Todos los capítulos de Toxic Relation รักร้าย ร้าย(ไม่รัก): Capítulo 11 - Capítulo 20

10 "ไอ้คนเลว" เสียงเข้มดังขึ้นจากริมฝีปากสีชมพูซีด เธอตั้งใจอยากจะตบเขาสักฉาดแต่กลับไม่กล้าทำจึงทำได้แค่ว่าเขาไปเท่านั้น พอด่าเสร็จเธอก็หมุนตัวกลับหมายจะหยิบกระเป๋าเพื่อไปโรงพยาบาลแต่กลับถูกสามีดึงแขนเอาไว้ เขาออกแรงดึงเธอให้เข้าสู่อ้อมแขนแกร่ง กลิ่นเหล้าโชยคละคลุ้งทำเธอแทบอาเจียน ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนเธอดื่มหนักมากแท้ ๆ แต่พอไม่ได้ดื่มเองมาเป็นปีเธอกลับรู้สึกคลื่นไส้กับกลิ่นแอลกอฮอล์เสียอย่างนั้นไมเนอร์ใช้อ้อมแขนรวบตัวเธอเอาไว้ก่อนจะค่อย ๆ ซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนที่โผล่พ้นคอเสื้อยืดสีขาวตัวโคร่ง รินลดาดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนเพื่อให้ตนเองหลุดจากพันธนาการ"ปล่อยนะไอ้คนเลว ปล่อยเดี๋ยวนี้" น้ำเสียงไม่พอใจดังขึ้นไม่ขาดปากเขาทำเธอโกรธเรื่องลูกไม่พอ ตอนนี้ยังทำเธอเกลียดเพราะไม่รู้ผิดชอบชั่วดีเอาเสียเลย"รินอย่าดิ้นน่า" ไมเนอร์บอกเสียงราวกับคนละเมอพร้อมทั้งกอดทั้งลากเธอไปที่โซฟาเบดสีน้ำเงินปลายเตียง เธอถูกปล่อยลงบนโซฟาก่อนที่คนเป็นสามีจะตามมาคร่อมทับร่างของเธอ เข

12 พอพยาบาลออกไปไมเนอร์ก็รีบเดินมาหาลูกชายข้างเตียงทันที เขายกมือขวาขึ้นมาลูบหัวของคนหลับเบา ๆ ใบหน้าเกลี้ยงเกลาผิวขาวเนียนละเอียด ผมสีน้ำตาลอ่อน ปากนิดจมูกหน่อย ช่างน่าเสียดายที่น้อแมกซ์เกิดมาเป็นผู้ชายเพราะถ้าเกิดมาเป็นผู้หญิงน้องจะสวยตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ด้วยซ้ำร่างเล็กขยับมือปัดป่ายมือของผู้เป็นพ่อที่รบกวนเขาอยู่เพื่อจะได้หลับต่อ"หยุดกวนลูกฉันได้แล้ว" รินลดากัดฟันบอกชายตรงหน้าของเธอเบา ๆ สิ้นคำพูดไมเนอร์ก็ละมือจากลูกชายตัวน้อยของตนเองหันไปหาพี่ชายที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ประตูห้อง"เมจฝากดูน้องแมกซ์แป๊บ รินมานี่หน่อย" เสียงทุ้มพูดเบา ๆ กับพี่ชาย คนเป็นพี่พยักหน้ารับช้า ๆ พอเห็นว่าพี่ชายตกลงเขาจึงเดินไปฉวยข้อมือเล็กของภรรยาพาเธอเดินออกไปจากห้อง"ปล่อยฉันนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้" รินลดาสะบัดข้อมือออกจากการเกาะกุมของไมเนอร์ แม้จะขัดขืนแต่กลับไม่ใช้เสียงดังในการพูดเพราะเกรงว่าลูกชายจะตื่นไมเนอร์พารินลดาไปยังบริเวณระเบียงหน้าต่างของห้องพักวีไอพีเพื่อพูดคุยเรื่อ

