้ากับอดีตภรรยาของเขา"เจสสิก้า" เขาพูดแ

แบลร์มองไปที่ประตูของโรมัน พลางสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเขาข้างในนั้น เธอได้ยินเสียงหัวเราะของโรมัน แล้วเงียบไปนาน จู่ๆ ประตูก็ถูกเปิดออกอย่างแรง เผยให้เห็นเจสสิก้าที่ดูอารมณ์เสียอย่างเห็นได้ชัด เธอไม่พูดอะไรเลย เพียงแค่เดินกระทืบเท้าข้ามห้องไปทางประตูทางออก"ราตรีสวัสดิ์ค่ะ คุณนายคิงส์ตัน" แบลร์คิดว่ามันเป็นการสุภาพที่จะพูดกับผู้หญิงคนนั้นเธอรู้สึกตกใจจากคำพูดถัดไปของโรมัน "คุณนายคิงส์ตันคนเดียวคือแม่ของผม ถ้าเจสสิก้าจะยืนยันที่จะใช้ชื่อของผมต่อไป ก็ต้องเรียกว่าคุณคิงส์ตัน ถ้าเธอหยิ่งเกินกว่าจะเรียกด้วยชื่อจริง"สิ่งนี้ดูเหมือนจะจุดชนวนอารมณ์โกรธของเจสสิก้า และเธอก็ส่งเสียงร้องเบาๆ ก่อนจะออกจากสำนักงานไปโรมันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาภายในไม่กี่วินาที "ปีเตอร์ส ตรวจสอบให้แน่ใจว่าหนึ่งในทีมของคุณเห็นเจสสิก้าออกจากตึกโดยไม่มีปัญหาใดๆ นะ" โรมันเก็บโทรศัพท์กลับเข้ากระเป๋า "เอาล่ะ เรื่องนี้จัดการเรียบร้อยแล้ว ไปกลับบ้านกันไหม?"แบลร์มีคำถามมากมายแต่เก็บไว้กับตัวเอง เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะถามเขาเกี่ยวกับอดีตภรรยาของเขา ไม่ใช่ตอนนี้ อาจจะไม่มีวันเลย "ฉันพร้อมจะไปแล้ว แต่โรมัน... ฉันควรจะพู

โทรศัพท์ของเธอเริ่มดังขึ้นทันทีที่เธอออกจากอาคาร เธอหยิบมันออกมาจากกระเป๋า เห็นชื่อของโรมันบนหน้าจอ เธอรับสายทันที"เฮ้ ฉันโอเค" เธอยังคงเดินต่อไปที่ป้ายรถเมล์ที่เธอได้จัดเตรียมไว้ให้โรมันมารับเธอ"อยู่ตรงนั้นเถอะ ฉันจะไปหาเธอเอง" โรมันกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่อาจปฏิเสธได้"ไม่ คุณไม่ได้เป็นแบบนั้น คุณจะไปพบฉันที่ป้ายรถเมล์ตามที่เราตกลงกันไว้" เธอไม่ยอมถอย"แบลร์…" เธอได้ยินว่าเขาไม่พอใจกับความดื้อรั้นของเธอ "เขาตามเธอออกมาจากตึก""รู้จักคุณดี โรแมน คุณคงให้ปีเตอร์สตามเขาอยู่ตอนนี้เพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้ตามฉัน ดังนั้นฉันปลอดภัย ถ้าทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น คุณสามารถคุยกับฉันต่อได้ขณะที่ฉันเดิน"เมื่อเขาไม่ปฏิเสธข้อกล่าวหาของเธอเกี่ยวกับปีเตอร์ที่ตามแดน เธอก็รู้ว่าเธอคิดถูก"ก็ได้ แต่ฉันไม่ชอบมัน" เสียงของเขาดังขึ้นทางโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิดแบลร์เปลี่ยนเรื่องสนทนาขณะที่เธอยังคงเดินต่อไป เสียงส้นรองเท้าดังคลิกบนทางเท้า "ฉันต้องกลับบ้านเช้าวันอาทิตย์ จะกลับมาช่วงบ่าย"คุณบอกครอบครัวของคุณหรือยังเกี่ยวกับการหมั้นที่เลิกกัน?"ใช่ แต่ป้าของฉันไม่ยอมรับมันดีนัก ฉันถูกสั่งให้กลับบ้าน ฉันจะพยายาม

แบลร์มองเขาอีกสักครู่หนึ่ง คิดว่าคำถามของเขามีอะไรมากกว่าที่เขาแสดงออกมา แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไม มันจะมีความแตกต่างอะไรในตอนนี้? "ป้าและลุงของเราพาเราไปอยู่ด้วย แต่เราไม่ได้อยู่ฟรี เราหางานทำและจ่ายทุกอย่างด้วยตัวเอง ต่อมาซัตตันได้งานเป็นนายแบบที่ยุโรป""ผมไม่คิดว่าผมรู้จักซัตตัน วอร์เนอร์" โรมันยอมรับแบลร์ยิ้มกว้าง "เธอใช้นามแฝงนะ ลูกสาวของลอร่า ลูกพี่ลูกน้องของฉัน ปีเตอร์ และวิฟ กำลังสร้างชื่อเสียงให้ตัวเองอยู่ เพื่อหยุดดราม่าในครอบครัว ซัตตันเลยตัดสินใจว่าจะไปเป็นนางแบบที่ยุโรป เธอไม่ค่อยเป็นที่รู้จักที่นี่หรอก แต่เธอเกลียดมันมาก เธอทำไปก็เพื่อพวกเราเท่านั้น" แบลร์ไม่เปิดเผยชื่อในวงการนางแบบของน้องสาว เพราะนั่นคือชีวิตที่เธออยากทิ้งไว้เบื้องหลัง"ฉันรู้จักลอร่า วอร์เนอร์" โรมันกล่าวแบลร์มองเขาด้วยความประหลาดใจ "อะไร? ทำไม?""เธอเคยไปงานบางงานที่ฉันไปเหมือนกัน เราเคยถูกแนะนำให้รู้จักกันแล้ว" แต่มีแววตาบางอย่างในสายตาของเขาที่เธออ่านไม่ออก ไม่แน่ใจว่าเธออยากรู้หรือเปล่า แบลร์พูดต่อไป"ซัตตันกลับมาบ้านเมื่อไม่กี่เดือนก่อน หัวใจสลายและตั้งครรภ์ ผู้ชายที่เธอรักได้ใช้เธอ เขาได้หมั้นกับค