“ใช่ครับ แฟนผมเอง”“พี่จอมทัพ!”“ไปกันครับที่รัก” สิ้นเสียงเขาก็จูงมือเด็กสาวออกจากคาเฟ่ไปท่ามกลางเสียงวี้ดว้ายของพนักงานสาวที่แอบฟังเรื่องซุบซิบทั้งคู่มาพอสมควร และเห็นทั้งคู่มาเจอกันบ่อยๆ แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าเป็นแฟนกันจริงหรือเปล่า เพราะเขาครองตัวเป็นโสดมานานจนนึกว่าหันไปสนใจผู้ชายแล้วเสียอีก“ทำไมพี่พูดแบบนั้นคะ เราไม่ใช่แฟนกันสักหน่อย”มาถึงรถ ปั้นหยาก็ถามเขาทันที“หรือจะให้บอกไปว่าเป็นเมีย?”“พี่จอมทัพ!”“หึ...ก็เรื่องจริงทั้งนั้นนี่ เอากันมาตั้งกี่ครั้งแล้ว” เขาตอบเสียงพร่า ยกมือขึ้นมาบีบแก้มนิ่มของคนตัวเล็ก ก่อนจะอดใจไม่ไหว โน้มหน้าเข้ามาฟัดแก้มเธออย่างคิดถึงฟอดดดดฟอดด“ชื่นใจชะมัดเลย”แค่ได้หอมแก้มเด็กสาวเขาก็หายเหนื่อยจากเรื่องงานเป็นปลิดทิ้งแล้ว!“คะ คนบ้า...ขับรถไปเลยนะคะ”แก้มใสแดงระเรื่อหนักกว่าเดิมจนแทบจะกลายเป็นลูกตำลึง ทำเอาเขามันเขี้ยวจนแทบทนไม่ไหว อยากจะจับคนน่ารักฟัดแรงๆ บนรถเสียเลย“ครับๆ เข้าใจแล้วครับเมีย”“พี่จอมทัพ!”“หึๆ...รัดเข็มขัดด้วยนะที่รัก”“ที่รักอะไรของพี่ รีบไปได้แล้วค่ะ” ปั้นหยารีบคาดเข็มขัดทันที อยากจะเอาหน้ามุดลงไปกับเก้าอี้เสียจริงกับคำพูดหวานเลี
Last Updated : 2025-12-18 Read more