14 เมเจอร์ตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงทะเลาะกันของน้องชายและน้องสะใภ้ก็เลยเดินออกมาดูเขาเดินออกมาจากห้องตนเองไมเนอร์ก็เดินออกไปจากห้องพอดี"รินเป็นอะไรหรือเปล่า" เจ้าของห้องรีบรุดเข้าไปช่วยพยุงร่างเพรียวบางที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่บนพื้นขึ้นมา ดวงหน้าสวยเปียกปอนไปด้วยน้ำตา ริมฝีปากสั่นระริกอีกทั้งยังพยายามกัดฟันเพื่อกดความโกรธเอาไว้"รินทำอะไรไม่ดีหรอคะพี่เมจ ทำไมเขาถึงกับรินแบบนี้ รินเลี้ยงลูกอยู่บ้านแต่อีกคนกลับไปเที่ยวระเริงอยู่กับผู้หญิงคนอื่นทั้งคืน พอรินกับลูกหลับเขาก็แอบออกมาคุยกับคนอื่นอีก รินจะทำยังไงดีคะพี่ ฮือ ๆ " เสียงสั่นเครือของรินลดาถามพี่ชายแฟนอย่างจนใจ ตอนนี้เธอทั้งรักทั้งเกลียดอยากจะไปให้พ้นเหมือนที่เคยคิด แต่ความคิดบางอย่างกลับแวบเข้ามาบอกเธอไม่ให้ไปไหนคนฟังไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่นั่งฟังเธอเงียบ ๆ ปล่อยให้เธอพูดไปเรื่อย เขาคิดว่าตอนนี้เธอคงไม่อยากที่จะฟังคำแนะนำอะไรตัวเธอคงแค่อยากจะระบายเท่านั้นเมเจอร

16 "สวัสดีครับ ผมเมเจอร์ครับ""ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมการันต์""กำลังจะกลับหรอครับ สนใจไปทานข้าวด้วยกันมั้ยครับ" เมเจอร์ยิ้มให้ชายแปลกหน้าก่อนจะเอ่ยปากชวนไปทานอาหารด้วยกัน ไหน ๆ น้องแมกซ์ก็มีเพื่อนเล่นแล้วเลยอยากให้เล่นต่ออีกสักหน่อยเลยชวนไปพร้อมกันเลย"เกรงใจน่ะครับ""ไม่เป็นไรครับ ยังไงเราก็จะไปทานอาหารกันอยู่แล้ว ถ้าคุณการน์สนใจทานชาบูด้วยกัน""งั้นขอไปด้วยคนแบบไม่เกรงใจนะครับ ฮ่า ๆ" หลังจากตกลงว่าจะไปกินข้าวด้วยกันทั้งหมดก็พากันเดินไปตามทาง โดยที่น้องแมกซ์ยังอยู่ในอ้อมกอดของการันต์ หนุ่มแว่นอุ้มเด็กอ้วนแล้วหันซ้ายหันขวาชี้ให้ดูของเล่น ตุ๊กตา หุ่นลองเสื้อผ้าไปตลอดทางจนคนเป็นแม่นึกขำในใจให้ท่าทีเด็ก ๆ ของคนอุ้มหากพ่อของลูกเธอเอ็นดูลูกของเธอได้ครึ่งหนึ่งเท่าที่คนอื่นทำคงรู้สึกดีกว่านี้ "พี่ไมค์ นั่นเมียพี่มากินข้าวกับผู้ชายคนอื่นหรอ" หญิงสาวผมสีบลอนด์กระตุกแขนเสื้อขอ

18 "ริน จะทำอะไรต่อหรอ" หนุ่มรุ่นพี่เอ่ยถามรินลดาหลังจากช่วยเธอขนของมาไว้บนห้องจนเสร็จ พูดจบก็เอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำที่เจ้าของห้องนำมาให้การันต์มองหน้ารินลดาก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง ผนังห้องสีขาวสะอาด ข้าวของดูเรียบร้อยเพราะไม่มีคนใช้ห้องมานาน เฟอร์นิเจอร์เน้นเป็นสีเอิร์ธโทน บางอย่างมีฝุ่นเกาะอยู่พอสมควร เมื่อครู่รินลดาเพียงดูดฝุ่นเล็กน้อยห้องก็กลับมาสะอาดเช่นเดิม"รินคงเลี้ยงลูกอยู่ที่นี่แหละค่ะ อาจจะหางานที่ทำจากบ้านได้ รินอยากเลี้ยงลูกเองไม่กล้าเอาลูกไปฝากเนิร์สเซอร์รี่จริง ๆ " รินลดาตอบพลางลูบกลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนของน้องแมกซ์ไปมา ส่วนเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลยังคงนอนหลับอยู่ข้าง ๆ ผู้เป็นแม่อย่างสงบเมเจอร์เองพอช่วยขนของขึ้นมาบนห้องเสร็จก็ขอตัวกลับก่อน เขาบอกว่าจะกลับไปเก็บของไล่น้องชายออกจากคอนโดเพราะทนให้อยู่ด้วยไม่ได้ แถมยังบอกว่าหากว่างเมื่อไรจะมาเยี่ยมหลานบ่อย ๆ อีกด้วย"มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้นะครับหรือให้พี่ช่วยหางานให้ดี"